Bergpaadjes maken me blij. Geen gesteun en gekreun, geen brandende kuiten. Ik voel me licht, vrolijk en ik ben een beetje opgewonden. Een kriebel in mijn buik en mijn voeten trippelen vrolijk over de stenen. Als ik naar mijn Instagramposts kijk, krijg ik bijna het gevoel dat ik “nep-leuk” doe, maar dit is wat er gebeurt als ik in de bergen ben. Dan maakt mijn hart sprongetjes en ik huppel er jubelend achteraan.
Het is een magisch mooi gevoel om vanuit het vlakke Nederland helemaal naar de bergen te zijn gelopen. Stap voor stap het landschap zien te veranderen. Geleidelijk aan. En dan ineens, baf! Bergen. Jaaa, daar zijn de reuzen.
Hier wil ik zijn. Tussen die reuzen die stilletjes de boel gade slaan.


Ik kijk mijn ogen uit
Rommelende rotsen, bulderende watervallen, klingelende koeienbellen en kraakheldere meertjes. Bloemen, vliegebeestjes, prikkende vliegebeestjes, gemzen, marmotten, alpenkraaien en kikkers (!). Wandelaars in felgekleurde outfits, klimmers met helmen op hun tas, mountainbikers met gespierde kuiten (want ze zitten niet op een e-bike). Afgetrainde opa’s en oma’s die me lenig voorbij spurten. Groepen gezellige mannen die gutsend van het zweet elkaar high-fiven wanneer ze bij een hut aankomen. En stoere gidsen die zonder shirt, met een sjaggie tussen de lippen, ogenschijnlijk moeiteloos omhoog stappen.
Ik kijk mijn ogen uit.


Groen
Het is groen. Super groen. Op veel plekken is de sneeuw nog maar net weg en heeft een drassig spoor achter gelaten. De witte rotsen steken af tegen al dat groen. Het doet me aan Montenegro denken, aan Komovi National Park. Daar was ik precies een jaar geleden. De lucht net zo blauw, de zon net zo fel en de wolken stapelen zich ook hier gedurende dag op. Hartje zomer, in het hart van de Alpen. Klein Walsertal, wat een pracht.
De wolken stapelen door. Ik kan ze nog niet goed lezen, dus ben voorzichtig. Ik stop vroeg, wacht af wat ze doen. Ik zit, kijk, luister. Wolken, schapen en mieren, daar kan ik eindeloos naar turen. Ja, en bergen natuurlijk. Van die reuzen krijg ik nooit genoeg.


Ik merk dat je geniet,het is zes dagen geleden dat je dit schreef.wat een prestatie knap hoor.Schrijf je er een boek over dan kan ik er eenkopen.D ffoto’s zijn ook erg mooi.Ga zo door.Kus oma.
Wie weet dat er een boek komt 🙂 maar die ga ik iig niet op mijn telefoon schrijven!