Ik heb absoluut geen gevoel voor richting. Wanneer ik een winkel uit loop, heb ik geen idee van welke kant ik kwam. Oriënteren op gevoel is er voor mij niet bij. Gelukkig zijn er allerlei trucjes en talloze tools om jezelf te trainen en te helpen. In de afgelopen drie maanden heb ik me een weg weten te banen vanuit Amsterdam naar het zuiden, door België, Luxemburg en Duitsland. En jawel, jawel, ik ben zowaar in Oostenrijk aangekomen. Ik ben in de bergen.

Nu gaat het echt, echt, écht beginnen. Dat heb ik regelmatig gedacht, voor de Ardennen en het Schwarzwald bijvoorbeeld, maar in de Alpen moet ik echt gaan opletten als het op navigeren aan komt. En op de rest eigenlijk ook.

Vanaf Feldkirch zal ik de Via Alpina (Red Trail) dwars door de Alpen gaan volgen. Van tirol, door de Dolomieten, verder naar de Julische Alpen om uiteindelijk bij Predjama, in Slovenië, op de Via Dinarica (Green Trail) over te stappen. 55 Etappes, heel veel toppen en collen en nog véél meer kilometers.

Navigeren

Voor alsnog is Mijn GPS mijn beste vriend, maar voor de zekerheid ga ik op zoek naar een wandelkaart of gids. Kaart en kompas, ik zou me ermee moeten kunnen redden, maar hoe zat het ook alweer met dat “schieten” en op kompaskoers lopen? Vorig jaar gaf een goede vriend me een opfriscursus, vlak voordat ik naar de Dinarische Alpen vertrok. Dit jaar moet ik het zelf doen.

Ik ben inmiddels een ervaringsdeskundige als het op verdwalen aan komt. Of nou ja, in de route kwijt raken. Mijn motto is dan ook, zolang ik weet waar ik ben, ben ik op de juiste weg. Erkennen dat ik fout ben gelopen gaat er niet in. Net zoals terug lopen. Mijn GPS is een uitkomst, zonder probleem knutsel ik de hele dag door nieuwe routes in elkaar.

Afgelopen zomer bracht dit motto me in een uiterst benarde, maar achteraf erg grappige situatie. Op een zeker moment koos ik voor de short cut en kwam er op een pijnlijke manier achter dat dit niet de snelste weg was. Lees hier mijn verdwaalverhaal: “Vrouw van middelbare leeftijd, gered uit de ondoordringbare Rakitnica kloof.”

2 Reacties

  1. Hoi Eva,

    Wij zijn vorig jaar ook een beetje verdwaald. De kaart en navigatie app bleken niet up to date en we konden geen camping vinden in de buurt dus gingen we wildkamperen. Prima, zo gezegd zo gedaan. We dachten de volgende dag door te fietsen richting Bosnië, bleken we er al praktisch te zijn: we werden s ochtends wakker met moskeegezang…

    Waren we dus al een stuk verder dan we dachten. Dat is pas positief verdwaald zijn 😀

    Groet Sophie! 🙂

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...