“Geen druk, geen moeten, maar mogen en willen.” – Oma Kiele

In Nederland vind ik het keer op keer moeilijk om dat vakantiegevoel vast te houden. Opgeslokt worden door het dagelijks leven gaat sneller dan je denkt. En meestal zonder dat je het zelf in de gaten hebt.

Als ik hier vertel waar ik vandaan kom “Hollandia, Amsterdam” dan wordt er jaloers “ohh” en “ahh” geroepen. “You’re so lucky!” krijg ik te horen. Ja. Dat klopt. Ik ben blij dat ik uit een land met een hoge levensstandaard kom. Een land dat mogelijkheden biedt. Als het gesprek verder gaat, zeggen dezelfde mensen vaak dat ze Nederlanders vaak koel en afstandelijk vinden. Soms zeggen ze zelfs dat het land een beetje té netjes vinden. Beklemmend bijna. Ja. Dat klopt ook, vind ik.

In Nederland hoef je je relatief weinig zorgen te maken, alles is goed geregeld. (Dan reken ik de trein die standaard een paar minuten te laat komt waardoor je je overstap mist en de trein die niet rijdt als het gesneeuwd heeft, even niet mee.) Betekent dit dat Nederland automatisch een betere plek is om te wonen? Om te leven? Betekent dit automatisch dat Nederlanders gelukkiger zijn dan de mensen hier? Ik weet niet. Echt niet. Overal is wel wat.

We hebben vakantie nodig om bij te tanken. Om te ontspannen. Daarna gaan we weer aan de slag en werken we ons over de kop. Bijvoorbeeld om de vakantie te kunnen bekostigen. Ik heb veel nagedacht over wat het precies is dat we op vakantie wel hebben en thuis niet. En wat het precies is dat maakt dat we zo naar een vakantie toeleven. Nieuwe plekken ontdekken? Ander klimaat, ander ritme, andere omgeving? Strikt genomen zijn dit factoren die net zo goed energie kunnen kosten. En dat is wellicht waarom veel mensen telkens weer naar dezelfde plek terug gaan. Ze willen immers uitrusten.

Kan uitrusten thuis niet? Ik niet. Niet echt. Maar rust ik uit door in de bergen rond te gaan banjeren? Toch wel. Door fysiek moe te worden, kan ik precies dat stukje ontspanning vinden dat ik in Nederland niet heb. Ook niet als ik hard gesport heb. De combinatie van lichamelijke inspanning en trekken door de bergen, maakt dat ik de energieslurpende stress kwijt raak. Als het werkelijk zo is dat ik het trekken en de bergen hiervoor nodig heb, hoe kan ik dit dan in Nederland voor elkaar krijgen?

Terug naar het vakantiegevoel. Wat is dat? En hoe kan ik het vasthouden? Kán ik dat wel? Wat is daarvoor nodig? Vrijheid? Hoe kan ik me thuis in Nederland net zo vrij voelen als op vakantie? Is het werkelijk slechts een mindset? Wat betekent vrijheid voor mij? Geen druk, geen moeten, maar mogen en willen? Zelf de regie hebben, zelf kunnen bepalen wat je wanneer, waar en hoe doet… Dat is toch ook niet reëel? Of wel, maar vergt het creativiteit… En flexibiliteit. Gaat het er vooral om dat je “erachter” staat, bij wat je ook doet. Dan kom ik toch weer bij beweegredenen terecht. En bij wat beweegt jou? Intrinsieke motivatie.

Ik begrijp dat er altijd dingen zullen zijn die je niet leuk vindt. En ik begrijp ook dat je niet alles helemaal alleen hoeft te (moet willen) doen. Natuurlijk sluit je compromissen, natuurlijk houd je rekening met anderen en ja, vaak zit je vast aan werk- of openingstijden. Verwachtingen zijn er en heb je. Dat loslaten lijkt voor mij onmogelijk, maar ernaar leven ook. Hoe kan je ervoor zorgen dat de weegschaal in balans blijft? Energiegevers versus energienemers. Willen versus moeten. Op tijd op vakantie gaan? Of desnoods een sabbatical?

Gezien de hoeveelheid vragen die ik hierover stel, lijkt het me duidelijk dat ik hét antwoord of dé oplossing nog niet gevonden heb. Misschien mis ik iets, zie ik iets over het hoofd. Maar ik vermoed dat ik een beetje anders functioneer dan de doorsnee dertiger. Of nou ja, op mijn manier functioneer die niet lekker “matcht” met onze maatschappij. Ik vermoed dat ik mezelf wel in dat keurslijf kan proppen, maar dat ik – zelfs met extra vakantiedagen – niet helemaal mijn draai zal vinden. En binnen de kortste keren weer overspannen thuis kom te zitten.

Daarom heb ik besloten om het anders aan te pakken. Ik draai het hele verhaal om. Wat gebeurt er als ik altijd vakantie heb en af en toe een paar weken moet werken?

Dan heb je minder geld. Weinig of geen geld. Ik zal mijn vakantiestijl moeten aanpassen op het budget dat ik heb. Op zoek gaan naar manieren om geld te verdienen met iets dat je tijdens je vakantie kan doen. Of je gaat verder, op zoek naar een levensstijl die nagenoeg geen geld kost. Is het nog vakantie te noemen als je alleen hoeft te werken als je eten moet kopen of een treinkaartje? Ga ik nu richting het hippie-gedachtegoed?

Ik geef toe dat wat voor mij ontspannen is, wat voor mij vrijheid is, voor een ander een regelrechte hel. Ik besef me ook dat er anderen zijn die wel degelijk gelukkig worden van de vastigheid en regelmaat van een “normale” baan. De zekerheid van een inkomen geeft rust.

Slapen in een tent, kleren op de hand wassen, simpele maaltjes, continue onderweg zijn, nooit weten wat de dag brengt. Wandelen door de bergen of trekken op de fiets met een budget dat opraakt… Ja, dat kan zeker stressvol zijn. Maar ook een verademing. Nooit een wekker zetten, je slechts bezig houden met jezelf voeden, een goede slaapplaats vinden en je veilig door het prachtige, almachtige landschap bewegen.

Daar kies ik nu voor. Zo voel ik me vrij. Ik heb weinig geld, maar veel tijd. Tijd die ik met mezelf en anderen kan doorbrengen. Tijd om contact te maken. Het voelt echt, niet als een voorbijgaand, vluchtigs iets. Hier gaat het me nu om. Doen wat zou doen als ik vrij ben en erachter komen wat het is wat ik dan doe. Ontdekken wat er gebeurt en wat er mogelijk is.

Vreemd genoeg groeit mijn vertrouwen. Er ontwikkelt zich iets. Langzaam, maar zeker. Ik heb geen vastomlijnd plan, slechts ideetjes. En heel veel inspiratie.

POST | Schilderij van Marit Dik
Schilderij van Marit Dik

3 Reacties

  1. Hoi Eva,
    Wat een interessante en inspirerende post. Ik vind het heel knap hoe je buiten de gebaand paden durft te lopen én te denken. Ik ben bevriend met Irene en ze verteld me af en toe iets over jou, vooral als ze vind dat ik ergens in op jou lijk. Zou je, als je weer eens in Nederland bent, een keertje willen afspreken voor een kopje koffie? Ik ben erg benieuwd naar jouw kijk op het leven. Veel plezier met de rest van je reis!
    Groetjes Charlotte

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...