Ik vraag me regelmatig af waarom ik in hemelsnaam alles, al mijn overpeinzingen, gedachtes en ideeën het wereld wijde web op gooi. Ik vraag me af of dit niet juist een averechtse werking heeft. Of het de echtheid en misschien zelfs wel de oprechtheid van mijn avontuur eigenlijk teniet doet.

Natuurlijk publiceer ik niet alles wat ik schrijf. Deze selectie maakt dat ik nadenk over wat ik wel en niet wil delen. Maar misschien ook over het beeld dat ik wel of niet wil creëren. Mijn online-aanwezigheid.

Ik probeer deze online-aanwezigheid overeen te laten komen met hoe ik offline ben. Maar waarom? Vanwaar deze behoefte? Waarom zou ik niet “gewoon” verhaaltjes schrijven?  Of “gewoon” een avontuurlijke blogger zijn? Waarom voel ik de noodzaak om mijn gevoelsleven hierin te betrekken? Wil ik dat mensen mij begrijpen? Ben ik op zoek naar goedkeuring niet slechts om de dingen die ik doe, maar om hoe ik het doe? Waarom heb ik die goedkeuring nodig? Heb ik die nodig?

Door persoonlijke verhalen te schrijven maak ik mezelf kwetsbaar, maar ben ik eigenlijk nog kwetsbaar of is het een middel geworden? Mijn intentie is om het verhaal en de beleving achter de schermen van het avontuur te schetsen. Ik denk en geloof dat dit herkenning geeft ongeacht wat er op het scherm gebeurt. Dit vind ik inspirerend en leuk om te doen.

Inspiratie is iets dat mij op de been houdt en wat ik graag wil delen. Natuurlijk vind ik het leuk als ik op mijn beurt hiermee anderen kan inspireren. Bijna alsof ik iets kan terug geven, iets kan bijdragen, betekenen. Tegelijkertijd word ik bang dat het me daar om te doen is, dat het in feite daar allemaal om draait. Iets betekenen. Er toe doen. Oef.

Op zulke momenten neem ik mezelf voor om mijn volgende avontuur helemaal voor mezelf te houden. “Ik heb geen bevestiging nodig” zeg ik streng tegen mezelf. Of toch wel? En is dat helemaal niet erg, net zomin als dat het erg is om de behoefte te voelen om iets te betekenen. Wellicht is het accepteren van dit alles de oplossing. Blijven doen wat goed voelt. Waar ik in geloof, wat de achterliggende beweegredenen ook mogen zijn.

Ik probeer mezelf toe te staan om “fouten” te maken. Ik ben aan het verkennen, ontdekken en leren. Soms dwaal ik af en maak ik rechtsomkeert, terug naar mijn oorspronkelijke insteek. Drijfveren. Motivatie. Door deze “missers” net zo goed te omarmen als de “successen” en het hele plaatje op mijn blog te plaatsen, sta ik vreemd genoeg achter mijn online-aanwezigheid.

1 Reactie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...