Nu heb ik vrij weinig verstand van auto’s, maar het verschil tussen een Fiat Panda en een BMW zie zelfs ik. Het is hier dan ook het ene of het andere uiterste. Je ziet of van die koekblikken rammelend zonder nummerborden of dure auto’s met glimmende velgen en de speakers volledig open. Die laatsten hebben overigens vaak Zwitserse, Oostenrijkse of Duitse nummerborden. Vaak, maar lang niet allemaal.

Ik weet niet of het in Kosovo echt zoveel extremer is dan in de landen waar ik hiervoor was, maar ik heb het gevoel dat (zeker in de steden of in bebouwde gebieden) veel mensen wat materialistischer zijn. Of misschien hebben ze meer de mogelijkheid die materialistische verlangens te vervullen doordat er veel in Zwitserland wordt gewerkt. Toch vraag ik me af hoe ze dat dan doen. Het is toch ontzettend duur om in Zwitserland te wonen? Alles is daar duur. Hoe houden ze zoveel geld over om en hun familie in Kosovo te onderhouden en dure auto’s te kopen en paleisachtige huizen te bouwen? Ik begrijp het niet.

Drugs, smokkelgeld wordt er gezegd. Zou het?

Zomer "dorp" in de bergen van Kosovo
Zomerverblijf in de bergen (over tegenstellingen gesproken)

Kosovo

Toevallig kwam ik gisteren op de blog van “Pushbike Girl” terecht. Dit schreef zij over Kosovo:

“I already realized in Macedonia how many cars are registered abroad, mainly Germany, Switzerland and Austria. But what you can see in Kosovo is unbelievable.

There is a terrific amount of traffic, every second car has a number plate from a German speaking country. Brand new houses, great furniture and supposedly they work as mechanics or cleaners somewhere between Geneva and Hamburg. I have never seen somewhere else so many luxury brand new Mercedes and BMW like I did here. There seems to be something wrong here.” ~ Heike Pirngruber

Helaas heb ik er geen foto’s van, maar geloof me op mijn woord.

De "rivier"
De “rivier”

Picknick trash

Wat ik ook niet begrijp is dat iedereen zo trots is op het goede eten, puur natuur, geen pesticiden, maar ondertussen plastic flessen achteloos in de berm worden gegooid. Dat men gaat picknicken en de geweldigste gerechten bereid met kaas van de buurvrouw en vlees van de buurman, fruit uit het bos en groenten uit de tuin, maar vervolgens heel veel afval gewoon laat liggen. Wat is dat voor mentaliteit? En ga mij niet vertellen dat men niet beter weet, want wanneer je in Zwitserland woont en werkt, kan het verhaal van afval scheiden (en het dus in een prullenbak weggooien) je moeilijk zijn ontgaan. Ik begrijp het echt niet. Waarom zou je een land waar je zo van houdt op deze manier vervuilen?

De extremen en uitersten drijven me tot waanzin, terwijl ze me tegelijkertijd intrigeren. Het is zo dubbel allemaal.

De schoonheid van de natuur, het traditionele leven in de bergen waar families zomers met hun vee omhoog trekken, eten uit de natuur verzamelen, de heerlijkste kruidenthee maken, met paarden proviand uit het dorp krijgen aangevoerd en waarschijnlijk melk, kaas en yoghurt mee naar beneden geven, tegenover de stinkende berg afval die ze produceren. Bosbessenstruiken versierd met plastic zakken. Rivieren bezaaid met plastic flessen. Overal koek, snoep en paté verpakkingen, lege blikjes vis, bier en cola. Je struikelt erover.

Kinderen gooien afval in de rivier
Vuilnis buiten zetten

Rode schapen

Lieflijke dorpjes met prachtige, authentieke huizen waar de kippen onbezorgd rondscharrelen, koeien die op eigen houtje tegen het einde van de middag richting de stal slenteren en waar schapen worden roodgeverfd om ze van de kuddes uit dorpjes verderop te kunnen onderscheiden. Stoere, behendige jonge jongens met grote kaplaarzen waarvan ik me amper kan voorstellen dat ze ’s de rest van het jaar in de stad wonen, maar ook kleine kinderen die zonder zich van enig kwaad bewust te zijn en zakken afval in de rivier dumpen. Er wordt heel veel afval in de rivieren gegooid.

Het doet pijn om te zien. Toch vind ik het afval probleem in deze dorpen van een ietwat andere aard. Hier heb ik het gevoel dat mensen echt denken dat het water of zo meteen de sneeuw de zooi meeneemt en dat het dan weg is. Bovendien komt er lang niet altijd een vuilniswagen terwijl de picknickers met hun dure auto’s negen van de tien keer naast een afvalbak geparkeerd staan.

Asociaal gedrag versus niet beter weten, kunnen. Of toch willen? Ik weet het niet.

Vuilnisman in Prizren
Vuilnisman in Prizren

Het zou niet mogen kunnen

Waarom zit er geen statiegeld op (plastic) flessen en blikken? Afwezigheid van recycle mogelijkheden? Een overheid die het geen zak kan schelen? Zijn er geen landen die afval opkopen, omdat ze energie opwekken met het verbranden ervan? Noorwegen ofzo, maar misschien verzin ik dit. Er moet toch een oplossing zijn? Het kan toch niet dat in Nederland de plastic wattenstaafjes worden verboden terwijl hier het plastic met honderden en honderden kilo’s tegelijk in de natuur wordt gestort?

Het zou niet mogen kunnen.

Schrijnend, verontrustend en onbegrijpelijk. Desalniettemin is het hier prachtig mooi en wil ik nog lang niet weg.

Het vee hoog in de bergen, gezellig grazen tussen de plastic flessen | Heel veel afval
Gezellig grazen tussen het plastic

Aan de Engelse kant van mijn website plaats ik verslagen (route reflections) waar ik (min of meer) van dag tot dag schrijf over mijn belevenissen en over de route. Hier vind je mijn trailnotes van de Via Dinarica in Kosovo.

2 Reacties

  1. Meer dan ergerlijk inderdaad, ook in Kroatië, waar inmiddels aparte afvalcontainers voor verschillende restmaterialen staan.
    Maar helaas, kennelijk is het lastig om papier in de papierbak en glas in de glasbak te doen, dus nog wel wat te winnen.
    Plastic zakjes voor van alles en nog wat nog steeds de gewoonte op markten en in winkels.
    Vooruit, het goede nieuws, hier levert iedere plastic of glazen fles 50 lipa op (halve kuna dus), zo ook lege blikjes.
    En dat zorgt er weer voor dat arme sloebers diep in de containers peuteren om hun karige pensioentje aan te vullen.
    Ik mis Nederland absoluut niet, maar zou wensen dat ook hier afval als herbruikbaar materiaal werd gezien en niet als dumpzooi.
    Mensen……niets menselijks is ze vreemd :-).

  2. Ervis zoveel afval overal. Hier proberen we er wat aan te doen en dat is nog lang nuet voldoende. Maar er zijn landen waar het gewoon een puinhoop is. Heb het zelf gezien. Wat dat betreft is het vechten tegen de bierkaai. We kunnen zo niet doorgaan dus we moeten wel hier in Nederland en hopen dat er meer landen zich bewust worde van de zooi die ze maken.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

EVAdinarica

Schrijft verhalen || Wandelt op de Balkan

Dit vind je misschien ook leuk...