“Ken je het verhaal van Eva die van Amsterdam naar Zagreb zou gaan lopen? Nou die kwam niet verder dan de brouwerij van Oirschot”  grapte mijn zusje op de groepsapps waar ik mijn locatie regelmatig op doorstuur.

In de loop der jaren is de traditie ontstaan om aan het begin van een nieuw avontuur bij een vriendin in Brabant langs te gaan. We hebben elkaar tijdens de studie kunstgeschiedenis in Amsterdam leren kennen, maar na een paar jaar is zij terug naar haar roots gegaan. Terug naar Brabant. Toendertijd begreep ik niet waarom. Wat heb je in hemelsnaam in Brabant te zoeken? De mensen zijn er onverstaanbaar, het ruikt er naar boerderijdieren en Amsterdam is zo ver weg!

Ja, ik ben een stadse. Een rasechte Amsterdamse. Toch begin ik langzaamaan die vriendin steeds beter te begrijpen. Wanneer ik in Brabant ben, kom ik tot rust. Het is stiller, groener en er is ruimte. Maar waar ik tijdens het lopen achter kwam, is dat Brabant nog iets meer heeft. Zodra je de rivieren bent overgestoken, ben je overduidelijk in een andere provincie. Een provincie met iets eigens. Een andere sfeer, een ander gevoel. Een eigen identiteit.

Schotse Hooglander in Brabant
Schotse Hooglander in Brabant
Vennetje op de Groote Heide
Vennetje op de Groote Heide

Veelzijdig Nederland

Tijdens mijn voettocht op de Balkan heb ik me eindeloos verbaasd over de verschillen tussen landen, gebieden en regio’s. Ik vind het intrigerend hoe de leefomgeving, het landschap en de natuur de gewoontes en gebruiken van de mensen die daar wonen beïnvloedt. Doordat ik nu de Nederlandse landschappen en provincies te voet doorkruis, vallen me de verschillen tussen de regio’s hier ook een stuk meer op.

Nederland is net zo goed ontzettend veelzijdig én Nederland heeft absoluut meer te bieden dan één populaire hoofdstad. Ik zie nu in dat de plek waar je vandaan komt,  logischerwijs een plek is waar je je op een speciale manier mee verbonden kan voelen. Wanneer dat Brabant is, snap ik nu heel goed dat er na je studententijd een verlangen ontstaat om terug te gaan.

Na welgeteld vier boottochtjes, was ik officieel onder de rivieren. Van het met molens bezaaide waterlandschap van Zuid-Holland wandelde ik het platte land van het gezellige Brabant op. Wat ik niet wist, is dat er behalve boerderijen, ook tal van prachtige natuurgebieden te vinden zijn. De daarop volgende dagen voer het Pelgrimspad door de Drunense duinen, over de Kampina en via de Beerze richting Oirschot.

Kampina, Pelgrimspad in Brabant
Kampina
Drunense duinen
Drunense duinen
Leenderheide
Leenderheide
Heezerheide
Heezerheide

vandeoirsprong

Die vriendin van mij, Kerstin woont met haar vriend in de brouwerij ‘vandeoirsprong‘. Haar vriend, Bart, brouwt daar het bier en heeft zowaar een gouden medaille voor de dubbel in de wacht gesleept. Kortom, “ik ben in goede handen”, appte ik naar mijn zusje. Gouden handen!

De volgende ochtend mocht ik mee bier brouwen. Reuze nieuwsgierig, stond ik om 6.00 uur op om mee de brouwerij in te gaan. Ik heb echt mijn best gedaan om te om nauwlettend alle stappen van het proces te begrijpen, maar zo nu en dan dwaalden mijn gedachten af. Daar komt bij dat het verstaan van het  Brabants, een uitdaging op zich was. Maar waar ik mij het meest over verbaasde is hoe het mogelijk is dat zo’n grote hoeveelheid bier-in-wording precies de juiste smaak krijgt. Het luistert nauw met temperatuur en timing, het soort mout, gist en hop, de hoeveelheden van dit of dat, maar uiteindelijk is het toch een stukje magie van de brouwer.

Helaas kon ik het brouwsel niet proeven, het moet nog een paar weken staan voor het echt bier is. Hoewel het goed vertoeven is in vandeoirsprong,  wil ik niet dat mijn zusje gelijk krijgt. Dat ik niet verder dan de brouwerij van Oirschot kom.

Na drie dagen scharrelde ik mijn spulletjes weer bij elkaar en vervolgde mijn tocht naar het zuiden. Onder Eindhoven langs, meer heide, zandduinen, bossen en uitgestrekte natuurgebieden. Prachtig mooi, hier zou ik wel kunnen wonen. Die gedachte ontglipte me. Voorlopig woon ik nergens. Mijn huis draag ik op mijn rug en eigenlijk voel ik me op zoveel plekken thuis, dat ik simpelweg niet zou kunnen kiezen.

Wat ik wel weet, is dat ik de traditie om bij Kerstin en Bart in Brabant langs te gaan, erin houd. Op het goede leven!

Met vrienden in Brabant
Doei

4 Reacties

  1. Hoi Eva,
    Fijn dat je hebt genoten in Brabant en vooral van het brouwen bij vandeoirsprong.
    Leuk je ontmoet te hebben op de brouwerij.
    Goede reis en wellicht zien we elkaar in de bergen van Oostenrijk.
    Houdoe,
    Wim vandeoirsprong.

  2. Hoi Eva,
    Bedankt weer voor je verhaal.
    Inmiddels weet ik van je dat je al een hoop reiservaring hebt.
    Stuur je nog steeds kaartjes en brieven tegen een vergoeding?
    Enne nog geen behoefte om je te settelen?

    Groetjes Natasja Hoekstra

    1. Hey Natasja, wat leuk om te horen 🙂 Ik kom er steeds meer achter hoe fijn ik het vind om onderweg te zijn, langzaam door het land en Europa trekken. Dus settelen, dat ga ik voorlopig nog niet doen. Brieven en kaartjes stuur zeker, met heel veel plezier!
      Groetjes Eva

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...