Donje Bare. Ik zit nog steeds bij de oude jagershut aan een picknicktafel onder een afdak. Inmiddels gehuld in mijn slaapzak op twee aan elkaar geschoven banken waar ik op kan liggen. De wind is koud en de mist is dicht. Het afdak houdt de meeste nattigheid tegen, maar aangenaam is anders. Het voordeel is dat ik eindelijk de kans heb om wat te schrijven. Het nadeel is dat ik sneller door mijn voorraad koekjes heen ga.

Ik had natuurlijk ook gewoon kunnen gaan lopen en dat kan nog steeds. Maar ik zie op tegen het intimiderende Zelengora. Ik heb te veel verhalen gehoord over verdwaalde mensen. Eenmaal in dat bos of op de kale bergen, kan ik niet zo goed meer kamperen. Het is er steil en ik ben toch wel bang voor de beesten.

Ik hoop nog steeds dat het opklaart, maar telkens wanneer ik op sta om mijn  spullen in te pakken, barst er een nieuwe regenbui los. Ik weet dat als ik eenmaal aan het lopen ben, het allemaal wel mee valt. En als het goed is wacht er een warme hut op me die wel open is. Het begin is altijd moeilijk. Een besluit nemen en vertrekken.

Tegelijkertijd weet ik ook dat ik moet luisteren naar mijn gevoel. Hoewel vijf uur lopen niet veel is, is het genoeg om grandioos te verdwalen. Ik wil de weg niet kwijtraken in slecht weer. Ik wil niet zonder zicht in een ontoegankelijke wildernis rondstruinen.

Dus blijf ik rustig zitten en eet ik nog een koekje. Drup drup natte mist.

Bam! Ach wel ja onweer. Ha, ik zit hier goed!

De bossen van Zelengora | Drup drup natte mist
De bossen van Zelengora

3 Reacties

  1. Goedemiddag Eva, petje af voor je avontuurlijke reis en verslagen. Hoop dat je en de groep gaat slagen in een prachtige gemarkeerde Dinarica route door ongerepte berggebieden en een van de moooiste uithoeken van Europa en de balkan. Miranda en ik hebben nog vaak aan je gedacht en ons toch een beetje verwonderd na ons gezamenlijk koffie-uurtje in Komovo. In je eentje ontdekkingsreis …. Daar is veel moed voor nodig en dat je heb je zeker. We zijn inmiddels weer terug in Nederland en hebben besloten dat we volgende jaar weer terugkomen om nog meer uitdagende en ongerepte berggebieden te gaan bewandelen. De mensen en omgevingen hebben ons hart veroverd.
    Heel veel sterkte met jezelf en al het goede verder op je ontdekkinsgreis.

    Groet Miranda en Jack

    1. Hey Miranda en Jack,

      Wat leuk om van jullie te horen! Ik vond het ontzettend leuk om jullie ervaringen en verhaal te horen, mede Balkan liefhebbers :-). Tot op dat moment was ik nog geen andere wandelaars tegen gekomen, al helemaal geen Nederlanders. Gelukkig zijn er nog zulke ongerepte berggebieden te vinden, adembenemend kilometer na kilometer.
      Ik wens jullie een fijne rest van de zomer en wellicht tot ziens!
      Groetjes Eva

  2. […] Dankzij de GPS track van die vriendin uit Sarajevo vond ik moeiteloos mijn weg over Perun. Aan het mooie weer was helaas een einde gekomen, de winter greep zijn kans en strooide wat sneeuw over de bergen uit. In het dal van Vareš was het vooral regen. Heel veel regen. Na een nacht in de tuin van een visrestaurant, kwam een kennis me ophalen om bij hem thuis een beetje op te warmen. Vorig jaar ontmoetten we elkaar bij Donje Bare, waar ik eveneens voor het slechte weer aan het schuilen was. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...