Het is weer zover, regen. Eindeloos lang en veel regen. Pada kiša. Terwijl het in Nederland volop zomer is, moet ik het hier met een krappe 15 graden doen. De afgelopen tweeënhalve week heb ik me kranig geweerd. De schaarse momenten dat de zon zich liet zien, probeerde ik zoveel mogelijk licht en warmte op te zuigen. Op te slaan. Maar ik ben door m’n buffer heen. Ik ben een mooiweerwandelaar.
Ik ben in Dobrun, overnacht in een houten huisje aan de rivier. Idyllisch. En droog. In het restaurant lees ik, schrijf ik en drink ik koffie. Gasten komen en gaan. Tegen het einde van de ochtend komt een groep arbeiders ontbijten. Ik word door iedereen vriendelijk begroet. Vrienden van de eigenaar voorzien me van bier en ’s avonds is er soep. Ik ben dol op soep. Soep met zelfgebakken brood. En alles is huisgemaakt. Domaći. Heerlijk.
Technische problemen
Inmiddels wil ik wel weer door, maar mijn GPS geeft problemen. De kaart van Servië werkt niet. En die van Macedonië ook niet. Iets met een update en cyrillisch schrift. Hier is geen computer of internet. Op de door de vrienden van de eigenaar meegebrachte laptops lukte het niet om Basecamp te installeren. Alle mogelijke opties om kaarten op mijn GPS te installeren ben ik afgegaan. Niets werkt. Ik ben zelfs naar Višegrad gebracht, naar dé computer man, maar ook hij wist niet hoe aan een oude, wel werkende versie van de kaart te komen. Nu is er nog één optie en dat is een kaart kopen. En dan maar hopen dat ik ‘m ergens kan installeren.
Stomme technologie. Ik heb het van me af gezet. Eerst maar eens naar Tara Nationaal Park lopen. Zien we daar wel weer verder. Ik zou willen dat ik kon terugvallen op kaart en kompas, maar gezien er amper kaarten zijn en ik GPX tracks gebruik om nieuwe routes te verkennen, is dit echt heel lastig. Desalniettemin ga ik het erop wagen.
Carev Most
Vastberaden stapte ik naar buiten om binnen enkele meters de moed weer in m’n schoenen te laten zakken. Een stortbui. Dan eerst een kopje koffie in het restaurant op de hoek, Carev Most. Daar hoor ik inmiddels bij het meubilair. Ik luister, kijk, groet en drink koffie. Pada kiša non stop.
Een mooiweerwandelaar ten top. Dat mijn regenjas en regenhoes niet meer waterdicht zijn, maakt uit, maar is niet de reden dan ik liever binnen op een droog moment wacht. Ik word gewoon zo somber van al die grauwe nattigheid. Dan ga ik liever schrijver of lezen. Wegkruipen in een verhaal vind ik het heerlijkst met hondenweer.
Ik geef mezelf tot twaalf uur. Om twaalf uur ga ik. Vertrek ik echt.
Laat ik nou denken dat hikers zoals jij geen last hebben van regen en somber weer. Nu blijkt dat niet zo te zijn geeft mij weer enorm veel moed. Regen en niet van mij af kunnen kijken zijn 2 redenen om niet te vertrekken.
Wel dus! En ja, ik ga er heus wel doorheen, maar na vier weken tussen de bomen in de regen ben ik echt echt toe aan rotsbergen met een zonnetje. Inderdaad van je af kunnen kijken, oh wat mis ik dat zeg. Blij dat ik jou iig nog moed heb weten te geven 😉
Ja echt wel. Vond mezelf een watje wat dat betreft. Jouw verhalen leren me dat alle gevoelens kunnen tijdens het wandelen en dat dit lekker heel normaal is.
Dank voor je mooie verhalen iedere keer weer.
Dat is zo mooi om te horen!! Dank 🙂
Hi Eva. Geweldig om weer een verhaal te lezen! Bedankt voor het delen.
Heb je toevallig een smartphone bij je? Ik heb laatst de app GPX Viewer geprobeerd. Daarmee kun je offline .gpx (en ook .kmz) routes weergeven. Daarnaast vond ik het erg handig dat Google Maps offline beschikbaar is. En het is beiden gratis.
Ik weet alleen niet of dit voor jou ook handig is gezien de batterij duur van een smartphone. Mijne gaat op vliegtuigstand per batterij hooguit 3 dagen mee. Maar jouw wandelingen zijn wel wat langer haha.
Groet, Chris
Hai Chris,
Ik vind persoonlijk MAPS.ME een fijnere app, GPX viewer laadt erg langzaam en het lukt me niet om de GPX tracks die ik importeer te downloaden met bijbehorende offline kaart. En idd die batterij… Gelukkig heb ik een goede zonnecellader, nu alleen de zon nog!