In oktober bereikte ik eindelijk Slovenië. De in mijn herinnering donkere, groene bossen waren inmiddels geel, rood en oranje gekleurd. Een gouden tapijt bedekte de zachte bosgrond. Herfst op volle kracht. Verheugd begon ik aan het laatste traject van de Via Dinarica. Het Sloveense traject.

In de verte hoorde ik mannen met kettingzagen bomen neerhalen. Veel paden zijn geen paden voor wandelaars, maar voor tractoren. Veel paden slingeren leuk, maar leiden nergens toe. Ze stoppen plots of blijven tot in het oneindige door kronkelen. Veel paden lijken gemarkeerd, maar deze geheime code is niet voor de wandelaar, maar voor bomenkappers bedoeld. Veel paden kun je als wandelaar dus maar beter links laten liggen, net als de bomenkappers wat mij betreft, de wandelpaden beter links zouden kunnen laten liggen.

Maar de beren, de beren die zitten er nog steeds.

Goude_blaadjes_wandelen_herfst_slovenië
Gouden loper

Beren

Vreemd genoeg ben ik een stuk minder bang dan anderhalf jaar geleden toen ik op mijn fiets van Ljubljana dwars door de bossen naar de grens met Kroatië fietste. De hele rit bonsde mijn hart in mijn keel, ik was enorm gespannen en zong uit volle borst met mijn mp3-speler mee om de beren af te schrikken. Zeer ongemakkelijk, zowel voor de beren als voor andere voorbijgangers. Gelukkig is dat nu anders. Natuurlijk probeer ik een ontmoeting te voorkomen, maar  ik vind het stiekem ook wel leuk om een beer te zien.

˝Geen onverwachtse bewegingen maken, een beer niet recht in de ogen kijken, vriendelijk laten merken dat je er bent door geluid te maken. De beer niet laten schrikken en niet gaan schreeuwen of weg rennen.˝

Natuuuuurlijk is het niet verstandig om lieve kleine babybeertjes te gaan aaien, maar dat is zo ongeveer het enige waar je een moeder beer echt kwaad mee krijgt. Zolang je je gezond verstand gebruikt, kan je prima door het berenbos banjeren.

SLO_Mašun_autumn_hike
Kleurrijke Sloveense wildernis

Oog in oog

Ik klink nu misschien heel stoer, maar toen ik oog in oog met een beer kwam te staan, ging mijn hart best wel te keer hoor. Eventjes vond ik het heel erg spannend, maar deze ontmoeting bevestigde mijn vermoeden. Een beer heeft helemaal geen zin in mij en maakt zich uit de voeten zodra hij mij in de gaten heeft. Daarmee is het dus vrij uniek om een beer tegen te komen, want beren hebben jou over het algemeen veel eerder in de smiezen dan jij hen. Het zal 9 van de 10 keer niet eens op een ontmoeting uitlopen.

Je mag jezelf dus gelukkig prijzen als je al een beer tegen komt!

Gostišče_Mašun_Slovenia_hiking_via_dinarica_white_trail
Kettingzagenkunst, Mašun
Gostišče Mašun | Beren bomen en kettingzagen
Gostišče Mašun helemaal herfstklaar

Wil je meer lezen over wandelen en bijzondere bestemmingen in Slovenië, neem dan een kijkje op de website van Mijn Slovenië. Artikelen over mijn Via Dinarica avontuur met aanvullende informatie zullen hier ook verschijnen. EVAdinarica Project: Mijn Via Dinarica Trail in Slovenië.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...