Ik ben weer in Oostenrijk, maar in feite maakt het weinig uit. De route die ik nu loop, loopt precies over de grens. Op de grens. Een bergketen vormt de landsgrens tussen Italië en Oostenrijk, maar aan beiden kanten wordt zowel Duits als Italiaans gesproken. De Karnischer Höhenweg of de Traversata Carnica, een indrukwekkende graat wandeling. Tien dagen staat er voor deze tocht, maar als je niet van hutten afhankelijk bent, kan het makkelijk in één week. Mits je voldoende eten meeneemt, want behalve berghutten zijn er geen voorzieningen onderweg.

Met een rugzak vol proviand begon ik in Sexten aan de weg omhoog. Tot mijn verbazing neemt de Via Alpina de kabelbaan, maar daar doe ik niet aan. Dat heeft niets te maken met wel of niet elke meter te voet afleggen, ik vind het gewoon onzin om in de rij te gaan staan en 10 of 15 euro te betalen voor een paar minuten in de lift. Ik heb genoeg tijd en een paar honderd hoogtemeters meer of minder is inmiddels niet meer zo’n probleem. Ik voel ze heus wel, zeker met zware tas, maar ik word er niet extreem moe van. Bovendien loopt er een prima gemarkeerd wandelpad door de bossen naar de “trailhead” van de Höhenweg.

De Dolomieten, uitzicht vanaf de Sillianer Hütte
De Dolomieten, uitzicht vanaf de Sillianer Hütte

Sillianer Hütte

Eenmaal boven bij de Sillianer Hütte werd het contrast met de majestueuze rotstorens van de Dolomieten des te duidelijker. Kärnten is kaal, glooiend en golvend met een graat waar je overheen kan lopen. Dat hoef je bij de Drei Zinnen niet in je hoofd te halen. Het zijn de verschillen tussen de bergketens die ik zo mooi vind. Het karakteristieke, kenmerkende en de overgang van het ene landschap naar het andere. Door iedere meter te voet af te leggen, maak je die overgang bewust mee. Of het nou een eindeloos lange en saaie overgang of een plotselinge zoals hier is, te voet voelt het sterker en extremer.

Met het landschap, verandert ook het weer. Opnieuw wennen, leren lezen en voelen. Blootgesteld aan de elementen, onbeschut en kwetsbaar. In zekere zin is dat overal in de bergen zo, maar toch is het overal net een beetje anders. Opvallend in Kärnten is de wind. Man oh man, wat een wind! Geen wonder dat het hier zo kaal is. Toch schijnt het niet gebruikelijk te zijn. In augustus is het normaal warm en zonnig, droog. Goed zomerweer, omdat het zo zuidelijk gelegen is. De wind hoort pas later te komen.

Ik heb vaak het idee dat mensen graag over het weer praten in termen van “dit is echt uitzonderlijk” of “de warmste/koudste/natste/droogste zomer sinds…” Doordat ik me (naar zeggen) zo vaak in zo’n uitzonderlijke weersituatie bevind, vraag ik me af of het überhaupt wel eens normaal weer is. Maar goed, schijnbaar is er een hittegolf die Lucifer heet en een koudefront zonder naam. Deze twee botsen en zorgden in de Dolomieten voor noodweer. Tja. En na de storm, komt er gewoon weer een nieuwe storm. De voorspellingen zijn slecht. Veel regen, onweer en harde wind. Het gaat niet om een zomers buitje of wat warmteonweer, maar om onstabiel noodweer. Tja. Niet handig met 10 dagen graatwandelen voor de boeg. Hoe ga ik dat doen?

Grensgraat
Grensgraat

De grens

Tijdens de Eerste Wereldoorlog is er flink gevochten op deze grens. Onderweg kom je verschillende monumenten, begraafplaatsen en “historic sites” tegen. Het is indrukwekkend om te zien, om te bedenken dat er hier zo hard is gestreden en dat er hier zoveel mensen het leven hebben verloren. Vlak bij de Sillianer Hütte staan wat restanten van iets wat een bunker moet zijn geweest. Bunker of eigenlijk meer een gebouw, half in de berg gebouwd. Het gebouw is nu door (berg)geiten ingenomen, geen aangename bivak, maar het bood wel bescherming tegen de wind.

De eerste nacht ben ik relatief goed doorgekomen. Ze zeggen dat het komende nacht los zal gaan. “Geen weer om in de bergen te zijn.” We zullen zien. Mijn plan is om naar de Filmoor standschutzhütte te lopen, een kleine hut midden in de bergen. Ik heb veel positieve commentaren van andere Via Alpina wandelaars gelezen, dus mocht ik mijn tent moeten verlaten, dan is dit wellicht een fijne plek.

We gaan het zien.

Filmoor standschutzhütte "bivak"
Filmoor standschutzhütte “bivak”

1 Reactie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...