“Plan A, ik vlieg naar Zagreb, neem de bus naar Vrbovsko en dan lopen we naar Plaški waar ik met de trein terug naar Zagreb kan. 75 Kilometer in vier dagen, dat moet lukken toch?” Zo, een stukje doortastendheid van Elise waar je u tegen zegt. Of “Ok, dan zie ik je de 19e.” Zo gezegd, zo gedaan.
Deze week gaf ik mezelf vrij. Geen geschrijf, geen social media en geen, of bijna geen WiFi. Gewoon lopen. En kletsen. En eten. En slapen. En nog meer lopen. Kortom, vakantie! Omdat ik geen zin heb om me alsnog een berg werk op de hals te halen, heb ons micro avontuur in een foto essay samengevat. Enjoy!
Hej jeheeej, het begin van een nieuw avontuur!
Dag 1: Vrbovsko – Klek
We beginnen lekker, een bivak in een houten speelhuisje naast de bulderende Kamačnik. Beetje aan de koude kant, maar dier- en regenvrij.Even een reisleiderselfie maken hoor. We hebben er zin in!Dit is er eentje voor de “unnessecary lean in” reeks. (@Lieke & Liesbeth)Overal groeien zwammen op boomstammenHet is echt herftWe beginnen in de Kamačnik Canyon, echt een beauty. Ondanks het nattigheid herfstweer is het prachtig lopen. Hoogtepunt nummer 1.Vervolgens is er bos, heel veel bos. Het is dan ook niet voor niets de Via Dinarica Green Trail. Met een Elise in het blauw.Groene bebosde graatwandeling met een Elise in het rood.Woehoeee, we worden beloond met een uitzicht. Kijk daaaar. (Unnessecary lean in #2)Het laatste stukkie is pittig, we zijn moe, het wordt koud en dan moeten we potverdorie ook nog eens gaan klimmen. Gelukkig blijven we lachen, al is het maar voor de foto.En toen ging de zon onder. Wat mij betreft hoogtepunt nummer 2.Zonsondergang bij KlekWe eindigen bij een dichte berghut met een afgesloten waterkraan. Hoewel het de afgelopen dagen enorm veel geregend heeft, is er geen druppel water te vinden. Desalniettemin weten we het er gezellig te maken. Om in te lijsten deze bivak. Planinarski dom Klek.
Dag 2: Klek – Jezero Sabljaci
Goedemorgen!Deze twee jongens uit Ogulin zijn voor dag en dauw hun bed uitgekomen om in alle vroegte boven een jointje te roken. Stoned foto’s maken ok, maar stoned foto’s bewerken blijkt een iets minder goed te werken. #metfilter Toch bedankt.Hoogtepunt nummer 3. Van beneden is het uitzicht misschien wel nóg beter. Oh hello, Klek wat ben je mooi.Klek close-up, hier kom ik nog eens terug om te klimmen.Tijd voor een selfie,De route leidt ons door de heuvels naar beneden, naar Ogulin.Bepakt en bezaktDit is waar ik goed in ben, picknicken. En oh, wat is die zon fijn.Na wat geslenter en gedrentel in Ogulin besloten we toch nog een stukje door te lopen. De camping vond ik te duur en was akelig ongezellig, dus doken we het maisveld in. Elise: “Hier, laten we dit paadje nemen.” Eva 500 meter verderop: “Hier, dit is een perfect plekje.” Terwijl Elise kookt, zet ik de tent op. Wat een teamwork.
Dag 3: Jezero Sabljaci – Plaški
Goedemorgen!
Korte broeken weer met het kasteel van Modruš op de achtergrond.Achterstevoren heuvelopwaarts, een Zweedse techniek.Lief dorpje met nieuwsgierige EvaAlweer een lange dag. We gaan rap, de derde dag lopen we door de prachtige heuvels van de noordelijke Lika regio, Plaščanska dolina. Klek op de achtergrond, reisleider op de voorgrond.En eindigen met een bivak naast het voetbal stadion van Plaški. Ok, dit is een screenshot van Google maps, maar bij dat witte gebouwtje achter de bomen hebben wij gekampeerd. Hoewel we vanaf de straat moeilijk te zien waren, weet ik zeker dat de hele buurt ervan wist.
Dag 4: Plitvička jezera
Vanuit Plaški besluiten we naar Plitvice te liften. We hebben nog één volle dag samen en zitten ongeveer 40 kilometer van Kroatiës meest bekende nationaal park, nationalni park Plitvička jezera. Het zou ronduit belachelijk zijn om dit over te slaan.Daarom dus… Hoogtepunt nummer 4Nog steeds op de Green TrailGroene route met Eva in het paars.Plitvice prachtMeer watervallenWe zijn de enige rugzakwandelaars in het park, daarom een zonnige rugzakwandelaar selfie.Stop and stareWe hebben geluk, in de herfst is het rustig.Klein meerOp naar de grote waterval, pompiedomGroot meerDe hele week al zit mijn linker oog half dicht, super irritant. Ik lach als een boer met kiespijn, maar ik moest en zou deze plek (met mijn hoofd ervoor) vastleggen. Dé waterval van Plitvice, ben de naam ff vergeten.FIND EVADag Plitvice
En het afscheid
In een dorpje in het nationaal park van Plitvice mochten we de tent opzetten in de tuin van deze lieve mensen.Tja en toen was het over. Elise nam de bus terug naar Zagreb en ik vervolgde mijn weg richting Bosnië en Herzegovina. Nou ok, doei!!
Prachtige foto’s weer Eva!
Geniet van je verhaal en foto’s.