In de afgelopen twee jaar heb ik duizenden kilometers op Vibram FiveFingers gelopen. Allereerst de Via Dinarica, een trail door het ruige Dinarische karstlandschap op de Balkan. Daarna maakte ik een voettocht van Amsterdam naar Sarajevo. Tussendoor liep ik bovendien heel wat korte wandeltochten al dan niet met bepakking, maar allemaal teenschoenen, op FiveFingers.
Gek genoeg neigde ik ernaar, zodra ik me een paar weken in een stad begaf, mijn oude schoenen weer aan trekken. Met alle gevolgen van dien. Pijnlijke voeten, last van mijn rug, ik heb zelfs voor het eerst sinds jaren weer met blaren te maken gehad. Zo stom, maar toch doe ik het.
FiveFingers in de winter
Vlak voor ik naar Zagreb vertrok, kreeg ik van 5fingers.nl twee paar nieuwe FiveFingers voor mijn nieuwe (vervolg) avontuur. Ik koos voor de V-TRAINS en de KSO EVO´s. De V-TRAINS zijn wat warmer en steviger doch soepel, ideaal voor de winter (in Zagreb). De KSO EVO´s daarentegen zijn vederlicht, ultradun en mega flexibel. Slofjes! Het leek me mooi om beide modellen te combineren, juist omdat ze zo van elkaar verschillen.
In Zagreb bleek maar weer dat zolang je in beweging bent, je voor koude voeten niet zoveel te vrezen hebt. Ik heb wandeltochten met -15 en zelfs wandeltochten in de sneeuw gemaakt zonder het koud te krijgen. En ik ben echt een onwijze koukleum. Het probleem zat ‘m meer in stilzitten met natte voeten. Oplossingen: droge sokken mee. Binnen leg je je natte FiveFingers op de verwarming (die in Zagreb ’s winters overal aan staat) zodat je bij vertrek heerlijk voorverwarmde, droge schoenen hebt.
Geen excuus
Te koud was dus werkelijk geen excuus meer. Het maakt wel uit welk model je draagt. In de V-TRAINS blijven mijn voeten aanzienlijk langer droog dan in de KSO EVO’S, de Spyridons en de Komodo Sports. Er zijn ook gevoerde winter modellen (de Insulated bijvoorbeeld), maar die zaten mij niet lekker. Bovendien wilde ik mijn FiveFingers ook ’s zomers in de bergen dragen en daar heb ik echt geen isolatie nodig.
Ik vrees dan ook dat de greep naar mijn oude schoenen meer te maken had met schaamte dan met kou. Ik zeg had, want inmiddels kan het me echt heel veel minder schelen, maar voorheen voelde ik me al snel ongemakkelijk. Ik was bang dat het niet overal gepast was om FiveFingers te dragen. Of ik had simpelweg geen zin in de aandacht.
Barefootstyle
Waar ik eigenlijk nooit echt bij stil heb gestaan, is dat er een enorm aanbod aan barefootstyle-schoenen is. FiveFingers zijn naar mijn weten de enige teenschoen-barefoot-schoenen, maar mocht je dit nou wat veel van het goede vinden, maar wel zo minimaal mogelijk schoeisel willen dragen, dan zijn er dus tal van andere mogelijkheden.
Barefoot-schoenen zijn schoenen met een dunne zool die het natuurlijk lopen stimuleren. Ze bieden genoeg ruimte voor je tenen en geven je door de dunne (maar sterke) zool alsnog een op-blote-voeten-lopen gevoel. Het is niet hetzelfde natuurlijk, maar zeker voor in de stad een mooie middenweg. In Amsterdam en Hoorn zitten een Barefootstores die ik je van harte aan kan raden. Niet alleen hebben ze een enorm aanbod, advies zit bij de prijs inbegrepen.
En ja, ik word gesponsord, maar ik word niet betaald om reclame te maken. Ik raad alleen dingen aan waar ik zelf volledig achter sta. Simpelweg, omdat ik mijn passie voor barefootstyle lopen/wandelen/rennen graag deel.
FiveFingers in het alledaagse leven
Wellicht klinkt het gek wat ik nu ga zeggen, maar vreemd genoeg vind ik wandelen, of hiken op FiveFingers makkelijker dan gewoon lopen. Geef mij maar rotsen, grashellingen, modderpaden of zelfs sneeuw. Het dragen van FiveFingers in het alledaagse, stadse leven is namelijk echt een heel ander verhaal. Waar zal dat ‘m in zitten?
Geduld en techniek
Ik denk dat het te maken heeft met geduld en techniek. In de stad loop ik, omdat ik ergens heen moet. De supermarkt, het postkantoor, een koffie date, taalles etc. Het is niet dat ik perse haast heb, maar mijn gedachten zijn ergens anders. Natuurlijk lopen is lastig, vooral op asfalt. Het gaat (in het begin) vaak langzamer en om heel eerlijk te zijn, het voelt soms wat onnatuurlijk.
Natural (of barefoot) running daarentegen vind ik heel veel makkelijker wanneer het vlak is. Het liefst zou ik gaan rennen, want dat gaat wel automatisch met een voorvoet/middenvoet landing. Maar in het kader van onthaasten leek het me beter om het over een andere boeg te gooien.
Schoenen uit
De uitdaging voor mij is dus om tijd te maken en de tijd te nemen om op m’n techniek te letten. In Zagreb lette ik er vooral op dat ik niet mijn hielen eerst neerzette. Ik probeerde de beweging vanuit mijn heupen te halen op m’n middenvoet te landen, maar tegelijkertijd wel degelijk mijn neer te zetten om een te hoge spanning in mijn kuiten te voorkomen. Niet makkelijk zoals ik al zei.
Het aller makkelijkste blijft nog steeds om regelmatig die schoenen uit te trekken. Wanneer je op blote voeten loopt, krijg je zoveel meer feedback. Je haalt het weluit je hoofd om als een kip zonder kop door de stad te marcheren. Sterker nog, ik merk dat ik zonder er bewust mee bezig te zijn, anders, zorgvuldiger ga lopen.
Kortom, neem de tijd, focus (zo nu en dan) op je looppatroon en trek regelmatig die schoenen uit!
Wandelen op FiveFingers
Het is nu eenmaal niet mogelijk (of heel erg moeilijk) om één schoen voor alle verschillende weersomstandigheden én terreinen te vinden. Dat probeer ik dan ook niet. Bovendien weet ik uit ervaring dat ik het op één paar niet ga redden. Na 1000 kilometer begint slijtage over het algemeen aanzienlijk zichtbaar te worden. Met ducktape valt er nog wel 500 kilometer aan vast te plakken, maar daarna zijn ze wel echt op. Natuurlijk verschilt dit van model tot model, daarom zal ik het een beetje bij gaan houden.
V-TRAINS
Na drie maanden Zagreb trok ik eropuit om de Put Oluje te lopen. Dit is een route op de grens van Kroatië en Bosnië en Herzegovina, in de toekomst, wanneer de grenzen open zijn, deel van de Via Dinarica White Trail. Omdat ik redelijk vroeg in het seizoen was, verwachtte ik hier en daar nog wat sneeuw, daarom koos ik ervoor om de warmere en stevige FiveFinger V-TRAINS te dragen.
Hoewel de route goed gemakeert is, wordt ie, op de trails naar een topje na, weinig gelopen. De rotsen zijn daardoor scherp en de stukken door het bos overgroeid. Desalniettemin ging het prima. Ik was bang dat mijn schoenen in rap tempo zouden slijten, maar dit viel me alles mee. De zool is echt heel stevig. Na ongeveer 200 kilometer zie je dat ik mijn schoenen heb gebruikt, maar ze zijn zeker niet beschadigd.
Wel had ik ik twee kleine blaren. In mijn andere FiveFingers, de Spyridons en de Komodo Sports heb ik daar nooit last van gehad. Dat is dan weer het nadeel van een stevigere zool, hij beweegt minder mee. Wanneer een zool minder mee beweegt, ga je meer schuiven. Meer schuiven betekent meer kans op blaren. Gelukkig was het ongemak minimaal en geloof ik dat wanneer m’n huid op de plek van de blaar (blaartje) wat dikker wordt, ik er helemaal geen last meer van zak hebben.
KSO EVO’s
Deze tocht loop ik op de KSO EVO’S, een ultra lichte, flexibele FiveFinger schoen. Hoewel de paden super modderig zijn en de KSO EVO’S zeker geen mudrunners zijn, ben ik super blij met m’n schoenen. De zool biedt bescherming, maar geeft me wel het barefoot-gevoel. Hoe meer de schoen op een voet lijkt, hoe meer deze zich gedraagt als een voet. Ik heb nu ruim 400 kilometer gelopen zonder één enkele blaar of ander ongemak. Zodra het mogelijk is, trek ik mijn sandalen aan om mijn voeten wat frisse lucht te geven en m’n sokken en schoenen te kunnen laten drogen.
Ik heb het vermoeden dat de KSO EVO’S sneller zullen slijten dan de V-TRAINS, daarom draag ik nu op de bosrijke Green Trail de KSO EVO’S en heb ik de V-TRAINS naar Mostar gestuurd waar ik over een paar maanden min of meer langs kom. Ondanks de veelal zachte ondergrond, begint het profiel lichtjes te vervagen. Ook de stof tussen m’n tenen begint bij de grote teen los te raken. Eerder schrok ik hier onwijs van, maar inmiddels weet ik dat dat nou eenmaal gebeurt. Ik kan zeker nog honderden kilometers vooruit, maar of ik Mostar ga halen? We gaan het zien…
Vivo Barefoot sandalen
Behalve de FiveFingers heb ik een nieuw paar sandalen van Vivo Barefoot om op te wandelen. Superfijne barefoot sandalen met een goede zool waar ik eerder al een groot deel van de Via Dinarica op liep. Zeker op asfalt, makadam en bospaden vind ik het heerlijk om mijn voeten niet in schoenen weg te hoeven stoppen. In oneffe rotsterrein verkies ik FiveFingers, mede om alle losse steentjes en meuk. In sandalen schuif je iets meer, maar door af te wisselen heb ik een voor mij perfecte combinatie gevonden.
Teensokken of geen sokken
Alleen voor de zelfgebreide sokken van mijn moeder maak ik een uitzondering. Dit jaar ga ik voor het eerst sokken van ToeToe dragen. Om te kunnen vergelijken met Injinji heb ik vergelijkbare paren; de Injinji Run Performance 2.0 en de ToeToe Sports Runners. Allebei laag, zwart en synthetisch (Coolmax), want die zijn sterker en stinken gaan ze toch wel.
Injinji Run Performance 2.0
Tot mijn grote verdriet moet ik mededelen dat er nu al gaten in mijn sokken zitten. Ik heb pak ‘m beet 400 kilometer gelopen en bij de hielen is de stof volledig weggesleten. Dit is nieuw voor me. Meestal komen de gaten pas wanneer de gaten in m’n schoenen (stof tussen de tenen, niet de zool) zodanig groot zijn dat ik min of meer op mijn sokken loop.
Nu kan ik prima lopen met gaten bij de hielen, dit is absoluut geen reden om me zorgen te maken, maar ik vraag me af hoe het komt. Tot nu toe heb ik alle dagen met modder en andere nattigheid te maken gehad. Hoewel ik m’n sokken meestal’s avonds kan uitspoelen, blijft er ongetwijfeld zand in zitten. Door deze non-stop nattigheid heb ik dus non-stop natte sokken. Nu heb ik daar verder eigenlijk geen last van, maar het kan zijn dat sokken op deze manier sneller slijten.
Comressie sokken
Ook heb ik een paar compressiesokken van ToeToe, omdat ik benieuwd ben of dit iets uithaalt bij mijn kuitklachten. Al jarenlang zijn mijn kuiten de zwakke schakel in mijn gestel. Zelf denk ik dat het belangrijker is om aandacht aan mijn looppatroon te besteden, bijvoorbeeld door er op te letten of ik mijn hiel wel (lang genoeg) neerzet, maar wellicht dat compressie sokken kunnen helpen in het herstel. Ik draag ze dan ook niet tijdens het lopen, maar ’s avonds en ’s nachts. Ze zitten lekker en het voelt fijn, maar overbelasting ligt op de loer, daarom blijf ik naar mijn voeten en de rest van mijn lichaam luisteren en vermijd hulpmiddelen die eventuele signalen kunnen verdoezelen.
Teenschoenen of geen schoenen?
Tsja, wat zal ik zeggen? Ik heb geen reden om op ander schoeisel over te gaan. Zeker tijdens het wandelen geven mijn teenschoenen me gewoon ontzettend veel lol. Ik zie mezelf niet zo een twee drie helemaal blootsvoets door de bergen trekken, daar heb ik te weinig geduld voor, maar wie weet in de toekomst… (Al dan niet noodgedwongen ;))
Vragen?
Vragen over (mijn) FiveFingers en natuurlijk lopen neem ik mee in mijn volgende “5fingers update”. Voor (dringende) vragen die meer betrekking hebben op advies dan op mijn persoonlijke ervaring wijs ik je echter graag door naar www.5fingers.nl of naar één van de Barefoot Stores in Amsterdam en in Hoorn. Zeker wanneer je zelf een paar wilt aanschaffen raad ik je ten zeerste aan om uitgebreid de tijd te nemen om te passen én om je te laten informeren.