Ik krijg veel vragen over mijn wandeluitrusting, over wandelen met bepakking en over mijn persoonlijke aanpak. ˝Wat neem je allemaal mee?˝ ˝Hoe zwaar is je tas?˝ ˝Heb je een standaard paklijst?˝ ˝Welke rugtas gebruik je?˝ Wellicht komt het doordat ik eerder schreef dat ik nagenoeg al mijn wandelspullen in Zagreb heb liggen. (Na het lopen van de Via Dinarica heb ik een tijdje in Zagreb rondgehangen en ging in januari terug naar Nederland om een lezing te geven. Ik dacht met twee weekjes terug in Zagreb te zijn, maar besloot in Nederland om terug te lopen.) Het kan ook zijn dat mensen bij het zien van mijn enorme rugzak denken, wat zit er in hemelsnaam allemaal in die tas? Of het is gewoon nieuwsgierigheid. Hoe dan ook, de hoogste tijd om wat aandacht te besteden aan mijn ˝paklijst˝.

Om de een of andere reden staat deze blog al maanden in mijn drafts, maar heb ik ‘m nooit gepubliceerd. Ik herinner me dat ik ergens bij Saarbrücken begon met schrijven, maar het heb weggelegd. Vervolgens vond er een spullenwissel plaats, waardoor een deel van het verhaal niet meer klopte. Ik zag er tegenop om te gaan herschrijven en liet het voor wat het was. Nu, een hele tijd later ga ik toch een poging wagen. Ik ben inmiddels uitgelopen, heb mijn rugzak achterop mijn fiets gebonden en heb me rollend van Sarajevo naar Split verplaatst om vanuit daar het laatste stukkie naar Zagreb alsnog met de trein te doen. Maar in gedachten ga ik terug. Terug naar die volgepakte rugtas. Terug naar mijn voettocht van Amsterdam naar Sarajevo.

wandelen met-bepakking eva op via dinarica green trail kroatie
Eva wijst de weg 😉

Over wandelen met bepakking

Met dit verhaal zal ik inzoomen op de inhoud van mijn tas. Geen kant en klare paklijst, maar een kijkje in mijn volgepakte rugtas. (zonder eten, want daar zal ik binnenkort een heel blog aan wijden.) Het is absoluut niet mijn standaard wandeluitrusting, ik moet een beetje roeien met de riemen die ik heb. Probeer mij alsjeblieft niet na te doen, want er is heel veel dat veel efficiënter kan. Waar het mij om gaat is dat als je iets graag wilt, wandelen met bepakking, te voet door het land (of Europa) trekken bijvoorbeeld, je al snel mismoedig wordt van alle fancy en knijterdure spulletjes die zo’n avontuur mogelijk zouden moeten maken. Zo ontstaat er een drempel om op pad te gaan. Dat hoeft helemaal niet. Het kan ook met minder, het kan ook anders. Ik denk dat het belangrijk is om stil te staan bij waar het je nou eigenlijk om gaat.

Ik wil graag rondtrekken, onderweg zijn en alles wat ik nodig heb, zelf mee dragen. Wandelen met bepakking oftewel bepakt en bezakt half Europa doorzeulen ;). Ik heb geen tijdslimiet, het is niet mijn insteek om snel te zijn. In tegendeel. Ik kijk niet op een week meer of minder. Of kilootje meer of minder. Natuurlijk is het fijner om een lichte tas te hebben, maar als je budget het niet toestaat daarin te investeren, dan is er nog geen man over boord. Dan ga je ietsje langzamer, wellicht heb je in het begin wat meer last van je voeten en duurt het langer voor je echt lekker en moeiteloos volledige dagen loopt, maar wat dan nog? Dan loop je toch wat minder? Ik geloof echt dat het niet uit maakt of je nou 15, 25 of 35 kilometer per dag loopt. Een belevenis is het sowieso.

Het is wel belangrijk om naar de signalen van je lichaam te luisteren, zeker wanneer je niet gewend bent om met volle bepakking te lopen. Ik wist wel ongeveer wat me te wachten stond, daarom heb ik bijvoorbeeld een tube zalf voor mijn voeten mee. Vooral de eerste weken smeer ik daarmee ’s avonds mijn vermoeide voeten in, om de volgende ochtend als herboren wakker te worden. Al is het idee dat je aandacht aan je voeten besteedt waarschijnlijk al de helft van de magie.

Wandelen door weer en wind regendag in Limburg
Een blauwe dag

De tas

Deze wandeltocht loop ik wederom met mijn rode compagnon, Crvena Perla, oftewel mijn rode parel. Het is de 60 liter Deuter Air Contact SL rugtas die mij vorig jaar erg goed beviel. (Lees hier waarom precies) Het is een vrouwenmodel waarvan het rugpand op verschillende lengtes kan worden afgesteld. Ondertussen weet ik precies waar ik welke spulletjes het beste kan stoppen en aan welk gespje of bandje ik moet trekken om knelpunten te voorkomen. Daardoor heb ik nooit last van mijn schouders, heupen of rug. Echt waar, hoewel mijn tas loeizwaar is, loop ik zonder pijntjes gemiddeld 20-25 kilometer per dag. Elke dag.

60 Liter is veel, daardoor weegt mijn tas zonder iets erin al zeker twee kilo. Wanneer de inhoud van mijn tas een stuk compacter en lichter zou zijn, dan zou ik een kleiner model overwegen, maar gezien dat niet het geval is, hobbel ik lekker door met de dikke Crvena Perla op mijn rug.

De inhoud

Ik stond ervan te kijken hoeveel reserve kampeerspullen ik in mijn opslag had liggen. In de loop der jaren heb ik langzaamaan mijn outdooruitzet aangevuld en vervangen met als gevolg dat ik voor verschillende gelegenheden (fietsen, wandelen, wandelen met bepakking, klimmen, auto-kampeer-tripjes, festivals) een voor dat doel geschikte set kan samenstellen. Ik moet er misschien bij vertellen dat ik een tijd bij de Bever heb gewerkt, waardoor ik met mooie kortingsacties aan kwaliteit spul kon komen. Bovendien heb ik heel veel (veel te veel) tot in den treuren bewaard, maar dat komt nu dus goed van pas.

Slapen

Zo duikelde ik mijn allereerste mummieslaapzak van achter een stapel dozen op. Een ultradun, synthetisch ding dat ik op mijn vijftiende heb gekocht toen ik het Pieterpad ging lopen. In combinatie met een dunne dons slaapzak en een dichtritsbare fleecedeken houden ze me perfect warm. Ik had nog een oud, maar onverwoestbaar en supergoed isolerend Thermarest matje liggen. Dit matje slaapt heerlijk, maar heb ik op een gegeven moment ingeruild voor zijn lichtere broertje (die nu dus in Zagreb ligt). Dit hele slaappakket neemt het complete onder compartiment van mijn tas in beslag, maar de nachten kom ik probleemloos door.

Koken

Van mijn ouders kreeg ik een old-school metalen pannetje, een plastic beker en een campinggasje mee. Het idee van zelf een spiritusbrander maken, gaf ze een akelig gevoel en wat toch maar in de schuur ligt, kan maar beter gebruikt worden. Het nadeel van gas is dat het met koud weer of op hoogte niet goed werkt. Daarvoor zijn dan weer speciale tankjes met waarschijnlijk een specifiek pitje, maar als je ’s morgens het gewone campinggas-gastankje in je slaapzak opwarmt, wil het ook daarmee best. Ik blijf nog steeds voorstander van de benzinebrander. Wellicht wat zwaarder, maar je kan ‘m overal bijvullen en hij werkt altijd op volle kracht. Helaas ligt de mijne nog in Zagreb.

Wildkamperen naast een graanveld in Duitsland
Tent naast graanveld

Tent

Tot slot pakte mijn fietsvakantie tent erbij, een tweepersoons Decathlon tentje, de Quick Hiker Ultra Light II. Ik heb eindeloos lopen twijfelen om te kijken of ik een tent gesponsord kon krijgen, maar had simpelweg geen zin (of tijd) om er moeite voor te doen. Ik heb nog overwogen om mijn (in bruikleen gekregen) één persoonstent uit Zagreb te laten opsturen, maar dat was wat aan de prijzige kant. Daarom geniet ik nu van de ruimte die ik in mijn tweepersoonstent heb. Bovendien heb ik plek voor een meeloper, een plek die wel liefst door 6 verschillende vrienden is gebruikt!

Kleding

Iedere keer weer vind ik het lastig om niet teveel kleding mee te nemen. Ik kan me voor vertrek niet voorstellen dat één hemdje, één t-shirt, één lange mouwen shirt en één fleece voldoet. De ervaring heeft me geleerd dat één wandelset en één slaapset genoeg is, maar dat ik het stiekem wel fijn vind om ook een na-het-wandelen-setje te hebben. Light & fast versus langzaam luxedier…

Ik slaap deze tocht in een flitsende, blauwe Odlo thermo-legging en een lange mouwen thermo-shirt van de HEMA waaronder ik vaak nog een hemdje aan heb. Zeker nu ik zo vroeg in het seizoen op pad ben, heb ik dit hard nodig.

Wandelen doe ik normaal in een afritsbroek (ja helaas is dat erg praktisch), maar nu heb ik één lange softshell-achtige broek en zal ik op een gegeven moment ergens een korte broek vandaan moeten halen. Het is moeilijk wat bovenkleding betreft, het weer is zo wisselend. Tot nu toe draag ik een groen, merinowollen hemdje en een roze, lange mouwen Icebreaker met daar overheen een simpel Adidas vest. Vaak heb ik mijn donsjas daar nog overheen. Tja, je bent een koukleum of niet. Mijn buff, muts en handschoenen gaan altijd mee, evenals mijn GoreTex regenjas en broek.

Later liep ik eigenlijk altijd in een simpel hemdje met spaghetti bandjes en een korte retro shorts. Mijn megawarme lange, softshell-achtige broek wisselde ik in voor een legging die weliswaar licht en sneldrogend was, maar continu van mijn billen zakte. Hoe doen al die hippe Instagram-wandelchicks dat?

Verder heb ik als semi overbodige items een heerlijk stretchrokje (ook HEMA), een slobber t-shirt, een wollen trui en door mijn moeder gebreide sokken voor op de camping of gewoon voor na het wandelen, want op een camping ben ik voor alsnog zelden.

Wandelen in het blauw met roze zonsondergang
Lucht in het roze, Eva in het blauw

Bij elkaar gescharreld

Bij mijn zusje ruilde ik mijn spijkerbroek voor een, aan haar in bruikleen gegeven, gletsjer broek. Die gletsjer broek, een semi-softshell met stijgijzergaten, is wat overdone, maar loopt een stuk fijner dan mijn stadse skinny-jeans. Van een vriend kreeg ik een zonnecellader te leen, van een vriendin een oplader voor de gewone batterijen die in mijn GPS gaan, van klimvrienden kreeg ik een oude power bank mee waar ik mijn telefoon een half keer mee kon opladen, van een andere vriendin kreeg ik die heerlijke fleecedeken die je tot slaapzak kan dichtritsen en van weer een andere vriendin kreeg ik een paar slippers.

Vervolgens scharrelde ik wat EHBO en toilet spul bij elkaar en ging door de spulletjes heen die ik bij wéér een andere vriendin had liggen voor het geval ze me op zou komen zoeken. Daar vond ik een camelbag (drinkzak), een koplamp, mijn speciale fiets-regenbroek met stevig kontstuk, een simpel kompas, een reishanddoekje en een noodfluitje. Het enige dat ik moest aanschaffen was een tekentang, zonnebrand, een plastic bakje om uit te eten. En een telefoon. Nu heb ik echt een hele slimme. En werkende, wat maakt dat een verschil zeg!

Omgewisseld, vervangen, onderweg aangeschaft

Onderweg is het een en ander gesneuveld. Van de een op de andere dag deed mijn oplader (voor de batterijen van mijn GPS) het niet meer. Geen idee waarom. Gelukkig waren mijn ouders zo lief om een nieuwe te bestellen, zodat een vriendin (ja alweer een andere) die mij kwam opzoeken die mee kon nemen. Die vriendin nam ook een waterfilter mee, die super lichtgewichte van Sawyer, maar dan de CarePlus versie die bij de Bever te koop is en een nieuw-oud paar FiveFingers.

Toen ik eind mei eventjes terug in Nederland was voor een bruiloft, kon ik mooi een deel van mijn winterspullen achterlaten. Dag fleecedeken, dag muts, gebreide sokken, extra wanten, lange mouwen slaap-thermo. Totdat ik  het halverwege Bosnië en Herzegovina weer koud kreeg en de bus naar Zagreb heb gepakt om mijn uitrusting weer winterklaar te maken. Winterwandelen is echt anders dan een vroege voorjaarsstart. Toen ik begon werden de dagen steeds langer, het was weliswaar koud, maar ik wist dat daar verandering in zou komen. In Bosnië en Herzegovina werden de dagen rap korter en hoewel de kou net aan te doen was, gaf de wetenschap dat het alleen maar kouder zou worden me de rillingen. Toch wilde ik door. Daarom koos ik voor een grote wisseltruc in Zagreb. Wat was dat een slimme zet. Het gaat wat ver om ook dit in detail te bespreken, maar voor de nieuwsgierigen heb hier een linkje naar een verhaal dat ik na de grote wisseltruc schreef.

Wandelspullen voor een lange wandeltocht
Hoopje zooi met filter 😉

Gesponsord

Als ambassadeur van Vibram FiveFingers kreeg ik twee paar nieuwe schoenen opgestuurd. Ik heb gekozen voor dezelfde modellen als waar ik de Via Dinarica op heb gelopen, de Spyridon MR (zwart) en de Komodo Sport LS (roze). Aangezien normale sokken ietwat lastig zijn in teenschoenen, kreeg ik er Injinji sokken bij. Ik heb twee paar lage, dunne ˝Women’s Run Lightweight˝ Injinji’s en één paar wollen hoge ˝Trail Midweight Light˝ mee. Anders dan vorig jaar, draag ik ze nu allemaal.

In het sponsorpakket zaten tevens twee SIGG drinkflessen, ik heb gekozen voor de meest basic ˝1 Liter Traveller˝, omdat spullen met allerlei handige snufjes bij mij altijd akelig snel kapot gaan. Deze twee flessen zijn robuust en houden het water lang koel. Zelden loop ik met beide flessen helemaal vol, maar tegen het einde van de dag vul ik ze met de wetenschap voldoende water te hebben om waar dan ook te kunnen bivakkeren.

In plaats van een rugzak, ontving ik dit jaar twee wandelstokken van Leki, de opvouwbare ˝Micro Trail Pro’s˝. Deze ultra lichte stokjes worden veel door trailrunners gebruikt, want ze zijn gemakkelijk klein op te bergen en even gemakkelijk weer in elkaar te zetten. In het begin vond ik het jammer dat ze niet te verstellen zijn, maar als ik heel eerlijk ben, heb ik vorig jaar mijn verstelbare wandelstokken altijd op dezelfde lengte gehad. Bovendien went het én is het vooral de gewenning aan het oude, vertrouwde dat bezwaren oproept. Ik ben erg blij dat ik weer met stokken loop, want eerlijk wanneer je wandelt met bepakking, maakt het voor je benen echt een verschil.

Overbodig of smart?

Je zou kunnen zeggen dat het overbodig is om een boek mee te nemen of een dagboek of een muziekspeler. Toch heb ik het allemaal wel ingepakt, gewoon omdat ik het fijn vind. Aangezien ik een e-reader heb, is een boekboek inderdaad wat dubbelop. Daar ben ik het helemaal mee eens. Toch kon ik het niet laten om een echt boek mee te pakken. Of eigenlijk drie, maar twee daarvan heb ik toch maar weer terug laten gaan. Ik dacht het eventjes allemaal in een week of twee uit te lezen, maar dat eventjes ging niet zo snel, sterker nog, ik ben nog steeds in het eerste boek bezig. (Inmiddels niet meer hoor ;)) Ik had achteraf gezien beter mijn e-reader thuis kunnen laten, gezien ik, als de keuze heb, altijd voor een boekboek kies.

Tja en die muziekspeler en dat dagboek, dat kan toch ook op je telefoon, zeggen veel mensen. Klopt, alles kan op die telefoon. Navigeren, fotograferen, bloggen. Overal zijn apps voor, dat weet ik. Ik denk dat ik me nog niet helemaal over durf te geven. Me overgeven aan één apparaat vind ik spannend. Mijn telefoon is slim en de batterij gaat lang mee, maar ik wil ‘m niet meer dan nodig is gebruiken. Het liefst ben ik zonder telefoon, maar ik kies ervoor toch (af en toe) bereikbaar te zijn. Daarnaast maak ik foto’s met mijn slimme vriend en kan ik mijn blog bijhouden. Zonder telefoon wil ik niet, maar ik wil er ook niet mee vergroeien, compleet afhankelijk worden. Dus hou ik ‘m zoveel mogelijk op vliegtuigstand in mijn zak en doe ik mijn vrijetijdsdingen niet op mijn telefoon. Bovendien vind ik schrijven echt anders dan typen of touchscreenen.

Luxe

Gedurende mijn tocht ben ik regelmatig door mijn spullen heen gegaan. Wat gebruik ik niet? Waarmee zou ik best zonder kunnen? Mijn EHBO kwam telkens weer onaangeroerd naar boven, maar geen haar op mijn hoofd die er over denkt om die weg te doen. Mijn waterzak gebruikte ik wel, maar gezien ik ook twee drinkflessen had, was die niet strikt noodzakelijk. Of andersom. En grappig genoeg heb ik mijn handdoek nauwelijks aangeraakt.

Al die extra kleding daarentegen droeg ik elke dag. Geen kledingstuk bleef ongebruikt in mijn tas zitten. Het is inderdaad een stukje luxe. Wanneer ik korter op pad ben, neem ik met minder genoegen. Wanneer ik echt alleen in de bergen ben, ook. Deze tocht is anders. Ik loop niet altijd een trail, maar ik ben vooral niet altijd aan het lopen. Ik leef mijn leven onderweg.

Bepakt en bezakt

Ik loop bepakt en bezakt door het land, een land, door Europa. Ik geniet van het feit dat ik dit doe. Kan doen. Ik mag dan wel lomp, log en zwaar zijn, maar ik ben vrij, blij, trots en tevreden. Ik ben onderweg. Jaaaa, bepakt en bezakt.

In het interview voor ˝GAAN en beleven˝ vertel ik nóg meer over wandelen met bepakking en over de spullen die ik gebruik. Mocht je het leuk vinden om dat te lezen, klik dan op de link.

Al mijn wandelspullen op een hoop
Al mijn wandelspullen op een hoop

3 Reacties

  1. Hoi Eva,
    Allereerst: wat ziet je blog er mooi uit! Hij heeft echt een ander jasje gekregen.

    Maar ook super interessant om te lezen wat je nou zoal meeneemt. Als je maar 1 hemdje bij je hebt, moet die ook wel heel erg lekker zitten bijvoorbeeld (en wil je dus geen afzakkende legging 😉 ).

    Ik mis alleen nog wat je nou aan eten bij je hebt. Dat lijken mij ruimtevullers en waarschijnlijk ook gewichtige onderdelen. Je koopt vast niet elke dag nieuwe voorraad.

    Groetjes Kirsten

    1. Hey Kirsten,

      Wat ontzettend leuk om te horen! Dacht dat het niemand was opgevallen, maar ik ben er zelf in ieder geval erg blij mee.

      Ik heb een beetje moeten zoeken naar een fijn hemdje, in eerste instantie liep ik in een Icebreaker tanktop, maar dat ging irriteren met mijn rugzak én ik moest er een sporttopje onder. Uiteindelijk vind ik de super basic spagettig-bandjes-hemdtjes van de HEMA nog het fijnst. Die rekt lekker mee dus kan een flink stuk over mijn billen trekken 😉

      Over het eten staat al een eeuwigheid een blog op het programma. Dat is namelijk inderdaad zo’n beetje de grootste ruimtevuller. Nou ja, bijna. Ik koop zeker niet elke dag een nieuwe voorraad, soms loop ik 1 of 2 weken zonder naar een supermarkt te gaan. Daarom heb ik veelal gedroogd eten zoals aardappelpurree, eiernoodles, couscous waar ik bonen, kikkererwten, linzen en vis uit blik bij doe. Groenten eet ik dus alleen als ik in een stadje ben of de eerste dagen na een nieuwe bevoorrading.

      Ik ga echt echt binnenkort een uitgebreide blog schrijven, als je nog specifieke vragen hebt, dan kan ik die daarin meenemen.

      Groetjes!

      1. Leuk dat er binnenkort een blog komt over ‘eten’. Ik ben gewoon heel nieuwsgierig en vraag me altijd hele praktische zaken af, dus: wat neem je aan eten mee, hoe ga je om met het niet hebben van onbeperkt (stromend) water als je zomaar ergens je tent neerzet, hoe maak je je keukenspulletjes dan weer schoon. Als wij gaan kamperen (super de luxe hoor) merk ik al hoeveel ‘praktische’ dingen er mee moeten. Weinig kleding is vaak niet het probleem, maar vooral de keuken- en etenswaren… Pffff….
        Dus wie weet breng je me nog op goede ideeën!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...