Vesna kreeg gelijk. Regen. Met bakken komt het uit de hemel. Urenlang. Dat zal je altijd zien, wanneer ik iets van een planning maak, met iemand afspreek waardoor ik iets “moet”, keert het weer zich tegen me. Tja en dan? Me erbij neerleggen. Er zit niets anders op. Of ik stel mijn aankomst in Slovenië uit, of ik loop door de regen.
Planinarski dom Risnjak, dom Schlosserhof is een fijne plek. Zes maanden per jaar woont de vriendelijke Vesna hier samen met haar man en hond. Op donderdag lopen ze naar beneden voor de boodschappen. Al het proviand en levensmiddelen voor zowel zichzelf als voor de gasten dragen ze op hun rug naar boven. Hierbij zijn ze niet te karig. Er is handzeep bij het toilet, ruimschoots toiletpapier en voor de overnachting betaal je een normale prijs. Ik kreeg zelfs (voor het eerst) korting met mijn Nederlandse bergsportverenigingspasje.
Risnjak Vrh
De keuze was snel gemaakt, ik vertrek wanneer het droog is. Of in ieder geval droger. Dan maar een paar dagen later in Slovenië. Bizar genoeg klaarde het na het nemen van deze beslissing ineens op. Hoe is het mogelijk?! Vesna keek me verwonderd aan. Op hetzelfde ogenblik kwam er een grote groep wandelaars tevoorschijn. Welnu, ik greep mijn kans om naar het topje te rennen. Vlug pakte ik mijn jas en vloog Risnjak Vrh op. Yeahh, die pakken ze me niet meer af. En met “ze” bedoel ik het peakduiveltje dat me mijn gehele voettocht vastberaden heeft gevolgd.
Nu het ineens toch droog was, besloot ik door te lopen. Naar beneden, naar Platak en verder door naar Hahlić. Voor Snežnik (HR) was het inmiddels te laat, maar de volgende berghut was een eitje.
Planinarski dom Sušak
Beneden wachtte er een leeg skidorp op me. Na wat vruchteloos rondstruinen, besloot ik dat planinarski dom Sušak de beste plek was om te blijven. Ik had nauwelijks tien kilometer gelopen, maar het begon zowaar alweer donker te worden. Op regendagen met een trage, afwachtende start zitten er echt te weinig loopuren in een dag. Met geen mogelijkheid kon ik mijn oorspronkelijke doel, planinarski dom Hahlić halen. Wel wel, PD Sušak was huiselijk knus en de host, Velimir, uitermate gastvrij. Prima plek om te stranden.
Kom ik ooit in Slovenië? Ik heb een hekel aan dat geplan. Nog vele kilometers naar de grens. Ik voelde Mister Tijdsdruk in mijn nek hijgen. Wat wil ik nou eigenlijk? Mijn eigen weg vinden? Kostte wat het kost? Maar wat kost het me? Natte voeten? Ik voel stress. Stom. Ik vind het moeilijk om iemand op me te laten wachten. Deels word ik belemmerd door het weer, maar het overgrote gedeelte heb ik aan mezelf te wijten. Ik had eerder uit Zagreb weg kunnen gaan.
OK, conclusie. Wat is de conclusie? Ik voel me onrustig, dat wil ik niet dus wordt het tijd om ruimte te creëren. (geiten de deur uit doen). Hey, dezelfde opties. Hard door de regen lopen of Slovenië uitstellen. Ik denk in cirkeltjes. Ik ben moe en ik heb honger. Morgen weer een dag.
Beste observatie: moe en hongerig denk je niet helder, eerst eten en slapen 🙂 je kunt het! Slovenië wacht wel
🙂 haha, ik heb een enorme goulash-schotel weg gewerkt en ben vervolgens voor het donker naar bed gegaan 🙂