Ik schrijf vaak over het weer, merk ik. Het weer houdt me bezig. Niet omdat het weer het een eenvoudig onderwerp is om een praatje over aan te knopen, want daar heb ik dan weer een hekel aan, praten over het weer, maar omdat het weer zo ongelooflijk bepalend is voor wat ik doe en hoe ik me voel.

Begrijp me niet verkeerd, ik klaag absoluut niet. Als er iets is waar ik me gemakkelijk bij neer kan leggen, dan is het het weer. Aan het weer kan ik niets veranderen. Het weer doet wat ie moet doen. Ik check geen weerberichten, neem geen voorzorgsmaatregelen, plan niets. Ik merk vanzelf wel wat er komen gaat. En pas me aan.

Gr57_ourthe
Spreekt voor zich

Één met de natuur

Ik ben aan de wandel. De hele dag buiten. Dag in, dag uit. Niet zo gek dat ik het vaak over het weer heb. Één met de natuur. Back to the basics. Into the wild. Ik krijg er de kriebels van, maar kan niet ontkennen dat het iets doet. Dat simpele leven, buiten zijn, buiten slapen, je voortbewegen door de natuur. En dan ben nog maar gewoon in de Benelux. Op een wandelpad.

Elke ochtend word ik wakker van de vogels. Die zijn net iets eerder dan het daglicht en véél eerder dan de zon. De hele dag door ruik ik bomen, planten, bloemen, bloesem en dieren. Koeien voornamelijk, maar af en toe vang ik een vleugje vos op.

Ik volg het paadje. Zonder er enige moeite voor te hoeven doen, speuren mijn ogen het bos af naar de rood-witte markering. Mijn hersenen pikken dat signaal feilloos op en sturen mijn lichaam de juiste kant op. Denken komt er niet bij kijken. Gedachteloos lopen.

Ourthe_vallei_ardennen
Zicht op de Ourthe vallei

Het weer

Het weer daarentegen heeft een grotere impact, vraagt meer van mijn capaciteit. Al is het maar dat ik moet zorgen dat alles veilig in plastic zakjes zit en alle warme kleren, regenkleding, zonnebrand en zonnebril spullen bij de hand heb. Je weet immers naar nooit. April doet wat ie wil.

In België zijn de nachten koud. Echt koud. Wat ik niet begrijp is dat het ’s nachts kraakhelder is, terwijl er gedurende de dag onheilspellende wolken hangen. Uit die wolken komt zo nu en dan een bui. Soms slechts wat miezer, soms hagel en soms sneeuw. Ja. Echt heftig is het niet hoor. Wel koud.

Zodra mijn tent staat, gaat het meestal regenen. Daarna klaart het op. Ik blijf het bijzonder vinden. Het weer. Goed weer, slecht weer, onweer, maar het is nooit geen weer.

Het weer is sterk en ik ben klein. Ik loop, ik schuil, ik loop, ik zweet. De vogels maken kabaal als het plots dicht trekt. Daarna valt het stil. Ik beweeg mee, mee op het tempo van het weer.

Zon_tent_belgie
Zon!

2 Reacties

    1. Tijdens lange wandeltochten kampeer ik elke nacht, soms dus een paar maanden lang. Afhankelijk van de regels, zet ik m’n tent op daar waar het kan / mag. Vaak vraag ik om toestemming als er huizen in de buurt zijn, ik kampeer zelfs vaak in iemands tuin. Het maakt mij eigenlijk niet uit, je vindt uiteindelijk altijd wel een plekje – mits je niet te kieskeurig bent 😉

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...