Durf jij te dromen?
Ik ben Eva, kom uit Amsterdam en hou van bergen, blote voeten en de Balkan. En koffie! Onderweg zijn, buiten leven, zonder tijdsdruk rondzwerven. Verkennen, trekken, ontdekken. Dan voel ik me het best. Dan voel ik me vrij. Het is een manier van leven. Het is hoe ik mijn leven leef.
Van kinds af aan houd ik dagboeken bij. Schrijven is de rode draad in mijn leven. Ik schrijf verhalen over mijn belevenissen, over mijn passies, over wat ik denk en wat ik voel. Gedachtenfrutsels, ervaringen, levensvragen en soms wat antwoorden. Alles pen ik neer. Al jaren lang. Mijn blog is als het ware een kijkje achter de schermen, een kijkje in mijn dagboek.
Via Dinarica voettocht
De Balkan heeft een onbeschrijflijke aantrekkingskracht op me. De cultuur, de taal, de mensen en de natuur. Oh, de natuur! Die bergen! De Dinarische Alpen of de Dinarides, zijn bergen zoals ik ze het liefst hebt. Grillig, groen en ruig met wijdse uitzichten. Daarom besloot ik na het lopen van de Via Dinarica White Trail (2016), er nog een jaartje aan vast te plakken. Nog een jaartje wandelen. Nog een jaartje onderweg zijn. In plaats van overhaast en onbezonnen terug naar de Balkan te vliegen, ging ik te voet. Te voet terug naar de Balkan, 4000 kilometer van Amsterdam naar Sarajevo.
Eenmaal terug op de Balkan, terug in de Dinarische Alpen, terug op de Via Dinarica, wist ik het zeker. Ik ben hier nog lang niet uitgekeken. Ik blijf. Ik heb mijn huis in Amsterdam opgezegd, mijn spullen verkocht en me ingeschreven voor een taalcursus in Kroatië. In juni 2018 vervolgde ik mijn Via Dinarica voettocht met als doel de White Trail met de Green Trail, de Blue Trail én de onofficiele verlenging in Kosovo en Noord Macedonië te verbinden. Net voor kerst bereikte ik de finish in Učka National Park, Kroatië.
In 2019 doe ik het wat rustiger aan. Dit jaar staat in het teken van “connecting footsteps” waar ik eerder door slecht weer de trail heb moeten verlaten, het verkennen van alternatieve routes, het bijwerken van mijn blog en creeren van videos, vrijwilligerswerk in berghutten en eco-farms en hopelijk het beter leren van de taal. Ik verplaats me per fiets en zal hoogst waarschijnlijk twee tot drie maanden op één locatie blijven voor ik verder trek.
Mijn happiness project?
Is dit een happiness project van een iemand die op zoek is naar zichzelf? Van wie dan? Van een naïeve dromer die onbevooroordeeld haar idealen probeert na te streven? Een succesvolle dertiger die zich af vraagt “of dit het dan is?” Of dit het leven is dat ze de komende jaren leven zal. Van een vrouw die het licht heeft gezien en besluit nu voor zichzelf te kiezen? Of van een avonturierster – een stoere chick – die het roer om gooit en de afslag “vrijheid” neemt?
Misschien, misschien is dat het allemaal wel een beetje. Misschien ben ik het allemaal wel een beetje, maar dit project gaat niet alleen over mij, Eva. Het gaat mij ook om jou, om andere dromers, andere dertigers, andere vrouwen of mannen, andere chicks en de stoere mannelijke varianten daarvan, andere avonturiers – wandelaars, fietsers, hardlopers, klimmers, natuurgenieters, Balkan- en bergsportliefhebbers! Het gaat me om iedereen die op zoek is en om iedereen die niet op zoek is.
In mijn beleving is inspiratie iets dat doet bewegen, doet borrelen, branden, verlangen, streven, geloven en verbinden. Hiervan probeer ik iets te delen, mijn inspiraties – ik deel en inspireer – dat verbindt. Door dit op een persoonlijke manier te doen, laat ik zien dat ik meer ben dan die stoere chick, die bewuste vrouw of die succesvolle dertiger en het dromertje.
Over levensvragen enzo
Natuurlijk probeer ik antwoorden en oplossingen te vinden voor mijn angsten, mijn ja-mááren en mijn twijfels – mijn “kwelduivels”. Het klopt dat ik me afvraag wie ik ben en wat ik wil met mijn leven, wat me beweegt. Ik stel mezelf heel veel vragen. Wat voor wezen ben ik eigenlijk? Wat heb ik tot nu toe gedaan met het enige leven dat ik heb? In wat voor wereld leef ik eigenlijk? Maar ik probeer het positief te benaderen.
Het is fijn dat ik hier over na kan denken en het is fijn dat er een bewustwordingsproces aan de gang is. Ik heb het goed en ik voel me veilig – ook al ben ik bang en onzeker, pieker en twijfel ik – ik voel een kracht en heb ik een onverklaarbaar vertrouwen in die kracht. Mijn persoonlijke manier houdt in dat ik me kwetsbaar, open en eerlijk op stel. Ik wil graag oprecht zijn, echt zijn.
En wellicht is dit alles samen, inderdaad mijn happiness project.