Ik ben bang. Ik vind het niet meer leuk. Doodstil blijf ik liggen. Wat zijn mijn mogelijkheden? Hoe groot is de kans dat… Ik trek mijn slaapzak over mijn hoofd en stop mijn vingers in mijn oren. Mijn tent schudt heen en weer. Dilemma: lawaai dempen of tent vast houden.

Het is alsof er een discolamp op mijn tent staat. Een feestje in de bergen. Onmogelijk om de seconden te tellen. En volkomen nutteloos. Ik lig er middenin. Dondergeroffel, geknetter en geknal. Ik durf mijn ogen niet open te doen. Langzaam adem ik in. En nog langzamer uit. Vreemd genoeg voel ik me slaperig worden.

Dat ik moet zijn weggedommeld, maak ik op uit het feit dat ik gedroomd heb. De situatie is onveranderd, ik lig nog steeds met mijn vingers in mijn oren weggekropen in mijn slaapzak, maar flarden van een droom sluimeren door mijn hoofd. Een bruiloft met veel te krappe stoeltjes. Een hoop onbekende mensen. Ben ik in Nederland? Ik zie mijn neef. Naast me zit een dikke kerel, die aan alle kanten over het stoeltje heen puilt. Ik heb een vreemde jongen aan mijn zijde, maar schijnbaar is hij mijn “+1”.

Dan voel ik de grond trillen. Tweede dilemma: afwachten of vluchten? Dit is waanzin. Het probleem is dat ik niet weet wat gevaarlijker is, in een tentje liggen of naar het dichtstbijzijnde gebouw lopen. Het afwachten maakt me bang. Het is moeilijk om mogelijke rampscenario’s uit mijn hoofd te zetten. Telkens wanneer ik de situatie probeer te relativeren, plopt er een “ja, maar…” (toen op die ene camping was een tent door de bliksem getroffen, er staan veel afgebrande bomen om me heen, regelmatig is er een koe de Sjaak, etc.).

Ik denk aan Eckhart Tolle. Ik probeer me al wekenlang door zijn boek heen te worstelen, maar ik trek zijn stijl niet. Desalniettemin valt er wel wat van op te steken. Hij zegt dat angst voort komt uit gedachten over de toekomst of het verleden. Dat dit volstrekt zinloos is, omdat het niet bestaat. Als in, alleen nu is echt. Dus, meneer Tolle, ben ik bang omdat ik me bedenk wat er zou kunnen gebeuren als ik vlucht dan wel blijf liggen? Hmm, dat klopt. En Ik word bang van alle onweer verhalen die door mijn hoofd spoken die in het verleden hebben plaatsgevonden. Hmm. Maar dan heb ik toch een vraagje, hoe kan ik nou een besluit nemen als ik niet eerst een risicoanalyse maak? Een analyse die gebaseerd is op gegevens uit het verleden.

Ik kom er niet uit. Het punt is dat ik niet weet wat of hoe groot de risico’s zijn. Ik weet ook niet in hoeverre mijn angst de situatie dramatischer maakt. (Vandaar die vingers in mijn oren, het is een stuk minder eng als je niets hoort…) Het feit dat ik het niet weet, maakt me kalm. Het is wat het is. Ik wist dat er onweer zou komen, ik heb een relatief beschutte plek uitgezocht en om mij heen stikt het van de hoge toppen. (Ja, maar) Cirkeltje.

Ik draai me om. De grond beweegt. Voorzichtig tast ik het grondzeil af. Het deint heen en weer. Ai. Ik dobber in een plas water. Nee, hè. Mijn buitenste slaapzak is nat. Bah. Rustig begin ik mijn spullen in mijn tas te doen. Eten eruit, de rest in plastic zakjes. Ik doe mijn hoofdlamp op en trek mijn regenkleding aan. Blijkbaar ben ik me aan het klaarmaken om te vertrekken.

Wanneer ik de tent open rits zie ik de bliksemschichten boven de berg naast me tekeer gaan. Eigenlijk is het prachtig. Voetje voor voetje waad ik me door het sompige gras (en de koeienvlaaien) naar het wandelpad. Het pad is in een rivier veranderd. Behoedzaam plaats ik mijn voeten op de droogste stukjes. Grappig, het is alsof er een overlevingsdrang aan het roer staat. Alles is heel helder. Ik denk niet meer. Ik ben niet meer bang.

Plots herinner ik me een grot. Ik speur de rotswand langs het pad af tot mijn ogen de donkere holte vinden. Super. In de grot ligt een houten vlonder en talloze toiletpapiertjes. Ik stap naar binnen, leg mijn tas op de vlonder en wacht af. Daar zit je dan, “outdoorbella”. Ik grinnik. Het is wat het is.

5 Reacties

  1. […] Gister nacht was ik bang. Ik ben absoluut niet dol op onweer, maar echt bang ben ik niet snel. Wel voorzichtig. Maar gisteren was echt heftig. Vandaag ben ik vanaf de Dürrensteinerhütte over een prachtige Höhenweg naar de Dürrensee gelopen. Ondertussen trok het dicht en net voor de eerste druppels vielen, bereikte ik een klimgebied met enorme grot. Prima schuilplek, maar hoe lang moet ik hier blijven? […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...