Ik hoor Nederlanders praten over heldere bergmeertjes. “Zo helder, dat kan je volgens mij gewoon drinken.” Ik glimlach, ja dat klopt. Ik vind dat inmiddels normaal, maar het is leuk om andermans verwondering te horen.

Bij de supermarkt kwam ik erachter dat het zondag is. “De dag van de heilige heer.” zei een fietser die daar stond te schuilen voor de regen. Tot driemaal toe herhaalde hij die zin. “Ja, ja.” Ik heb geen zin om over de heilige heer te praten. Ik had me verheugd op een biertje. Het verklaarde in ieder geval wel waarom de kiosk in Berwang gisteren open was. Ik was al zo verbaasd, maar weet het aan de Nederlandse eigenaresse. Nederlanders hebben minder met de dag van de heilige heer. Dacht ik. Maar het was dus zaterdag.

Bichlbachle_via_alpina_tirol
Bichlbachle “bivak”

Alpencamp Marienberg

Vandaag heb ik de 2000 kilometer gehaald. Nou ja, ik heb er 85 dagen over gedaan, maar ergens  vanmiddag kwam de teller op 2000 te staan. Een mooi moment voor een biertje, want het voelt toch wel bijzonder. Zo’n afstand. Maar helaas, geen bier te koop.

In de regen liep ik door naar een camping. “Alpencamp Marienberg“. Als het niet duurder is dan €10,- blijf ik, nam ik mezelf voor. En zowaar, voor 10 Euro kon ik mijn tent opzetten en gratis douchen. Bovendien bleek er een binnenruimte te zijn, waar ik droog kon zitten. Wat wil je nog meer? Nou uhhh, ik keek om me heen. Haha, een koelkast. Jeej! “Een biertje graag.”

Terwijl ik dit schrijf, schijnt de zon alweer. Campinggasten doen hun rondje over de camping, want dat doen ze. Gewoon wat slenteren en een praatje maken. Over heldere bergmeertjes bijvoorbeeld. Er is een Aziatische vrouw die gebrekkig Nederlands spreekt, maar zelfs in het Duits een praatje probeert aan te knopen. De camping eigenaar vertelt haar dat er Piranha’s in de Weissensee zwemmen. De temperatuur is er volgens hem ideaal voor deze vleesetende vissen. Geen idee of hij gelijk heeft, maar de Aziatische vrouw kijkt hem ongelovig aan.

Bleispitze_bron_via_alpina
2000 Kilometer!

Camping cadeau

Ik ben in Biberwier. Toevallig las ik twee dagen geleden een blog over bergmeren in Oostenrijk die pal naast de snelweg liggen. En nu ben ik op die desbetreffende plek. Dat is toch grappig. Ik heb echter geen zin om een wandeling langs die meren te maken. Ik geef de voorkeur aan afgelegen meren, want ja, daar kom ik toch langs. Eenmaal in een dal, kan ik me er moeilijk toe zetten bezienswaardigheden te bezoeken. Zelfs kerken en musea (ik hou van kerken en kunst) sla ik over, dat laat ik aan de dagtripjes makende vakantiegangers over. Ik zit, eet, schrijf en drink bier wanneer ik “beneden” ben.

Het is zes uur, de Nederlandse gasten dekken de tafel. Echt waar. Ik zit aan een picknicktafel te zitten. Ik wil eigenlijk een tweede biertje, maar heb geen contact geld meer. “Kan ik morgen betalen? Ik blijf nog een nachtje.” probeer ik voorzichtig bij de receptie. “Geen sprake van,” zegt de eigenaar terwijl hij een koud biertje uit de koelkast pakt. “Deze krijg je van ons. Als je zover loopt, verdien je een cadeau.” Wow, wat lief. Dat ik regelmatig biertjes cadeau krijg, vertel ik hem maar niet. Maar jeetje, het blijft bijzonder, al die vrijgevigheid. Overal. Hoogseizoen, laagseizoen. Jong en oud. In de stad, op het platte land. Berghutten, campings. Het is ongelooflijk.

Wolfratshauser_hutte_via_alpina
Wolfratshauser Hütte met de Zugspitse erachter

CampingTV

Naast mijn tent staat een jong stel met een jeep-achtige auto. Zo eentje met een tent op het dak. “Min of meer,” is het antwoord op de vraag of ze het droog hebben gehouden. Heerlijk, zolang ik mijn eigen plekje heb, vind ik het fantastisch om andere mensen gade te slaan. En af te luisteren. Campings zijn daar ideaal voor.

CampingTV, noemden we dat bij de ASAC. Zodra er nieuwe mensen op de wat wij de “ASAC-camping” noemden (omdat we daar een week lang met een groep ongecoördineerde Alpinisten ons basiskamp hadden opgeslagen), arriveerden, werden stoelen en touwzakken bijgedraaid en keken we met z’n allen toe. Heerlijk. CampingTV.

Ineens dringt het tot me door dat het weer regent. Snel spur ik naar mijn tent om mijn rugzak naar binnen te gooien. Halverwege verlies ik mijn slipper, waardoor ik onhandig verder hink. Zo liep ik pardoes mijn eigen beeldscherm in. Van toeschouwer naar hoofdrolspeler. Het kan allemaal bij CampingTV.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...