Gorski Kotar, het meest bosrijke stukje Kroatië. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe de grenzen lopen, waar Gorski Kotar begint en waar het weer anders heet. Vorig heb ik al kennis mogen maken met dit bijzondere stukje natuur. Grappig genoeg (of juist niet) ben ik er nu rond precies dezelfde tijd. Net na de zomer, terwijl het nog niet officieel herfst is.

Željka, een lieve mevrouw uit Brod na Kupi bij wie in de tuin mocht kamperen, vertelde me dat de mensen hier over het algemeen gesloten zijn. Afstandelijk, niet zo warm of gastvrij. Daar heb ik nog weinig van gemerkt. Wel kan ik me voorstellen dat het leven hier pittig is. Hete, droge zomers en lange, koude winters. Veel mensen hebben een lapje grond (letterlijk, in de valleien is de grond in reepjes opgedeeld) waar ze groenten verbouwen. Menigeen heeft kippen, schapen, een varken en wat koeien. Zelfvoorzienend. Klinkt heerlijk rustig, maar wat als je geen keuze hebt?

Gorski_kotar_, Kroatië
Op naar de waterval
Brug_gorski_kotar_kroatië
Gelukkig niet mijn afslag

Noodgedwongen zelfvoorzienend, want voor veel mensen is het moeilijk werk te vinden. De jeugd trekt weg en de oudjes blijven met hun kippen en schapen achter. Door het hardere leven zouden de mensen, volgens Željka dus geen ruimte hebben voor vertier en vermaak. Voor gezelligheid en gastvrijheid. Plak daar de donkere, ondoordringbare bossen, het ruige karstgebergte en de enorme temperatuurverschillen en het oorlogsverleden aan vast, dan krijg je misschien een beeld van de omgeving.

Net als vorig jaar is de overgang heel plots. De ene dag lag ik ergens in Velebit nog heerlijk te zonnebaden, de volgende dag liep ik in mijn donsjas naar Krivi Put, richting Gorski Kotar. Daarna kwam de regen, de kou en zelfs sneeuw. Twee dagen geleden verraste het zonnetje me en heb ik bewust een extra lange pauze genomen om zoveel mogelijk warmte te absorberen. Dat was maar goed ook, want de volgende was het over met de pret.

Tuinkamperen_brod_na_kupi
Tuinkamperen in Brod na Kupi of eigenlijk in Zamost Brodski, 2 kilometer verderop
Gastvrijheid_brod_na_kupi
Mijn gastvrouw, Željka

In combinatie met de rap korter wordende dagen en toch wel enigszins onrustige nachten, merk ik dat ik dat het moeilijker wordt. Alles. Gelukkig herken ik het gevoel en weet ik dat wanneer ik me een beetje aanpas, het even goed fijn wandelen kan zijn. Ik moet alleen niet gaan zitten hopen op een mooie nazomer, want die is er in Gorski Kotar echt niet bij.

Ik loop door zolang het gaat. Ik waag me ’s morgens vroeg niet in regen, dat is me gewoon te koud. Wanneer het hoost, draai ik me nog een keer om. Verder zal ik wat vaker in een hut slapen en overdag, wanneer ik een cafeetje tegen kom, binnen een koffie drinken. Een nieuw land, een nieuw seizoen. Nieuwe strategie én en en, nieuw gezelschap. Over een paar nachtjes komt Elise, een vriendinnetje uit Amsterdam met me meelopen. Echt, want heb ik daar veel zin in!

Tot die tijd baan ik me een weg door de ongerepte, wisselvallige wildernis van Gorski Kotar.

Laagjes_gorski_kotar_kroatië
Laagjes Gorski Kotar

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...