Wat een mooie naam! Guadalupe Mediavilla, de naam van de zangeres en de Argentijns/Mexicaanse band die in Knin optrad. Nu ook de titel van mijn volgende blog.

Knin, een stad met veel potentie, maar overwoekerd met littekens. Het zou het Chamonix van de Dinaride kunnen zijn, maar dat gaat niet vanzelf. Na het avontuur op Dinara, liep ik traag door de hete stad op zoek naar een café. Vanuit daar zou ik gaan nadenken over een slaapplaats, maar eerst koffie.

Ontelbaar veel supermarkten, bakkers en barretjes, allemaal met dezelfde ordinaire, deprimerende uitstraling. Doorlopen, was mijn eerste ingeving. Totdat ik na een paar vervallen flatgebouwen een bordje met “caffe bar A3” zag. “Vooruit, geef het een kans” sprak ik mezelf toe en stak de straat over.

Posters aan het plafond, picknicktafel in de voorruimte en een vriendelijke blik van de barman. En Pear Jam. Yes, dit is een goede plek. Verheugd installeerde ik me op een barkruk en begon aan mijn koffie/wifi ritueel.

De barman vertelde me dat er vooral hotels waren in Knin. Mwahh, daar kan ik altijd later nog naar toe gaan. Mijn contactpersoon waar een nieuw pakketje op me wacht is nog op vakantie, dus ik zal een dag hier moeten uitzitten. Anderhalve dag. In A3 zat ik goed, voelde me op mijn gemak en ze draaiden goede muziek. Knin werd met zijn A3 “underground bar” een stukje sympathieker.

“I’m sorry, we are preparing the podium for tonight. There is a band playing.” Haha, daar hoef je geen sorry voor te zeggen! Wat leuk! Wat voor band? “Guadalupe Mediavilla”, from South America”. En de barman zette wat nummertjes aan. Prachtige stem. Zwoele muziek. Wow! Knin werd warmer en mooier. Sommige plekken hebben tijd nodig.

Een andere medewerker die gekookt had vroeg of ik honger had. “Ja, eigenlijk wel.” Dus werd ik naar de garage gewezen om een kom soep mee te eten. Achter de garage was een smalle stenen trap die naar een tuin leidde. Een tuin met appelbomen en gras. Hey, gras. “Are there dogs here at night?” vroeg ik. “No, just a fat cat that scares all the dogs away.” Hmm, gunstig. “Uhm, could I maybe put up my tent there for one night?” Het personeel begon te lachen, maar ze zouden een goed woordje voor me doen bij de baas. De baas vond het goed. “If you don’t make any noise.” Super!

Alles loopt op rolletjes. Zonder plan kom op te gekke plekken terecht en ontmoet ik geweldige mensen. Eerlijke mensen met wie ik echte gesprekken voer. Zoals met Marina, een meisje dat in A3 werkt. Kan geluk opraken? Vroeg ik me af. Maar ik het wel geluk (in de zin van mazzel hebben) of is het iets anders? Een vibe, iets dat me aanspreekt en aantrekt en omgekeerd.

Onbezorgd bracht ik de rest van de avond in het café door. Een superband vol energie. Wie had dat gedacht, in een op het eerste gezicht deprimerend aandoende stad, ’s avonds naar warme, jazzy Zuid-Amerikaanse live muziek te luisteren. Balkan Vibe meets Guadalupe Mediavilla!

Schoonheid van plekken, ervaringen en avonturen zit ‘m wederom niet in het voor de hand liggende mooie. Niet alleen in de hoogtepunten. Het onverwachte, de wending en de tegenstrijdigheid raakt me. Trekt me aan.

Een achtbaan met de bijbehorende wachtrij. Het is hoe het is en dingen komen zoals ze zijn. Het is goed.

2 Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...