Bergpaadjes maken me blij. Geen gesteun en gekreun, geen brandende kuiten. Ik voel me licht, vrolijk en ik ben een beetje opgewonden. Een kriebel in mijn buik en mijn voeten trippelen vrolijk over de stenen. Als ik naar mijn Instagramposts kijk, krijg ik bijna het gevoel dat ik “nep-leuk” doe, maar dit is wat er gebeurt als ik in de bergen ben. Dan maakt mijn hart sprongetjes en ik huppel er jubelend achteraan.

Het is een magisch mooi gevoel om vanuit het vlakke Nederland helemaal naar de bergen te zijn gelopen. Stap voor stap het landschap zien te veranderen. Geleidelijk aan. En dan ineens, baf! Bergen. Jaaa, daar zijn de reuzen.

Hier wil ik zijn. Tussen die reuzen die stilletjes de boel gade slaan.

Voralberg_Via_Alpina_Oostenrijk_rode_variant
Hallo Oostenrijk
Voralberg_Via_Alpina_Rode_Route_Oostenrijk
Voralberg

Ik kijk mijn ogen uit

Rommelende rotsen, bulderende watervallen, klingelende koeienbellen en kraakheldere meertjes. Bloemen, vliegebeestjes, prikkende vliegebeestjes, gemzen, marmotten, alpenkraaien en kikkers (!). Wandelaars in felgekleurde outfits, klimmers met helmen op hun tas, mountainbikers met gespierde kuiten (want ze zitten niet op een e-bike). Afgetrainde opa’s en oma’s die me lenig voorbij spurten. Groepen gezellige mannen die gutsend van het zweet elkaar high-fiven wanneer ze bij een hut aankomen. En stoere gidsen die zonder shirt, met een sjaggie tussen de lippen, ogenschijnlijk moeiteloos omhoog stappen.

Ik kijk mijn ogen uit.

Voralberg_oostenrijk
Via Alpina
Vorarlberg_via_alpina_red_trail
Groen met geel

Groen

Het is groen. Super groen. Op veel plekken is de sneeuw nog maar net weg en heeft een drassig spoor achter gelaten. De witte rotsen steken af tegen al dat groen. Het doet me aan Montenegro denken, aan Komovi National Park. Daar was ik precies een jaar geleden. De lucht net zo blauw, de zon net zo fel en de wolken stapelen zich ook hier gedurende dag op. Hartje zomer, in het hart van de Alpen. Klein Walsertal, wat een pracht.

De wolken stapelen door. Ik kan ze nog niet goed lezen, dus ben voorzichtig. Ik stop vroeg, wacht af wat ze doen. Ik zit, kijk, luister. Wolken, schapen en mieren, daar kan ik eindeloos naar turen. Ja, en bergen natuurlijk. Van die reuzen krijg ik nooit genoeg.

Mindelheimer_hutte_austria
Mindelheimer Hütte
Vorarlberg_via_alpina_kamperen
Vorarlberg Wildkamp 🙂

2 Reacties

  1. Ik merk dat je geniet,het is zes dagen geleden dat je dit schreef.wat een prestatie knap hoor.Schrijf je er een boek over dan kan ik er eenkopen.D ffoto’s zijn ook erg mooi.Ga zo door.Kus oma.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...