Na een half jaar wat te hebben rond gehobbeld op blote voeten en geleende FiveFingers, vond ik het tijd worden om eens aan een ‘loopje’ mee te gaan doen. Aan de hand van het 100 dagen Sportrusten programma heeft Ruth Langemeijer mij geholpen met het opstellen van een trainingsschema voor de halve marathon. Zo heb ik naast opnieuw leren rennen, ook opnieuw leren ademen.

Een ideale combinatie, het bleek voor mij een manier om mijn lichaam te trainen én te monitoren. Ik boekte vooruitgang, ik ging als een trein! Eerdere hardloopblessures hielden zich gedeisd en ik kwam fluitend over de finish. Eindelijk begreep ik waar hardlopers het over hadden als ze zeggen ‘dat ze nog uren door kunnen rennen’.

Een dag voordat ik dertig werd, rende ik de halve marathon van Egmond.

Dat smaakte naar meer…

De Crazy Barefoot Marathon

Op mijn dertigste een marathon rennen, de Crazy Barefoot Marathon welteverstaan, dat leek me wel wat. Om te voorkomen dat ik te fanatiek werd, vroeg ik wederom Ruth me te helpen bij het opstellen van een schema. We hielden het ‘14K trainen is genoeg voor marathon’ principe aan, met hier en daar een uitzondering om mijn voeten op een langere afstand voor te bereiden. Ik genoot ervan, vooral het  ‘vogeltjes kijken’ gaf me een intens tevreden gevoel.

Totdat de klachten terug kwamen. Natuurlijk pas ná het rennen, waardoor ik steeds te lang door ging. Helaas. Netjes lopen en vogeltjes kijken hielpen me niet meer. Mijn linker kuit nam permanent in omvang toe. Na het rennen, van wat voor afstand dan ook, was ie gezwollen en strak als een ballon. Eventjes gas terug. Maar eigenlijk was ik al te ver gegaan, ik kon niet meer klimmen, wandelen, les geven of zelfs fietsen zonder pijn.

Van marathong naar burn-out | Rennen bij Egmond aan zee
In de zee

Mijn beweegredenen

Ik zag mijn droom in duigen vallen. Ik vroeg me af wat ik het ergste vond, het wegvallen van die droom of de pijn. Waarom willen we een marathon lopen? Is het een hype? Gaat het om de prestatie? Ik hield mezelf voor dat dat niet mijn beweegredenen waren.

Het ging mij niet om het uitlopen van een marathon, een afstand die je een keertje rent om een medaille in ontvangst te nemen. Mijn lat lag veel hoger. Ik wilde dat dit net zo easy ging als de Halve Marathon. Ik wilde eventjes op een mooie dag 42 kilometer rennen en de volgende dag zonder stijve benen ‘gewoon’ weer gaan klimmen.

Zover was ik dus nog lang niet, besefte ik me. Spierpijn had ik niet, maar mijn kuit paste zo onderhand niet meer in mijn skinny jeans.

Goed bedoelde adviezen

Je houdt jezelf van alles voor, maakt jezelf van alles wijs en slaat goed bedoelde adviezen in de wind. Alsof anderen kunnen weten wat goed voor jouw lichaam is! Uiteindelijk ben ik helemaal gestopt met rennen. Zonder doel, met pijn was er voor mij geen lol meer aan. Dus toch de prestatiedrang? Ik denk nog steeds van niet. Ik denk dat een ‘loopje’ juist een goede motivatie kan zijn voor iedere hardloper. Mijn advies zal nu zijn: Wees niet eigenwijs of koppig, sla die adviezen niet in de wind. Als ervaringsdeskundigen spreken, proberen ze je slechts te behoeden voor een hoop ellende.

Ik zag ze voorbij komen, de tien blote voeten renners die wél meededen met de Crazy Barefoot Marathon. Ik voelde een steek van jaloezie, het was ook zo’n heerlijke dag om te rennen! Maar ik voelde ook een leegte en een afstand. Het drong tot me door dat ik mezelf inmiddels ver van deze passie had verwijderd. Ik had mezelf ervan afgesloten.

Trainen op de dijk | Van marathon naar burn-out
Op de dijk

moeten-ding

Er volgde een halfslachtige poging om het weer op te pakken. Het plezier, het speelse, het bewegen was fijn, maar ik had niet voldoende motivatie of discipline. Dat verweet ik mezelf waardoor het een moeten-ding werd. Waar ik een half jaar eerder onrustig werd van een rustdag, kon er nu gemakkelijk een week voorbij gaan zonder überhaupt een poging tot rennen te wagen. Dat werden twee weken, drie weken, drie maanden, een half jaar.

Toch blijf ik geloven in hardlopen. Ik geloof in de combinatie van rennen en ademhalingsoefeningen. Ik geloof in de therapeutische kracht van hardlopen bij bijvoorbeeld stress en burn-out klachten of bij chronische vermoeidheid.

Alles op zijn tijd.

Van marathon naar burn-out

Ik wilde op mijn dertigste een marathon op blote voeten lopen, maar in plaats daarvan kreeg ik een burn-out. Die marathon kreeg ik niet cadeau, maar die burn-out ook niet, daar heb ik hard voor gewerkt 😉

Liggen met je voeten omhoog als cooling down
Cooling down

1 Reactie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...