Ik hoor iets. Een knorrende buik, maar niet de mijne. Het verplaatst. Knappende takjes. Hmm. Het is weer stil.
Een druppende kraan. Krekels. En ik hoor zelfs de snelweg. Gerommel. Niet op het dak. Niet in de bomen. Niet in de lucht.
Bij de vuilnisbakken? Of gewoon uit het hotel? Hmm.
Nee hoor, ik ben niet bang voor beren. Totdat het donker is en ik alleen in mijn tentje lig.
Ik geloof nog steeds dat ze mij niet moeten hebben. Dat ze überhaupt niets van mensen moeten hebben. Maar misschien ruiken ze iets lekkers. Hmm.
Op mijn boodschappenlijstje: touw oid, bearbag oid.
Pfff, oordoppen in of juist niet?
Wel wel, er is ook altijd wat.
Argh, weer dat geknor. Toch gewoon mijn eigen buik?