Een paar jaar geleden vroeg een leuke jongen me tijdens een date waar ik van droomde. Of ik dromen had en wat die waren. Ik vatte het letterlijk op dus vertelde hem dat ik heel veel dromen had. “Ik droom eigenlijk altijd”, zei ik. Hij vroeg om een voorbeeld, dus die gaf ik.
“Eén van mijn dromen die ik al sinds klein meisje heb, is dat ik word achtervolgd door een dinosaurus. Inmiddels kan ik een stuk harder rennen, maar belangrijker nog, ik kan mezelf tot de orde roepen. Door mezelf eraan te herinneren dat dinosaurussen al een tijdje zijn uitgestorven en het dus zeer onwaarschijnlijk is dat er nu zo’n hongerig, prehistorisch dier achter me aan zit om me op te eten, besef ik me in mijn slaap, dat het maar een droom is. Maar het vervelende is, dat mijn droom zich daar niets van aan trekt. Op het moment dat ik besluit stil te staan, rent de dinosaurus door en bijt me altijd in mijn arm. Dan word ik wakker.”
Mijn date keek me verward aan. “Uhh, dat is niet echt wat ik bedoelde… Ik wilde eigenlijk weten of je dromen hebt, iets waarvan je droomt in zin van, iets dat je graag zou willen bereiken, iets waar jij in gelooft.” Ooooh, ik schaamde me kapot. Snel verzon ik dat ik graag fietsvakanties zou willen organiseren voor kinderen. Het liefst voor kinderen die anders de hele zomer thuis zouden blijven, maar uiteindelijk zou ik iederéén het vakantiefietsen willen laten ervaren. Natuurlijk was dit niet helemaal verzonnen, ik zou dat echt graag willen, maar ik had het nog nooit als een droom bestempeld.
Geloven
Dromen en geloven. Je kunt ergens in geloven en ergens van dromen. En je kan geloven in je dromen.
Denk groot, maar keep it simple. Ik ga ervan uit dat alles op zijn tijd op zijn plek zal vallen. Puzzel. Daar vertrouw ik op. Vertrouwen op intuïtie. Niet dat je de dingen op zijn beloop moet laten, maar met een beetje geduld, vertrouwen en lef, kan je de dingen bereiken waar jij van droomt, hoop ik. Het is in dat opzicht wel handig om van haalbare dingen te dromen. Maar heimelijk fantaseren kan geloof ik geen kwaad.
Onzekerheid
What do you believe in? was de tweede vraag waarvan je het antwoord op een kaartje kon schrijven om tussen de quotes van Munch en van Gogh te komen hangen. Ik geloof dat iedereen iets kan betekenen. Op wat voor manier dan ook. Ik geloof dat er in ieder mens iets goeds zit. Is dat waar geloof ik in? In de mens? In mezelf? Dat wil ik graag.
Heb ik vertrouwen? Ja, echt? Waarom? Omdat ik geloof? Word ik bewogen door iets waar ik in geloof of iets waarop ik hoop? Hoop en verlangen. Zijn het onze driften en behoeftes die ons aanzetten tot actie en waardoor we wellicht gaan dromen en fantaseren. Op zoek. Vragen stellen en nadenken. Zou het helpen als ieder mens zichzelf dit soort vragen zou stellen? Ik geloof het niet.
Ik ben niet religieus, ik geloof niet in God. Toch denk ik dat ieder mens wel érgens in gelooft. Net als dat ieder mens wel érgens door wordt bewogen. Op die manier zou ik mezelf misschien wel gelovig kunnen noemen. En anders ben ik in ieder geval goedgelovig.
