Ik heb het goed voor elkaar. Dolgelukkig lig ik in een warme huisje midden in het bos. Planinarska Kuča Javorovo Kosa. Buiten waait de wind, ik hoor de regen op het dak tikken en af en toe komt er een diertje voorbij gescharreld. Waarschijnlijk een vos. Wellicht zitten er ook puh, slaapmuizen, maar voor alsnog is het rustig. Op de bank, naast een knetterend vuurtje heb ik me heerlijk ingenesteld.

“Ben je niet bang, zo alleen?” vroeg een mevrouw die een stempel voor haar hutten/toppen boekje kwam halen. “Bang? Hoezo? Ik slaap toch binnen?” “Ja maar, je bent alleen…” “Nee, ik ben niet bang. Ik ben dolgelukkig.”

Het was een absolute topdag. Rond een uur of een begon ik met lopen. Bizar, ’s ochtends zag het er naar uit dat het nooit meer droog zou worden, maar de voorspellingen klopten precies. Opklaringen met zon toe. En ’s avonds weer onweer. Wat een feest. Echt. Een paar uurtjes blauwe lucht doet wonderen.

gROENE BOSSEN, Blaaaaauwe lucht!
Blaaaaauwe lucht!

Soms zou ik graag willen dat mijn gemoedstoestand niet zo door het weer beïnvloed wordt. Het lijkt me zo fijn om niet direct met een beetje (boel) regen, mist, onweer of kou te dippen. Niet echt diep dippen hoor, maar ik merk dat ik het moeilijker heb als het buiten grauw is. Het zou zo makkelijk zijn als het weer geen enkele invloed had. Toch?

Makkelijk misschien wel. Ja. Toch denk ik niet dat het vreemd of onnatuurlijk is. Of dat het me onstabiel maakt. Ik leef buiten. Het weer heeft invloed op me. Op mij en mijn dagelijks leven. Wanneer het nat is, drogen mijn kleren niet. Wanneer het hard waait, zwiept mijn huisje heen en weer. Wanneer het koud is, duurt het langer voor het water kookt. En wanneer het nat, koud en winderig is, kan ik niet fijn pauzeren. De weersomstandigheden zijn zo bepalend voor hoe mijn dag eruit ziet en hoe ik me beweeg. In plaats van daar over in te zitten of er zelfs van te balen, maakt het me blij. Misschien de regen zelf niet perse, maar het feit dat ik zo dicht met de natuur verbonden ben zeker wel.

Planinarska Kuča Javorovo Kosa
Planinarska Kuča Javorovo Kosa
RAVNA GORA HUT
Jeej

Desalniettemin heb ik mijn tent voor vannacht ingeruild voor huisje met bed en lig ik nu dolgelukkig binnen. Mazzelaar die ik ben. Normaal gesproken wordt de boel hier afgesloten. Het is geen schuil- of bivakhut, maar een huisje van de lokale bergsportvereniging. Ik trof iemand met de sleutel én een warm hart. Zodoende lig ik hier heerlijk te liggen.

Slaap lekker.

En goedemorgen. Nog eventjes een aanvulling. Ik heb vanmorgen mijn eerste vuurtje gestookt. Yes, ik heb het “fornuis” aangekregen met een stukje papier, een beetje (nat) sprokkelhout en heel veel geduld. Nu branden de grote blokken. Zo trots. Nog trotser dat ik er zowaar koffie op heb kunnen zetten. Dit zijn de fijne dingen.

VUUR
Mijn eigen vuurtje
BIVAK HUT IN KROATIE
Knus huisje

3 Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...