Heerlijk rozig zit ik tussen het gekwetter en gekwater aan een picknicktafel​ naast drie ooievaarsnesten. Ik mocht mijn tent opzetten bij het recreatiegebied de ‘Hoge Boezem achter Haastrecht’. Beter had ik me niet kunnen wensen. Voor me zie ik schaapjes in het grasland, naast me rommelen mensen in hun volkstuintjes en achter me gaan de vogels tekeer. Het is een dolle boel, bivakkeren in Zuid-Holland.

Vier loopdagen heb ik er nu opzitten. De eerste kilometers door de stad werd ik vergezeld door twee vriendinnen. Vanaf Amsterdam Centraal over de Singel, slingerend door kleine straatjes, liepen we richting het Vondelpark. Een geweldig mooie dag. Overal mensen in zomerse outfits, ijsjes​ likkend, picknickend, of zoals wij wandelend in de heerlijke lentezon.

Routemarkering Pelgrimspad Nederland
Routemarkering Pelgrimspad

De stad uit

Langs de grachten, door het park, naar het bos. Het Amsterdamse bos. Langzaam de stad uit, het groen in. In het bos namen we afscheid. Best gek. Alles is nog zo dicht bij en toch ben ik op pad. Ik ben weer onderweg. Op avontuur in eigen land. Vreemd en vertrouwd. Net als het terug komen na een lange reis, voelt reizen in eigen land ook vreemd en vertrouwd tegelijkertijd.

Ik hoopte ergens in het Amsterdamse bos een mooi plekje voor mijn tent te vinden. Ruimte genoeg, alleen een beetje in het zicht. Ik twijfelde. Liep nog wat door. Misschien bij de geitenboerderij? Die stuurden mee die naar de camping. Bij een prachtige met roze bloesem bomen omgeven picknickplaats was ik meteen verkocht. Totdat ik de security opmerkte. Serieus, beveiliging?! In het Amsterdamse bos?!

Ik liep naar de man toe en vroeg hem waarom hij daar stond. “Omdat hier veel vernieling wordt aangericht.” De man vertelde dat er dagelijks fikkies worden gestookt en dat het een populaire plek voor junks is. Ik mocht van hem mijn tent opzetten, maar hij wist zeker dat ik ‘s nachts niet alleen zou zijn. Hmm, misschien toch maar een stukje doorlopen.

Het Amsterdamse bos in Nederland
De perfecte kampeerplaats?

Amsterdamse bos

Ik belandde uiteindelijk alsnog op de camping van het Amsterdamse bos. Deze was op een groep Roemenen na, uitgestorven. Wildkamperen op een camping vond ik een mooi alternatief voor bivakkeren in het bos.

Zaterdag kwam Iris, een andere vriendin uit Amsterdam, meelopen. De vijf uur die ik de vorige dag gelopen had, legde zij in een uurtje met de bus af.

Het Pelgrimspad leidde ons over kleine weggetjes tussen de weilanden en watertjes door. Op de lawaaiige vliegtuigen na, was het wonderbaarlijk rustig. Zo dichtbij Amsterdam en nu al zo’n andere wereld. Ik ben er in deze andere wereld achter gekomen dat er toch dieren zijn die mijn hart doen smelten. Schapen of eigenlijk lammetjes​! Overal lopen er lammetjes!

Wildkamperen in Nederland

Tegen de het einde van de middag zochten Iris en ik een plek om te bivakkeren. Best spannend in Nederland of nou ja, vooral nieuw. Wildkamperen in Nederland. We hadden geen idee wat we tegen zouden komen, of we heel stiekem moesten gaan doen. Of juist niet. Toen we twee bankjes op een dijkje bij een watertje in het avondzonnetje aantroffen was het meteen duidelijk. Dit is ‘m. Onze slaapplaats voor vanavond.

’s Avonds koelt het nog behoorlijk af, waardoor we gekleed alsof we op poolexpeditie waren, het avondmaal bereidde. Nu die klok een uur vooruit is gegaan is er ‘s avonds veel meer tijd. Bijna teveel. Ik wilde gewoon naar bed! Steevast wanneer ik aan een nieuwe tocht begin, ben ik de eerste avonden bekaf. Ik slaap gerust de klok rond. Het lijkt een combinatie van fysieke vermoeidheid en het indrukwekkende gevoel van vrijheid. En eigenlijk vind ik het het heerlijkst om te gaan slapen wanneer de zon onder gaat en op​ te staan wanneer ik uit mezelf wakker wordt.

De nacht in het veld met Iris was koud en nat. Ongelooflijk hoe nat je tent kan worden zonder ook maar een drupje regen. Toen de eerste zonnestralen de tent bereiken, kropen we eruit. Ik begon meteen op te ruimen en in te pakken, terwijl Iris heerlijk van de omgeving stond te genieten. Ja, dat is een van mijn valkuilen, doordraven. Praktische zaken eerst en dan genieten. Maar waarom niet andersom. Als het kan is dat wel zo leuk.

Reeuwijkse plassen in Nederland
Reeuwijkse plassen

Reeuwijkse plassen

In Aarlandersveen namen we afscheid. Alleen verder is altijd even wennen, maar ook mooi. Door het samenzijn waardeer ik de alleenmomenten misschien wel meer. En andersom absoluut ook. Langs nog meer dijkjes, velden, koeien, schapen, lammetjes, watertjes, knotwilgen, molens, molens en nog meer molens voer de route verder naar de Reeuwijkse plassen.

Met een rood verbrandt hoofd en vermoeide voeten strompelde ik de receptie van het Landal Greenparks park binnen. Campings zijn nog gesloten en water is nog best lastig te vinden, daar moet je echt om vragen. Ik was niet van plan om een huisje te huren, maar kreeg tot mijn verbazing behalve water ook een stukje gras aangeboden. Tussen de modelwoningen mocht ik naast de picknicktafel mijn tent opzetten. De opzichter liet zelfs een woning open zodat ik water, toilet en douche tot mijn beschikking had. Mijn dag kon niet meer stuk!

Een het gaat maar door. De volgende ochtend werd ik wederom wakker met de zon op mijn tent. Met Iris haar strategie (eerst om je heen kijken en genieten) in mijn achterhoofd gaf ik me over. Geen haast, heerlijk weer, een picknicktafel in de zon, een douche. Stevig ontbijten en daarna maar eens aan de wandel.

Tussen twee sloten | Pelgrimspad Nederland
Tussen twee sloten
Op de kade, PELGRIMSPAD IN NEDERLAND
Op de kade

Blij met Nederland

Zwanen, ooievaars een allerlei andere vogels waarvan ik niet weet wat het zijn of hoe ze heten, bevolken hier het groen. Sloten, plassen, poeltjes, te voet zie je pas echt hoeveel water er is. Ik blijf me verwonderen over Nederland. Ik blijf nieuwe dingen (her)ontdekken. Ik geniet van het Nederlandse. De over de top Nederlandse landschappen. De rondtoerende gepensioneerden, families met hun lunchpakketten aan picknicktafels, wielrenners die over bier praten, kinderen die met grote rugtassen naar school fietsen en mannen met enorme camera’s die in het riet naar vogels liggen te turen. Boeren op klompen, friet bij cafetaria’s en cappuccino’s op terrasjes. Heerlijk.

Het doet me ontzettend goed om door mijn eigen vlakke landje te trekken. Natuurlijk bof ik ongelooflijk met het weer, dat maakt me extra vrolijk, maar wat me vooral goed doet, is de hele ervaring op zichzelf. Het geeft me een enorme boost aan positiviteit. En ik voel dat ik dat vervolgens ook uitstraal. Misschien dat dat de reden is dat mensen zo vriendelijk zijn. Maar misschien is het helemaal niet zo slecht gesteld met onze gastvrijheid. Meerdere malen gebaarde mensen dat ze “ruimte genoeg” hebben en kon ik zonder probleem mijn tent opzetten. Het is fijn om eens een ander geluid te horen.

Ik geniet met volle teugen. Ik ben blij dat ik hier ben. Blij dat ik dit doe. En ik ben blij met Nederland.

Kan het nog Nederlandser?!
Kan het nog Nederlandser?!

11 Reacties

  1. Dag Eva heerlijk om te lezen dat je ook nog van Nederland kunt genieten. Zelf ben ik een echte Nederlander merk ik. En zelf ondervind ik dat de mensen aardig zijn ik heb nooit problemen heb je toch wat van je oma in je. Lieverd ik hou van je geniet van het leven het is zo mooi. Kus oma.

    1. Haha, het gewicht weet ik niet. Wil ik niet weten.. Ik ben niet bepaald light&fast.. Mijn uitrusting is een bijeenraapsel van tweedehands en reserve kampeerspullen. Iets zwaarder en minder compact, maar het voldoet prima! En ja, ik kook zelf, ik heb alles wat ik nodig heb op mijn rug. Ik ga binnenkort een blog schrijven over mijn uitrusting…

  2. Leuk om zo met je mee te lopen in ons eigen landje! En ik ben benieuwd hoe je rugzak eruit ziet! Zwaar beladen met tent en kook spul? Succes op het Nederlandse pelgrimspad!

    1. Nou zwaar beladen zeker. Ondertussen heb ik wat overbodig spul mee terug gegeven, maar kookspullen, slaapspullen, kampeerspullen, EHBO, eten daar kom ik niet onderuit. Misschien dat ik nog een blogpost over de inhoud van mijn tas maak..

  3. Eva wat een ervaring om dit zo te beleven mooi foto’s
    En mooi hoe je dit ervaart Eva nog heel veel wandelen plezier groetjes

  4. Na een leven in de tropen had ik zelfde ervaring toen enkele jaren geleden het Pieterpad liep. Nederland was een openbaring! Wens je veel succes en plezier!

  5. Hallo Eva,
    wat stoer en leuk! En hoe bijzonder dat er iets extra’s op je pad komt.
    Leuk avontuur ga je aan.
    Groetjes Natasja uit Assen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...