Laten we voorop stellen dat ik echt niet zo’n held ben. Echt niet. Vorig jaar liep ik met een gezellig rinkelende beerbel aan mijn tas om deze vriendelijke viervoeters op afstand te houden. Niet dat dat altijd hielp, want in Kroatië liep ik zowaar bijna tegen een beer op. Het jaar daarvoor zong ik bibberend de longen uit mijn lijf terwijl ik langs de Kolpa rivier fietste. Toch trok ik wederom het beerrijke Slovenië door om te wandelen en zelfs te kamperen tussen de beren. Nu ben ik weliswaar meer op mijn gemak, maar loop ik alsnog liedjeszingend door de bossen van Kočevje. “Wat je van beeeeren leren kan, van slimme beren leren kan…”

Tips & tricks

Omdat de titel van deze blog waarschijnlijk doet vermoeden dat ik boordevol tips en adviezen zit, zal ik voor ik aan mijn verhaal begin, vertellen wat ik de afgelopen dagen heb (bij)geleerd. Naast de welbekende adviezen zoals je (tip 1) eten (en sterk geurende toiletartikelen) in een boom hangen en (tip 2) een vuurtje in de buurt van je tent maken, is het wellicht slim om (tip 3) je tent in de buurt van een dorpje op te zetten. De beerdichtheid is hier iets minder groot, omdat beren niet van mensen houden. Ik zeg bewust wellicht. Het ligt er een beetje aan waar je bent.

Gezellig in een tuin kamperen
Gezellig in een tuin kamperen

Bruine beren en Frutabella

In Slovenië bijvoorbeeld, komen de beren juist op dorpjes af, omdat daar gemakkelijk eten te halen valt. Nog steeds hoeft dat geen probleem te zijn, omdat jij niet in de categorie “lekker eten” valt. Zolang je zorgt dat je tent (tip 4) niet in een fruitboomgaard of naast een prullenbak neer zet en eventuele (tip 5) rondsnuffelende beren niet laat schrikken, maar door wat mensengeluid te produceren (tip 6) rustig kenbaar maakt dat jij er bent, zal de beer jou met rust laten.

Tot slot een tip voor wie juist wél beren wil ontmoeten. (tip 7) De bruine beren in Slovenië zijn dol op FrutaBella, repen die je bij iedere Sloveense supermarkt bij de kassa vindt. Zodra je de verpakking open maakt, komen alle beren die zich binnen een straal van 800 van de FrutaBella begeven, regelrecht naar de reep toe. Bron: een ene Nika uit Ljubljana.

Loški Potok
Loški Potok
Kočevje
Kočevje

Mijn strategieën

Om nogmaals mijn heldhaftigheid te benadrukken, wandelen tussen de beren mag ik misschien niet zo’n probleem meer vinden, slapen is een ander verhaal. Kamperen tussen de beren blijft een dingetje. Ik weet dat “gewoon doen” de beste oplossing is. Zo creëer je als het ware een positieve ervaring die je helpt minder bang te zijn. Toch kost het me altijd weer een paar nachten om “erin” te komen. Ieder ritseltje, knappende takje, nachtelijke dierenbrom, brul en burl geluid doet me direct wakker schrikken. Het feit dat er vervolgens niets gebeurt, maakt dat ik uiteindelijk weer in slaap val.

Zoals ik al aangaf, loop ik zingend door de bossen. Doordat ik alleen ben en mijn beerbelletje nog in Zagreb ligt, ben ik relatief stil. Het zou kunnen zijn dat ik daardoor een beer of berenfamilie met mijn aanwezigheid verras. Hoewel ze hoogst waarschijnlijk dan alsnog wegrennen, wil ik het risico niet lopen een beer te laten schrikken. Het kan namelijk ook gebeuren dat het een moeder met haar kinderen betreft en dán is de kans groot dat mamma beer jou weg probeert te jagen. Of aanvalt.

Berenbos
Berenbos

Liedjes zingen

Zingen dus. Dit is tevens een goede algemene “schaamte-angst-training“. Ik durf niet goed te zingen. Ik kan het ook niet en schaam me als ik zing. Ik ben bang voor, tja waarvoor eigenlijk? Wederom, door te doen ervaar je dat er helemaal niets ergs gebeurt. Door te doen leer je omgaan met angst en dat is handig voor andere angst gerelateerde situaties. Nog beter zou zingen in een park of drukke winkelstraat zijn, maar zingen in het bos is een eerste stap.

Een andere, veel makkelijkere manier om geluid te maken, is de regenkleding ritseltred. Daarvoor heb je natuurlijk wel regen nodig. Of niet en dan is ook dit een vorm van schaamte-angst-training (indien je bang bent voor reacties van andere mensen). Gelukkig regent het in Slovenië relatief veel en heb ik ook nu weer de mazzel dat ik in het meest bos- en beerrijke stukje van Slovenië de hele week regen op het menu heb. Ongeneerd ritselen dus.

Kamperen tussen de beren

Een bijkomend voordeel van regen is dat veel mensen het ondenkbaar vinden om in de regen je tent op te zetten. In Kočevje heeft men geen schrik van beren. Het is een beetje alsof ze het over vossen hebben. Vervelend als groentetuinen en boomgaarden door beren worden bezocht. Ze vernielen de boel en schijten alles onder, maar eng? Nee. “Bears no problem, but the rain. No good. Everything is wet…” Vervolgens krijg ik een plekje in het hooi, een bed in een schuur, een matras op zolder of een kamer naast de recreatie ruimte van een paardenranch aangeboden. Echt waar.

Route plannen
Route plannen

Binnen versus buiten

Vier nachten op een rij heb ik nu binnen geslapen. Eerlijk is eerlijk, het is fijn om droog binnen te zitten. En ja, het is heel erg fijn om zorgeloos te kunnen slapen. Al dit binnen slapen maakt bovendien dat mijn stof-, honden- en katten allergieën worden geactiveerd. Hierdoor stap ik snotterend en snuitend door het bos en breng daarmee op een natuurlijke manier de beren van mijn aanwezigheid op de hoogte.

Nog een of twee dagen en dan steek ik de grens naar Kroatië over. Ik beweeg me steeds dieper het berendomein in. Een bed op z’n tijd is mooi meegenomen en een dak boven je hoofd ook, maar uiteindelijk gaat er niets boven mijn kleine tentje. Zoals er altijd wel een slaapplaats te vinden is, is er ook altijd wel iets wat je mogelijk uit je slaap houdt. Of dat nou muggen, spinnen, beren, honden, (slaap)muizen of regendruppels zijn, alles went. En ik hoop dat ik over een paar weken kan zeggen dat ik net zo makkelijk tussen de beren slaap als dat ik nu wandel.

Laku noč.

Prima regenkleding weer
Prima regenkleding weer
Sloveens dorpje ergens in de Kočevje regio
Sloveens dorpje ergens in de Kočevje regio

Verhaal van vandaag

Oh en het verhaal dat ik eigenlijk wilde vertellen, over dat ik ben opgepakt door de politie, verhoord en vervolgens naar de toerist information werd vervoerd. Nog eventjes kort dan.

Ik liep zonder het door te hebben een politierestaurant binnen waar klaarblijkelijk alleen politiemensen mogen komen. De barvrouw schonk me een kopje koffie in, maar nog voor ik die op had werd ik door een politieagent verzocht mijn document te overhandigen. Met druipende spullen en al werd ik in een politiewagen gezet en naar het bureau meegenomen.

Een stukje met de auto 🙁

In eerste instantie geloofden ze niet dat ik uit Amsterdam was komen lopen. Dat ik in een schuur in het dorpje Bela Voda had geslapen vonden ze ook ongeloofwaardig en dat ik niet wist waar ik vandaag zou gaan slapen was het absolute toppunt. Ik werd terug de politiewagen in gebaard en naar de toerist information in het dorp 5 kilometer verderop gebracht. “Nee bedankt” was geen optie.

Bij de tourist information in Kočevska Reka bood een mevrouw me een kamer naast de recreatie ruimte/bar van haar paardenranch aan. En daar zit ik nu. Buiten blaffen de honden, binnen ruikt het naar pis en ritselen de ik-wil-niet-weten-wat-voor-dieren er op los. Maar ik zit droog. Zonder beren.

Nou goed, zo doe je dat dus (niet), wandelen en slapen tussen de bruine beren…

De ranch
De ranch

5 Reacties

  1. Leuke uitsmijter op het eind! Kan me er wel iets bij voorstellen dat ze niet geloven dat je uit Amsterdam bent komen lopen, hahah! En die beren? Ik zou het doodeng vinden! Ben er al achter dat ik een angsthaas ben. Rond de schemering kan het in het bos ineens zo donker zijn en waar ik 20 minuten ervoor nog heerlijk liep, boezemt zo’n donker bos mij ineens angst in (geen idee waarvoor ik dan ineens bang ben). Dat je in je eentje in een tentje slaapt vind ik daarom alleen al zo dapper (laat staan in een berenbos!).

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...