Natuurlijk is het super flauw om nu het twee dagen regent, sLOVEnië in sloRAINië te veranderen. Ik heb immers ontzettend goed weer gehad. Twee of misschien wel drie weken lang was het zonnig. Geen gedoe met onweer, geen gedoe met een natte tent, geen natte voeten, kleren of haren, geen verdwenen uitzichten, geen glibberige modderpaadjes. Het was gewoon heel erg mooi. Maar nu regent het dus.

Moed indrinken

Ik ben klaar om te vertrekken, maar toen ik de deur van de oude zaagmolen, waar ik twee nachten op rij in het hooi mocht slapen open deed, zakte de moed me in de schoen. Nat. Grauw. Koud. Ik draaide me om en besloot toch maar een kopje koffie te zetten. Mezelf moed indrinken.

Ik ben een op en top goed-weer-wandelaar, dat is wel duidelijk. Het punt is dat ik graag de route die ik in elkaar heb geknutseld wil lopen. Ik wil kijken of er niet stiekem toch wandelpaden zijn waar de kaart slechts onverharde wegen aan geeft. Ik wil uitvinden of ik via een topje, Račna Gora, naar de volgende vallei kan lopen. Naar Loški Potok. Daarom is liften totale onzin. Het gaat me niet om de volgende plek waar ik aan kom, maar hoe ik er kom.

Uitzicht vanuit de oude zaagmolen in Vrhnika pri Ložu
Uitzicht vanuit de oude zaagmolen in Vrhnika pri Ložu
Bela Voda
Bela Voda, dorpje tussen de bossen

Het weerbericht: Slorainië

Tegelijkertijd zit ik hierdoor mezelf in de weg. Een dagje wachten tot de ergste regen voorbij is, geen probleem. Fijn zelfs. Maar een tweede dag op rij is wat minder. Tegen mijn gewoonte om het weer bewust níét te checken in, zet ik toch even mijn 3G bundel aan. Had ik misschien niet moeten doen. Vandaag wordt het volgens de voorspellingen niet meer droog. En morgen ook niet. De hele week, behalve woensdag, is het nat. Het is nu maandag. Verdorie. Doordat ik zo graag mijn wandelpad wil wandelen, de tijd wil nemen om te ontdekken en het liefst ook nog mijn bevindingen zo gedetailleerd mogelijk wil beschrijven, lijkt een alternatief uitgesloten.

Ondertussen valt hier de stroom uit en zit ik in het donker in een druppende zaagmolen dit schrijfsel te typen. Er rolt een donder over de vallei. Alles trilt. Je zou zeggen, duidelijk toch? Dan blijf je nog een nachtje. Jij als trage trekker zou hier geen problemen mee moeten hebben. Nee, inderdaad. Toch wil ik weg.

Loški Potok
De bossen van Loški Potok
Ook mooi in de regen
Ook mooi in de regen

Een bekentenis

Als ik heel eerlijk ben, maalt er door mijn hoofd dat ik de 19e in Vrbovsko “moet” zijn. Als het goed is kan ik daar een nieuw paar FiveFingers ophalen, maar nog veel leuker is dat er een vriendinnetje uit Amsterdam een paar dagen mee komt lopen. Ik zal daar op tijd zijn, dat zeker, maar of ik er lopend via mijn Via Dinarica Green Trail kom, dat is de vraag. Loslaten.

Ik voel me een beetje opgesloten. Dit is precies wat ik juist ook weer mooi vind. Je kan je van alles in je hoofd halen, van alles vinden, moeten of willen, maar als het weer zegt “nee, vandaag niet” valt jouw kleine mensen willetje in het niets.

Tenzij je een bikkel bent en het weer trotseert. Ben ik niet.

BLOG | Slorainië
Slorainië

Loslaten

Ik probeer mezelf te herinneren aan alle andere momenten dat ik ondanks het hondenweer toch ging lopen en het uiteindelijk allemaal wel mee viel. Het zelfs mooi was, zoals in de Pfalz. Ja maar toen was er geen onweer. Joh, een paar donders, kom op nou. En, ja maar toen liep ik op veel gelopen wandelpad. Hmm, goed punt. Ahh, was ik maar wat dapperder. Of, ahh kon ik maar het idee van mijn inelkaar geknutselde route loslaten. Kon ik alles alles nou maar echt eens loslaten.

Terwijl ik zo zit te schrijven weet ik dat het goed komt. Alles. Dat er in feite niets niet goed is. Ik zit droog, ik heb net ontbeten, koffie gedronken en gedoucht. En mijn haren gewassen. Mijn kleding is min of meer schoon, ik heb water tot mijn beschikking en genoeg eten. Ik kan lezen, schrijven, me aan één van de kleding reparatie klusjes wagen of nog wat slapen. Het gaat goed met me. Ja, ik voel me ondanks het regendipje echt goed.

Er komt ongetwijfeld een moment dat mijn kop zichzelf uitschakelt en mijn lijf in beweging komt. Waarheen of wanneer weet ik niet en maakt ook niet uit.

OPKLARING
En toen ging buiten ineens het licht weer aan

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...