Weken, zo niet maanden probeer ik me door het boek “The Power of NOW” heen te worstelen. Een bestseller die je gelezen moet hebben. Drie jaar geleden waagde ik mijn eerste poging. Na ongeveer 40 pagina’s legde ik het weg. Nu ik alle tijd en rust heb, leek het me een geschikt moment om opnieuw te beginnen.

Ergens voel ik om de één of anderen reden altijd een drempel bij bestsellers. Mijn verwachtingen van een massaal goed gevonden boek zijn over het algemeen niet zo hoog. Beter, zou je kunnen zeggen, dan kan het alleen maar meevallen. Met Harry Potter was dat zeker zo. Toen ik daar eenmaal aan begon, las ik ze alle zeven achter elkaar, in één ruk uit. Bij The Power of NOW is dat anders.

Ik voel een weerstand, een kriebel. Sta ik er niet voor open? Voelt het boek als kritiek? Ben ik bang dat ik het allemaal niet goed doe? Ik weet het niet. Misschien. Echt waar, ik heb die weerstand en die kriebels proberen los te laten. En echt waar, ik zie waarom dit boek een succes is. Ik heb er wel degelijk wat van opgestoken en ik probeer de adviezen in de praktijk te brengen.

Maar ik heb het niet uitgelezen. Sterker nog, ik heb het in de oude zaagmolen van Vrhnika pri Ložu, een cultuur centrum in Loška Dolina, achter gelaten. Waarom?

Terwijl ik met Elise, een vriendinnetje uit Amsterdam zat te appen over wat zij allemaal mee moet nemen als ze me komt opzoeken (nog één weekje, jeej!), besefte ik dat ik ongelooflijk graag een gewoon boek wilde lezen. Een roman, een verhaal, een liefdesgeschiedenis voor mijn part. Maakt niet uit, zolang ik maar in een andere wereld kan verdwijnen. Me kan verliezen in de vertelkunsten van een ander.

Dat urenlang, onafgebroken lezen dat ik altijd zo ontzettend graag gedaan heb, is er tijdens deze voettocht nog niet bij geweest. Ik lees veel artikelen en blogs. Persoonlijke blogs, wandelblogs, avontuurlijke blog, bloggersblogs, reisblogs, outdoorblogs. Van alles. Hoewel dit inspirerend kan zijn, bereiken ze zelden het inspiratieniveau van een goed boek.

Een goed boek is meer dan een mooi, spannend of nuttig verhaal. Een goed boek is naar mijn idee een product van een creatief brein. Een creatie van letters, woorden en zinnen die samen een geschreven melodie vormen. Het lezen van die melodie, je laten meevoeren en betoveren, dat is wat ik fijn vind. Een boek kan een waar kunstwerk zijn.

Neem nou Anna Enquist met haar boek Contrapunt. Toen ik dat vorig jaar las, voelde ik me iedere bladzijde dankbaar dat ik die woordenpracht tot me kon nemen. Dat Anna Enquist het op papier heeft willen zetten en delen. Betoverend mooi geschreven, die sluimerende spanning, muziek verweven met woorden, hoofdstukken, melodieën, woorden, het verhaal. Alles hangt samen. Zo inspirerend.

The Power of NOW is op een andere manier inspirerend, maar door me zo krampachtig vast te houden aan het idee het te willen (moeten) lezen, verloor ik het plezier in lezen. Wegleggen was niet voldoende. Dan zou ik het immers een andere keer nog uit kunnen (moeten) lezen. En dat is nou precies waar het mis ging. Ik wil het helemaal niet uitlezen. Ik ben voorbij halverwege gekomen en het is genoeg geweest.

Weg leggen. Naast me neer leggen. Achter laten. En loslaten. Wat een bevrijding. En wat heb ik ineens weer zin om te lezen. Nu kan ik alleen niet kiezen. Aanraders iemand?

 

4 Reacties

  1. Een voetreis naar Rome van Bertus Aafjes. Het mooiste gedicht over een wandeltocht. En bruggenbouwers van Jan Guilou. Ik hoop dat je er net zo van geniet als ik van jouw blog

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...