Ik ben in m’n element. Afwijken van de route, een wandelpad buiten de gebaande paden. Met wat aanwijzingen, vage markeringen en foto’s van de wandelkaart ben ik me een weg aan het banen door de Sloveense bossen. Steile heuvels, bergen volledig begroeide bergen. Overal waar je kijkt is het groen. Mijn GPS heeft geen idee, hij geeft netjes mijn spoor aan, maar volgens hem loopt hier geen pad. Toch wel. Een hele oude. Een balkonpad.

Geen mens te bekennen, toch ben ik niet heel ver van de bewoonde wereld. Er is altijd wel een dorp of in ieder geval een paar huizen ergens beneden. De route die ik vandaag loop is deel van de E7, een enorm lange trail door Europa. Bij koča na planini Razor wees de gastvrouw me op dit alternatief. Een alternatief voor de Via Alpina die boven over de graat gaat. Niet dat dat niet mooi is, maar er staat weer eens onweer op het programma. Bovendien zou het hier en daar wat tricky zijn.

Uitzicht vanaf de Škrbina pas
Uitzicht vanaf de Škrbina pas
Triglav pracht
Triglav pracht

Een alternatief

Ik ben dol op alternatieven. Zeker als ze door minder bekend en dus minder populair gebied gaan. En helemaal als het oorspronkelijke plan om wat voor reden dan ook, niet helemaal lekker zit. Triglav is geweldig mooi. Echt, ik zou daar nog dagen, zo niet weken kunnen lopen. Maar toen ik gisteren semi per ongeluk een verkeerde afslag nam waardoor ik in plaats van lege skipistes een pittig colletje omhoog klom, besloot ik niet terug te gaan. Ik daalde af naar Razor en zou vanuit daar terug omhoog, naar Vogel en de daarop aansluitende graat klimmen.

In het dal besefte ik ineens hoe fijn ik het landelijke vind. Ik bedoel het landelijke in de bergen. Het rurale. De pieken, rotswanden en kliffen zijn adembenemend, maar ik grappig genoeg gaat mijn hart sneller kloppen wanneer ik tussen de koeien, afgelegen boerderijen en velden loop. Met natuurlijk die pieken, rotswanden en kliffen aan alle kanten boven me uit torent. Daar waar de mensen een bergleven leven. Een ander tempo, andere prioriteiten. Een ander leven. Dat heeft iets wat mij raakt.

Groen balkonpad
Groen balkonpad
De E7
De E7

Balkonpad

Zodoende liep ik vanuit Razor de bossen in. Een pad dat als het ware over de bergbuiken traverseert. Geen graat, maar meer een balkon. Met uitzicht. Een heel smalletje, dat wel. Dankbaar bewoog ik me over dit balkonpad met de hoogtelijnen mee. Houthakkerspaden, boomstamsleurgeulen en cryptisch gemarkeerde zaagroutes vermijdend, want wanneer je je daar aan waagt, ben je het spoor binnen de kortste keren echt bijster.

Terwijl ik een foto van de omgeving maakte, kreeg ik een flashback. Soriška Planina. Daar maakte ik een soort gelijke foto. En verhip, dat is hier om de hoek. Ik weet nog dat het daar tot me door drong dat er hier beren zitten. Misschien niet zoveel als in het oosten van Slovenië, maar ze zitten er wel. De dagen daarna werd ik af en toe bevangen door een golf van angst. Heel hard zingend fietste ik door het land. Grappig dat er nu geen spoortje angst te bekennen is. Natuurlijk piep ik wel anders als er plots één verschijnt, maar ik ben wat dat opzicht wezenlijk gegroeid.

Ervaring. Gewenning. En kennis.

Terug komen op plekken, van de gebaande pad afwijken, mijn eigen weg vinden. De rust, de bossen, boerderijen, dieren. Slovenië. Ik ben in mijn element.

Happy in de heuvels
Happy in de heuvels
Groen balkonuitzicht
Groen balkonuitzicht

1 Reactie

  1. Prachtige foto’s weer wat een bergen. Hier veel geregend sopte gisteren tot mijn enkels door de plassen om bij mijn auto te komen.Maar vanmiddag weer heerlijk de zon.Kus oma.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...