Drents microavontuur: op zoek naar een stukje wildernis. En een hunebed.

Na ruim tien maanden rondtrekken op de Balkan, ben ik eventjes terug in Nederland. Vrienden knuffelen, lezingen geven en nieuwe plannen maken. Maar nog voor deze nieuwe plannen zich kunnen uitkristalliseren, begint het verlangen naar avontuur alweer te kriebelen. Ik wil eruit. Ik wil naar buiten. Nu!

Ik mis de natuur. De wilde natuur. Het ongerepte, het weidse. Het eindeloos ver van je af kunnen kijken of juist volledig opgeslokt worden. In plaats van mezelf te verliezen in heimwee naar de Balkan, besloot ik mezelf uit te dagen. Samen met een vrienden zou ik op zoek gaan naar een stukje wildernis in Nederland. En nee, niet de nieuwe wildernis, want daar mag je als mens niet in.

Slordig gooiden we de auto vol met kampeerspullen, grabbelden we wat eten bij elkaar en voerden een Drents dorp gelegen aan een Drents natuurgebied in op de routeplanner. Ik wilde naar Drenthe, want ik wilde een hunebed zien. Sytske had de beschrijving van de zogeheten Hunebeddenwandelroute geprint en ik stak voor de zekerheid mijn GPS in een jaszak, “om ons buiten de gebaande paden te leiden..

loop_omhoog_met_de_blauwe_man_routepaaltje
Deze man denkt buiten zijn kader!

Verdwalen

Hoewel je in Nederland je best moet doen om te verdwalen, kan het nog knap lastig zijn om een uitgezette route van begin tot eind te volgen. Door de wildgroei aan wandelpaden, routebordjes, paaltjes, markeringen en informatiezuilen raakten we dan ook binnen de kortste keren de kluts én de route kwijt.

Triomfantelijk toverde ik mijn GPS tevoorschijn en begon een alternatief uit te stippelen. Dat is waar ik goed in ben, improviseren. Plannen omgooien en genieten van onverwachtse wendingen. Ik zal wel moeten, want waar ik niet zo goed in ben, is de juiste richting op lopen. Gelukkig helpt het pijltje op het GPS scherm me daarbij. Eerlijk waar, zonder een goede GPS ben ik totaal verloren. Of loop ik in elk geval heel wat extra kilometers, meestal over asfalt.

Hunebedweg
Langs de Hunebedweg

Dwingelderveld

Na de kaarsrechte weg over het Dwingelderveld, kronkelden we willekeurig door het bos om vervolgens langs vennetjes en sompige mini-moerasjes terug naar het beginpunt te koersen. Het afwisselende landschap verraste me. Net als de leegte en de rust. Om je heen kunnen kijken zonder een snelweg te zien of horen (indien de wind je gunstig gestemd is), dat is vrij uniek in Nederland.

In Nederland heeft zo’n beetje iedere vierkante meter een bestemmingsplan. Met bordjes wordt netjes aangegeven waar je wel of niet mag wandelen en met hekjes wordt nauwkeurig een gebied afgezet waar de natuur lekker zijn gang kan gaan. Dat is dan een stukje wildernis.

Dwingelderveld_Drenthe_Nederlandse_natuur
Dwingelderveld

Paalkampeerplaats

Uit respect voor de natuur hielden we ons aan de regels van het nationaal park dus zochten we tegen het vallen van de avond een legale bivakplek op. Een paalkampeerplaats. Dat is een plek met een paal, meestal ergens in een bos, waar je binnen een straal van 10 meter mag wildkamperen.

Met het geluid van voorbij sjezende auto’s op de achtergrond, legaal ergens in bosjes poepen en piesen (en je WC papiertje daarna in een plastic zakje meenemen). Je tent 500 meter bij je auto vandaan opzetten, maar het toch wildkamperen noemen. Bij gebrek aan warme slaapzak je in 5 fleecedekens wikkelen waardoor het weliswaar onmogelijk is om er ’s nachts nog eens uit te gaan om te plassen, maar je wel mooi aan het winterkamperen bent. En de volgende ochtend wakker worden van de kerkklok die de inwoners van Staphorst naar de kerk sommeert terwijl jij je nog eens omdraait in je “slaapzak”.

Ik haal er geen voldoening uit de wet te overtreden, maar je vrij voelen binnen de regels, dat is een kunst. Een levenskunst waar ik héél véél voldoening uit haal. Misschien zelfs wel meer dan uit de échte wildernis!

hunebed_gevonden_drenthe_hunebedweg
Gevonden!
hunebed_drenthe_D54
Meeeeer hunebed

2 Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...