Ik kan niet zeggen dat ik alle seizoenen voorbij heb zien komen, maar afwisselend is het weer absoluut. De prille lente ging in één dag over naar zinderende zomerhitte terwijl het in de schaduw nog steeds frisjes was. Jas aan, jas uit. Zonnebril op, zonnebril af. Wanneer ik zonnebrand begin te smeren, komen de wolken en wanneer ik ’t vergeet, loop ik met een rood hoofd rond. En de volgende dag is het wolkendek zo dik dat je je niet voor kan stellen dat de zon ooit nog terug komt.

Ik heb er nu 8 dagen opzitten en heb al mijn kleren aangehad. Van flinterdun zomerhemdje tot warme donsjas. Het mooie van dag in, dag uit, de hele dag door buiten zijn, is dat het vaak wel mee valt met het slechte weer. Zelfs wanneer het er op de foto’s dramatisch uitziet, ervaar ik dat op het moment zelf anders. Totdat je even stilzit, dan zit ik in no time te bibberen.

Maar dat mag de pret niet drukken. Ik kan juist wel grinniken om het behelpen. Situaties die duidelijk niet ideaal zijn, situaties waarvan je je zou kunnen afvragen waarom je je daar vrijwillig in begeeft, maar waar je het beste van moet zien te maken, zijn vaak de situaties die (achteraf) de grootste lol opleveren.

Blijven lopen en blijven lachen!
Blijven lopen en blijven lachen!
Fris en fruitig aan het ontbijt
Fris en fruitig aan het ontbijt

Eten lopen kamperen

Een ietwat onhandig uitgekiende bivak waardoor je vol in de wind je potje gaar probeert te koken. Dat duurt eeuwen met een campinggasje. Om vervolgens met verkleumd en verwaaid  in tent die nog nat is van de de vochtige ochtend, je matje en slaapzak uit te rollen. Een tent die op een sompige veenbodem eigenlijk net iets te dichtbij het water staat, waardoor die tent dus alleen maar natter en de nacht een stuk kouder wordt. MAAR als ik dan eenmaal lig, mezelf heerlijk knus in drie slaapzakken heb gewurmd en nog voor het donker is, klaar ben om te gaan slapen, dan ben ik dolgelukkig.

Het wordt keer op keer weer zo duidelijk dat wanneer ik in een tent slaap, continue buiten ben en me vooral bezig houd met lopen, eten, slapen, ik me een ander mens voel. Hoewel ik grandioos veel slaap nodig heb en ’s avonds zelfs te moe ben om te lezen (laat staan verhalen schrijven), voel ik me de volgende ochtend uitgerust. De diepgewortelde vermoeidheid begint zich los te weken en behalve mijn lichaam. Mijn hele gestel herstelt. En het versterkt elkaar. Wanneer ik minder moe ben, voel ik me positiever, kan ik meer lachen om mijn eigen sulligheid en ben ik veel toleranter naar anderen. Daardoor ga ik me nog beter voelen. En dat gaat dus maar door.

Over de Maas, Pelgrimspad in Nederland
Over het water
Langs het water
Langs het water

Regen

Zaterdag kreeg ik een enorme hoosbui over me heen. Ik had vermoeide voeten, was al naar een bivakplek aan het speuren en had er eigenlijk wel genoeg van. Het was mooi geweest voor die dag. Van het een op het andere moment barstte het los. Regen! Gelukkig heb ik alles goed in plastic tasjes ingepakt en gelukkig heb mijn regenkleding altijd bij de hand, maar met zo’n bizarre stortbui ziet iedere wandelaar er binnen de kortste keren als een zielig hoopje ellende uit.

Het water spatte net zo hard omhoog als dat het van boven op me neer beukte. Op zulke momenten wil ik eigenlijk een foto maken, maar ik wist zeker dat mijn telefoon dat niet zou overleven. Het water stroomde over de weg, het pad veranderde in een modderrivier en mijn FiveFinger schoenen zakten steeds dieper weg. Hoe ga ik ooit mijn tent ergens op kunnen zetten. Ai, een tent die ik in de regen had ingepakt. Hoe ga ik ooit weer droog worden? Hoe ga ik dit in hemelsnaam overleven? Waarom doe ik dit? Dit komt nooit meer goed!

Katastrofa! Zouden ze in Kroatië zeggen. Ik besef me nu ik dit schrijf, ik mezelf een beetje tegen spreek. Dat wanneer je dag in dag uit buiten bent, het weer eigenlijk helemaal niet zo slecht is. Hoewel ik het heerlijk vind om onwijs te overdrijven, was het inderdaad zo erg nog  niet. Ja ik was  hopeloos verregend en natuurlijk liep ik liever in de zon, maar juist daardoor, kon ik er om lachen. Want hey, na regen komt er zonneschijn!

Tuinkamperen in Nederland
Tuinkamperen

Gastvrijheid

De zon deed zich die dag niet meer aan, maar het lichtpuntje verscheen in de vorm van uitzonderlijke gastvrijheid. In het eerst volgende dorp, Elshout geloof ik, zag ik een huis met een overdekte veranda en een stukje gras. Ik belde aan met de vraag of ik mijn tentje in de tuin mocht opzetten. Een jonge knul deed open en begon te lachen. “Ja natuurlijk!” Geen vragen, geen gedoe, gewoon ja natuurlijk.

Zijn zusje kwam me een beker warme thee brengen en een half uur later bood hun opa me een warme douche aan. Mijn spullen kon ik op de veranda te drogen hangen en dankzij de plastic tasjes waar ik al mijn kleding in heb verpakt, was mijn slaaptenue heerlijk droog. Opgewarmd en schoongespoeld kroop ik mijn natte tent in. Mijn kleine, klamme huisje. En wederom sliep ik als een roos. Lang leve het kamperen!

Vrienden op de fiets | Lowbudget Pelgrimeren in Nederland
Vrienden op de fiets

5 Reacties

  1. Volgens mij hebben wij hier niet zo,n slecht weer gehad ik moet steeds mijn bloemetjes op het balkon water geven, o ze staan zo mooi.kus oma. t

  2. Hallo Eva,
    wat weer een avontuur..Ik wordt gewoon vrolijk van je en hoe je erover vertelt.. leest lekker weg! Je doet het maar..Met je huisje en al op de rug. En dat in eigen kikkerlandje.
    En wat een warm welkom in Elshout lieve mensen!

    Ik ben zeer benieuwd hoe het verder gaat.
    Goede Reis Eva

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...