Het was me niet gelukt om iemand in Žabljak te vinden waar ik mijn pakketje nieuwe kaarten en ontbijtmix naar toe kon sturen, dus moest ik uitwijken naar Bosnië Herzegovina. Vanuit Sarajevo zocht ik contact met het Radović huishouden waar de Terra Dinarica crew tijdens het markeren van de trail in Sutjeska NP de nacht had doorgebracht.

De vriendelijke Mira beantwoordde onmiddellijk mijn email en gaf me een adres waar ik mijn voorraad naar toe kon sturen. Ik had geen idee wanneer ik zou arriveren, maar dat was geen probleem. Wow, wat heerlijk dat dit kan!

Door Sutjeska naar beneden naar Popov Most
Prijevor

Door Sutjeska naar beneden

Na het paardenavontuur daalde ik samen met de Zweedse Mårten die ik bij Trnovačko jezero had ontmoet, af naar Tjentište. Mijn eerste loopdag samen. Niet alleen ;-). Kletsend liepen we door de oerbossen, al het mogelijke wild daarmee op afstand houdend. Behalve die ene slang die vlak voor Mårtens voeten weg schoot.

Een paar weken eerder had ik deze etappe vergezeld door mannen met kettingzagen en bijlen onhandig met een blikje verf in mijn handen afgelegd. Nu kon ik als wandelaar het resultaat aanschouwen. Dobro.

Onder de bomen was het goed vertoeven. Bovendien hoefden we niet te klimmen, maar eenmaal beneden bij de weg aangekomen, was de hitte ondraaglijk. Acht kilometer over een gloeiend hete asfaltweg was niet precies waar we op zaten te wachten. Duim omhoog en liften, was de voor de hand liggende optie. Binnen een kwartier stopte er een vriendelijke man die een paar kilometer extra reed om ons bij de afslag naar Popov Most af te zetten.

Ritje naar de brug, Popov most
Ritje naar de brug

Popov Most?

Een beetje vertwijfeld liepen we de weg op die ons langs wat huisjes en boerderijen leidde. Hoewel mensen met een vaag handgebaar naar verderop wuifden wanneer we naar “Mira Radović” vroegen, leek niets te wijzen op een mogelijk guesthouse of “homestay”.

Aan het einde van de weg stuitten we op een krakkemikkige hangbrug waar wat mannen aan het werk waren. We zaten nog steeds goed, maar er scheen een probleem te zijn. Mira was op vakantie.

Een van de mannen rende naar het huis aan de andere kant van de brug en kwam terug met een visitekaartje. Braaf belde ik het nummer en kreeg zowaar de vloeiend Engels sprekende Mira aan de lijn. Ze vroeg zich al af wanneer ik zou komen en had voor de zekerheid de sleutel voor me achter gelaten.

Mårten en de mannen keken me met grote ogen aan. Zelf besefte ik maar half hoe ontzettend goed van vertrouwen en hoe ongelooflijk attent het was om zo met mij mee te denken! “Oh, one more thing” zei Mira. “Nu komt het”, dacht ik. Dit was te mooi om waar te zijn. “Your package is in the small cabinet next to the bed in the French room” Wow!

Een warm welkom in het guesthouse in Popov Most
Warm welkom

En Jeeej!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...