Er zijn een aantal dingen waar ik uren naar kan kijken. Bergen, wolken, schapen, mieren en de zee. Ik zit in een appartementje in Herceg Novi met uitzicht op de zee. Waar ik gisteren nog op het strand had kunnen liggen (heb ik niet gedaan), hebben de golven nu de kiezels opgeslokt. De kiezels en de visserskade. De boulevard dreigt er binnenkort ook aan te gaan.
Woest klappen de golven tegen het stenen muurtje. Palmbomen zwiepen heen en weer en een eenzame meeuw probeert een visje te vangen. Lukt niet. Telkens wanneer hij een duik in zet, neemt een windvlaag hem in tegengestelde richting mee.
Het voelt nog niet als noodweer, maar dat komt misschien doordat ik binnen zit. Er is onweer voorspeld. En nog meer regen. Toch wordt de wind door het Google weerbericht als “matig” beschouwd. Het kan dus nog veel erger.
Het huis kraakt, ergens klapt een deur. Ik luister naar de gierende wind en het geraas van de golven. Nog maar een nachtje binnen slapen. Ik heb zin om een film te kijken, maar ik heb geen internet en er is geen TV. Dus kijk ik naar de zee.
