Leki, mijn steun en toeverlaat? Blog over wandelen met wandelstokken

Hoezo wandelen met wandelstokken? Tja, het voelt nog steeds een beetje suf, maar inmiddels zijn ook voor mij wandelstokken niet meer weg te denken. Eerlijk is eerlijk, ik heb een heleboel weerstand moeten overwinnen. Ze zitten me in de weg als ik iets wil pakken of een foto wil maken en ik kan slecht wennen aan dat stomme getik. Toch wil ik niet meer zonder. Mijn Lekies zijn mijn makkers, ze steunen me wanneer nodig, maar laten zich net zo makkelijk opgevouwen meedragen aan de zijkant van mijn tas. Een ideale wandelpartner toch?

De laatste tijd zie ik veel blogs over wandelen met wandelstokken voorbij komen. Waarom wel, waarom niet? Hoe en hoe niet. Reviews, tips & tricks, aanbevelingen. Zelf loop ik al een tijdje met het idee rond om iets te schrijven over mijn twee trouwe vrienden, maar ik laat me telkens uit het veld slaan door de andere artikelen. Ik kan net zo goed eventjes doorverwijzen, toch? Nee, toch niet. Het feit dat er zoveel blogs verschijnen heeft wellicht iets te maken met het feit dat er vraag naar is. Dat er mensen op zoek zijn naar informatie (of inspiratie) over het wandelen met wandelstokken. Nou, in dat geval kan ik best mijn steentje bijdragen. Bij deze dus.

Wandelen met wandelstokken in de Italiaanse Alpen
In de bergen

Wandelen met wandelstokken

Net als vele andere (Nederlanders) was ik in het begin sceptisch. Een paar jaar geleden nam een vriendin tijdens een klimvakantie haar wandelstokken mee. Ik kon met moeite mijn lachen inhouden. We zijn toch zeker geen huttentocht aan het maken? maar die vriendin had natuurlijk ontzettend gelijk. Om knieklachten tijdens het naar beneden lopen te voorkomen, kan je beter je trots opzij zetten en dus wandelen met wandelstokken.

Inmiddels zijn wandelstokken ook in het klimwereldje redelijk geaccepteerd. Ik vind het een beetje vergelijkbaar met skieën met helm. Dat is nu de gewoonste zaak van de wereld, maar een paar jaar geleden lag dat heel anders. Fietsen met helm daarentegen is wat mij betreft nog steeds een typisch Duits ding. Of nou ja, fietsen in de stad met een helm op. Ik denk dat het nog wel wat jaartjes gaat duren voordat het Amsterdamse fietsverkeer overstag gaat. En nog heel wat meer jaartjes voordat het niet meer als iets bespottelijk wordt gezien.

wandelen met-bepakking eva op via dinarica green trail kroatie
Eva wijst de weg 😉

Mijn eerste ervaring met wandelstokken

Tijdens mijn eerste lange voettocht, een overschrijding van de Pyreneeën, begon ik zonder stokken. Zo’n beetje dagelijks kreeg ik commentaar van andere wandelaars waardoor ik halverwege toch maar een paar stokken heb aangeschaft. In theorie wist ik hoe ik ze moest gebruiken, maar in de praktijk kwam het erop neer dat ik te lui was om ze langer en korter te maken. Ik voelde me in plaats van zekerder juist onzekerder. Ik wiebelde meer dan voorheen en gleed zelfs een paar keer flink onderuit.

Toen ik in een blokkenterrein terecht kwam en geen zin had om mijn stokken aan mijn tas te binden, bleef één kamaraad vastzitten tussen twee reusachtige boulders en brak af. Dat was dag twee met stokken. Tegen het einde van mijn eerste week wandelen met wandelstokken, hield het draaidingetje waarmee je de stok op de juiste hoogte vast zet, ermee op. Lam geworden. Ik was over de rooie. Stomme rotdingen! En woest heb mijn verminkte en mijn verlamde kamaraad in een vuilnisbak gepropt.

Tot zover mijn eerste ervaring met wandelstokken.

Twee Vlaamse vrienden met stokken
Twee Vlaamse vrienden met stokken

Hardleers

Drie jaar later maakte ik na een wekenlange fietstocht een korte wandeling in Durmitor National Park. Een dagtochtje naar een top en weer terug. Hoewel ik enorm fit was, kreeg ik tijdens de afdaling ineens last van één knie. Ik wist niet waar ik het moest zoeken. Het liefst was ik op mijn billen naar beneden gegaan, maar er zat ons een onweersbui op de hielen dus we moesten tempo maken. Bovendien levert vijf kilometer op je billen de berg af hoogst waarschijnlijk weer andere pijntjes op.

Ik ben beneden gekomen, maar vraag niet hoe. Dit was het moment dat ik voor het eerst dacht, had ik maar wandelstokken! Hoewel wandelstokken die onverklaarbare pijn op dat moment niet weg hadden kunnen nemen, hadden ze de pijn wel kunnen verlichten. Het kunnen verdelen van je gewicht over vier punten maakt weldegelijk een verschil. Dit incident deed me doen besluiten het fenomeen “wandelen met wandelstokken” een tweede kans te geven. Het jaar daarop liep ik de Via Dinarica met twee degelijke Lekies. Wonder boven wonder hebben ze het (net als ik) zonder al te grote schade doorstaan.

Wandelspullen van de sponsor - Vibram FiveFingers, Injinji en Leki
Spullen van de sponsor op een bankje

Wel of niet wandelen met wandelstokken?

Er zijn ontzettend veel redenen waarom wandelen met wandelstokken aan te raden is. Waar het uiteindelijk allemaal op neer komt is het grote voordeel dat je je gewicht over vier in plaats van twee punten verdeelt. Dit maakt dat je je benen, je knieën en je voeten minder belast en dus minder snel overbelast. Door je armen bij het wandelen te betrekken, loop je dynamischer en ben je, zeker op vlakke stukken, sneller. Denk maar aan het Nordic Walken ;).

Theoretisch gezien zou je met vier steunpunten beter je evenwicht moeten kunnen bewaren. Zelf vind ik dit een beetje tricky, omdat in mijn ogen hulpmiddelen over het algemeen lui maken. Ik geloof zeker dat wandelstokken helpen bij balans, maar zodra je teveel op je stokken leunt, vermindert de druk op je voeten waardoor je makkelijker kan uitglijden. Het is dus belangrijk dat ze niet een taak van je overnemen, maar je slechts een handje helpen.

Wandelen in de Alpen met wandelstokken
Wandelen in de Alpen over de Via Alpina

Voetplaatsing

Wanneer je je bijvoorbeeld over een glibberige grasberm om een blubberpoel moet heen manoeuvreren, kunnen wandelstokken jouw redder in nood zijn, absoluut. Maar als je veel in de bergen loopt, waar je regelmatig over een pad vol losliggende stenen moet afdalen, zou ik zeggen dat het belangrijker is om ervoor te zorgen dat je je looptechniek verbetert door aan je voetplaatsing en je gewichts-verplaatsing te werken. Zonder wandelstokken.

Door veel en door bewust te lopen, train je je lichaam. Uithoudingsvermogen, kracht, balans, je reflexen. Zodra je daar stokken bij gaat gebruiken, ben je misschien minder snel moe en wellicht kom je sneller vooruit, maar je bent afhankelijk van die stokken. Je lichaam weet nog steeds niet hoe het jou zelfstandig in evenwicht moet houden. Je krijgt geen zuivere feedback, je lichaam leert niet bij en wordt lui. Is het een beetje duidlijk wat ik bedoel?

Natuurlijk lopen staat voor mij voorop. Dit werkt voor mij. Dat ik daardoor trager ben, neem ik voor lief. Dat mijn lichaam daardoor langzaam, maar zeker sterker wordt, héb ik lief.

Op de website van A woman afoot las ik een vrij compleet verhaal over wandelen met wandelstokken:  “How Trekking Poles Will Turn You Into a 4×4 Hiking Machine!” Misschien ook leuk om te lezen (en dan geef ik me daarmee een vrijstelling om op ieder voor- of nadeel in te gaan ;)).

Wandelen met wandelstokken | Leki Micro Trail Pro Hiking Poles

Leki Micro Trail Pro Hiking Poles

Als ambassadeur van Vibram FiveFingers kreeg ik vorig jaar een sponsorpakket met onder andere wandelstokken. De opvouwbare “Leki Micro Trail Pro’s˝. Deze ultra lichte stokjes worden veel door trailrunners gebruikt, want ze zijn gemakkelijk klein op te bergen en even gemakkelijk weer in elkaar te zetten. In het begin vond ik het jammer dat ze niet te verstellen zijn, maar als ik heel eerlijk ben, heb ik tijdens het lopen van de Via Dinarica het jaar ervoor, mijn verstelbare wandelstokken altijd op dezelfde lengte gehad. Bovendien went het én is het vooral de gewenning aan het oude, vertrouwde dat bezwaren oproept.

Mijn steun en toeverlaat?

In de afgelopen twee jaar heb ik duizenden kilometers gelopen en geen moment heb ik last van mijn knieën gehad. Of dat komt door de wandelsstokken of doordat ik op FiveFingers ben gaan lopen, weet ik niet. Het feit dat ik zonder enige tijdsdruk wandel, kan ook een rol spelen. Hoe het ook zij, ik wandel niet meer zonder. Ik ben erg blij dat ik het wandelen met wandelstokken een tweede kans heb gegeven, want eerlijk waar, wanneer je wandelt met bepakking, maakt het voor je benen echt een groot verschil. 

Misschien zijn ze niet mijn steun en toeverlaat, maar ze geven me wel degelijk een steuntje in de rug.

4 Reacties

  1. Wou dat ik ze had gehad na onze ontmoeting op weg naar de Krchin in Macedonië. De afdaling aan de andere zijde van deze berg was erg steil en zonder poles eigenlijk niet te doen. Ben erg benieuwd welke kant je bent op gegaan bovenop.

    1. Hai Peter wat leuk om van je te horen! Ik ben uiteindelijk naar Kosovrasti afgedaald, ook niet bepaald makkelijk. Een dag later ben ik vanuit Albanië weer omhoog gelopen, kwam bij Velivar loeiveel honden tegen en ben omgekeerd. Ik moest nog aan je denken bij de afdaling, want het is inderdaad een pittig steil stuk naar Bituše!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...