Jaaa, daar is ie eindelijk! Ik wist van zijn bestaan af, maar had geen idee van de locatie. Bij het zien van de enorme hoeveelheid stenen, rotsblokken en brokken in het bos, begon er iets te dagen. Wat had Dorijan ook alweer gezegd over Samarske Stijene? Dat het er waanzinnig mooi is en iets over een bijzondere hut? Nou inderdaad. Klauter de klauter en hela! Ja! De grothut! Ratkove Sklonište.

Klein nadeel dat het er koud was. Geen straaltje zon die door het donkere bos heen wist te schijnen. De open plek was omsingeld met meters hoge witte rotswanden die tegen het einde van de middag al het licht tegen hielden. Het voordeel is dat ik een legitieme reden had om vroeg naar bed te gaan. En als ik zeg vroeg, dan bedoel ook echt vroeg. Om 18.15 uur hield ik het voor gezien en kroop heerlijk met mijn boek in bed. Wat een feest.

Dat dit een slimme zet was, niet alleen om de kou de baas te zijn, maar met name omdat het me een paar uur slaap opleverde voordat de night hikers binnen zouden komen vallen, had ik van tevoren kunnen bedenken. Het was immers vrijdagavond. Ja hoor, een bubs jonge Kroatische jongens kwamen hun vrijdagavond drinkfestijn in Ratkovo vieren. Overal hetzelfde liedje. Denk je lekker ergens in een afgelegen bivakhut een heerlijk lange nacht te kunnen maken.

Ratkovo Sklonište, Kroatië
Ratkovo Sklonište, Kroatië

Night hikers

In het pikkedonker schrok ik ineens op van een gil. Gut, wat was dat? Nog een gil. En een brul. Gelach, geschreeuw. Ahh, night hikers. Weekend. Met een oorverdovend kabaal stampten de jongens naar binnen, begonnen in het wilde weg spullen te verplaatsen, nieuwe spullen neer te zetten en dropten waar mogelijk hun schoenen, jassen, rugtassen en t-shirts. Hemeltje lief. Duidelijk dat ik de komende uren geen slaap meer zou krijgen.

Half verontschuldigend, half waarschuwend bevestigden de jongens dit. ˝We are going to drink a lot and be very loud. Also we get a bit crazy when we are drunk. Dance on tables without clothes.˝ Tja, wat moet je daar nou op zeggen? Ik brabbelde iets van dat ik het best vond zolang ze mij met geen vinger aan zouden raken. ˝Nooo, we are not like that. You don´t have to worry. We respect girls.˝ En dat was in zekere zin ook zo. Ik moet ze nageven dat ze ondanks hun brute binnenkomst, in ieder geval eerlijk waren. En een beetje aandoenlijk, waardoor het bijna onmogelijk was om ze iets kwalijk te nemen.

Feestje

Wel wel, geef mij dan ook maar een glaasje. Verzetten of protesteren had geen enkele zin. Hoewel ze in eerste instantie niet heel spraakzaam waren, behandelden ze me als een gast op hun feestje. Ze probeerden het me naar mijn zin te maken door me allerlei versnaperingen, shotjes en zelfs een joint aan te bieden. Dat ik alles afsloeg was niet heel beleefd van mij, maar ik kon het echt niet opbrengen om volledig in hun feestgedruis op te gaan.

Het duurde niet lang voordat het gezang uitbrak. Hartstochtelijk zongen de jongens Kroatische smartlappen uit volle borst mee. Blote borst, want schijnbaar is het gebruikelijk dat je je kleren uitrekt als je je emoties wilt tonen. Dat is iets wat ik eigenlijk wel kan waarderen. Niet om de blote basten, maar het feit dat ze hun passie en gevoelens niet verhullen.

De avond was lang. Ik werd moe, maar het was nog lang geen tijd om te gaan slapen. Volgens de jongens dan. Ik moest hoognodig wat nieuwe woordjes leren.

Listanje = getting wasted of going wild, moeilijk te vertalen.
Rigati = puke
Sranje = shit, crap

Een oneindig lange avond

Toen ze het eindelijk voor gezien hielden, bleek geen van hen een slaapzak of matje te hebben meegenomen. Ik was de pineut. Zonder dat ik het door had, hadden de jongens zich in mijn slaapzak gerold en was mijn slaapmatje bezaaid met lichaamsdelen. Ik werd van diefstal beschuldigd toen ik mijn spullen terug probeerde te krijgen. Een beetje pissig probeerde ik hun lijven te verplaatsen, maar ze klampten zich vastberaden aan mijn slaapspullen vast. Ik begon te sjorren en te trekken en uiteindelijk boos te roepen dat ze ˝op moesten rotten˝ en ˝met hun poten van mijn spullen afblijven˝. Na een worsteling van een half uur gaven ze op. Met moeite verplaatste ik wat laveloze lichamen en prepareerde mijn slaapplaats. Chaos. Spullen overal. Mijn spullen niet meer op de plek waar ik ze had achter gelaten. Stikdonker. Snurkende dronkenlappen. Hmpfff. Dolle boel, grot-hut-feest.

Ik geloof dat ik een uurtje had geslapen voordat ik wakker werd van de opkomende zon. Vreemd genoeg werden de jongens ook wakker. Ze zetten hun feestje voort, want ja, de drank moest op. Hemeltje. Ik was van plan om een rondwandeling te maken en nog een nachtje in de hut te blijven, maar ik gooide rigoureus mijn plannen om. Weg hier!

De grothut was leuk, de jongens vriendelijk, maar ik ben te oud om twee nachten achter elkaar door te halen. Als een echte oma, steunend op mijn wandelstokken, strompelde ik het bos in. Terug naar de trail. Op naar de volgende hut.

Bivakhut Ratkovo Sklonište in Kroatië
Dobro jutro!

4 Reacties

  1. Hoi Eva,
    sinds onze ontmoeting op 14 sept op de Velebit trail volgen we je tocht via je blog. Wij zaten toen met zijn vieren (onze wandelvrienden Rob en Manon en wij, Willemijn en Ids) net koffie te drinken toen jij langs kwam. Na effe kletsen ging jij door naar Baske Ostarije.
    Wij zijn uiteindelijk via Paklenica “naar beneden gegaan” (je had gelijk:”honderden” mensen liepen daar…wat een drukte) en Rob en Manon zijn nog 2 dagen via Struge boven gebleven.
    Het was een fantastische wandelweek in een bijzonder landschap!

    Blijf gaan!
    Ids

    1. Hey Ids,

      Wat leuk om van je te horen! Goh 14september, zo’n tijd geleden alweer! Haha ja, Velike Paklenica is een bizar contrast met de rust en wijdsheid boven.

      In Scorpovac heb ik Tihomir ontmoet en ben net als jullie volgestopt met eten. Jullie krijgen de groeten met een grote glimlach van hem!!

      En een warme groet van mij er bovenop, grtz Eva

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...