Het is nu dinsdag dus ik ben hier alweer ruim een week. Whaaah, het gaat veel te snel! Het lijstje met klusjes dat ik een week geleden  heb gemaakt groeit weliswaar niet, maar als ik ernaar kijk vraag ik me af wat eigenlijk wél heb gedaan. Alleen al daarom is goed om een dagboek bij te houden. Wat voor dagboek dan ook.

Ik weet niet zo goed wat ik hier ben. Een toerist natuurlijk, maar daarvoor blijf ik wel erg lang en doe ik relatief weinig ‘sightseeing’. Een bezoeker? Een gast of ben ik een reiziger? Als ik op mijn fietsje rond tour en foto’s neem voel ik me toerist, maar wanneer ik met mijn laptop in mijn rugzak naar het Via Dinarica kantoor fiets, voelt het anders. Het wederzien van iedereen die ik twee maanden geleden heb ontmoet is gek genoeg vertrouwd en vanzelfsprekend, maar wanneer er tijdens de lunch voornamelijk Bosnisch wordt gesproken, ben ik een buitenstaander. Of een gast.

Het is een voordeel dat ik tijd heb, het geeft me rust en het idee dat het allemaal niet nu meteen móét gebeuren. Dat anderen druk zijn is inmiddels een bekend gegeven. Druk of ze hebben gewoon hun leven dat almaar doorgaat. Voor mij is het een tussenstop, ik kom twee weken op bezoek. Het nadeel van tijd hebben is dat je de mogelijkheid hebt om dingen uit te stellen. “Joh, ik ben hier twee weken! We zien elkaar écht nog wel!”

En nu dus nog maar een week. Ik wil nog zoveel doen! Naar Bijela Tabija (White Fortress), de Skakavac waterval, Džana bezoeken in Hadžići, ćevapi eten op Baščaršija en natuurlijk een avondje naar Kino Bosna. Door van alles te willen, dreig ik uit het oog te verliezen wat ik allemaal al gedaan heb en wat ik doe. Het feit dat ik een heerlijk, rustig eigen plekje heb waar ik ongestoord m’n gang kan gaan. Waar het als ik de sleutel in het slot steek en de buren gedag groet bijna als mijn thuis voelt, is misschien wel meer waard dan het bezoeken van alle bezienswaardigheden die ongeduldig op me wachten.

Ik heb geen afspraken voor komende week, geen voornemens en geen verplichtingen. Ik vertrek wanneer ik klaar ben en tot die tijd hobbel, fiets en huppel ik hier rond.

Bjelašnica hike, photo by Branko Đokić
Bjelašnica hike

2 Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...