Nog maar eens koffie zetten. Ik zit half in mijn slaapzak met mijn rechterbil op een zitlap die ik onderweg gebonden heb en mijn linker op mijn slaapmatje. Hoeveel uur heb ik inmiddels wel niet doorgebracht, zo zittend in de opening van mijn tent? Het gebeurt vaak dat het te koud of te nat is om buiten naast mijn tent te koken, maar ik geniet van dit campingkoken. Warm, droog en toch buiten.

Ik hoor de wind aanrukken en golven in het meer trekken. De Klapfsee. De bomen zwiepen woest heen en weer, ergens klappert er iets, maar mijn tent is het niet. Geruis, geraas. Toch staat mijn tentje stil. Een fantastisch beschut plekje. Geen stormzorgen vandaag.

Het water kookt. Zorgvuldig giet ik het over de koffiekorrels in mijn plastic kampeerbeker. Cowboy koffie. Eventjes wachten. En nog een beetje water eroverheen om de stap naar beneden te laten zinken. Koffietijd.

De batterij van mijn telefoon begint leeg te raken, dus schrijf ik met de hand. In mijn dagboek. Mijn dagboek is voor mij. De koffie ook.

Een nieuwe onweersbui. De bliksem gaat boven in de bergen flink tekeer. Ik zit goed. Geen angst. Ik hoef niets. Even niet opletten, alleen maar zitten. Schrijven en koffie drinken.

1 Reactie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...