In Sarajevo ga ik altijd naar hetzelfde guesthouse, Guesthouse Bistrik. Ik geloof dat dit nu de vijf of zesde keer is dat ik daar ben. Ik heb er mijn eigen kamer, ben meestal de enige gast en kan er onbezorgd mijn fiets parkeren. Voor een week, een maand of zelfs een jaar. Het is grappig hoe snel een plek vertrouwd raakt. De straten, de geluiden, de geurtjes. Een eigen plekje, ook al is het niet van mij.
Ga door met lezen van "In Sarajevo"
Een prachtige heuvel, heerlijk uitzicht. Een avondje alleen. Ik heb het nodig. De laatste avond in het wild. Semi wild, boven een gehucht. Tevreden dump ik mijn tas in het gras en ga zitten. Binnen een minuut heb ik het koud. Er komt sneeuw. Ja, maar ach. De laatste nacht overleef ik vast wel. Ook in de sneeuw. Ineens trekt het helemaal dicht. Donkere wolken komen mijn prachtige plek bedekken. Ja verdorie, ga eens weg. De wind rukt op. Ik twijfel. De wolken rommelen. De…Ga door met lezen van “Laatste avond, laatste nacht, laatste dag, laatste meters”
In mijn vorige blog bekende ik dat ik nog wel eens een bezienswaardigheid over sla. Echter, wanneer bezienswaardigheden zich op mijn route en bijvoorbeeld middenin het bos bevinden, maak ik natuurlijk een uitzondering. Zo stond er op een gegeven moment een obelisk aangegeven. Braaf volgde ik de markering en kwam zowaar bij dit eeuwenoude object terecht. Ik kon het moeilijk plaatsen. Komt het uit de oudheid, de middeleeuwen of daarna? Is het Romeins? Of een stećak. Ik had geen idee. Later vond ik dit artikel…Ga door met lezen van “Een obelisk, een pizza en een nacht op de bank”
Inmiddels ben ik alweer ruim een week in Sarajevo en voel ik me uitgerust. Ik voel zelfs alweer de kriebels om op pad te gaan. Toch wil ik eerst het verhaal afmaken. Daarom schrijf ik nu, terwijl ik lui op de bank hang, een blog over de laatste week. Even denken hoor, waar was ik eigenlijk gebleven? Vlašić, daarna kwam de luie video blog over Lisac en Lisote planina met zelfs een stukje Tvrtkovac. Hmmm. Ok, ik ga verder vanaf Tvrtkovac. Vanaf 22 Oktober. Pepelari…Ga door met lezen van “Een gids, een vervloekte berg en verborgen schatten”
Kippen en moskeeën, kastelen, kerken, kloosters. Schapen, herders en toiletten middenin de heuvels. Een wandelroute voor mij alleen. Sweet solitude, I like. Tranen met tuiten, snot overal. Alweer een ontstoken oog. Koffies bij de vleet. De zon staat aan, de bergen zijn prachtig. Het is herfst, het is heet. Ik ga op en neer, met het landschap mee. Dit is hoe het gaat. En het gaat goed. Dit is een luie videoblog met vertelverhaaltjes vol kromme zinnen. Ik klets, snotter en huil erop los. Gedachtenfrutsels…Ga door met lezen van “Sweet solitude, heerlijke huilbui en feestgedruis in de bergen”
Een stukje verderop wordt een kudde schapen naar beneden geschreeuwd. De honden blaffen fanatiek mee. Ik hoop dat ze niet mijn kant op komen, maar ik vrees het ergste. Alhoewel, deze honden lieten me net ook gewoon passeren, dus wellicht valt het mee. Aan de andere kant ligt het dorp waar gezellig dorpsgeluid vandaan komt. Kippen, spelende kinderen, een kettingzaag en wat alledaags gerommel. Dit alles vindt plaats in de heuvels. Hoog in de heuvels. Ik zit op een stukje gras. Een grasheuveltje. Hopelijk een…Ga door met lezen van “Hallo heuvels”
Vlašić, van verre zag ‘m al liggen. Twee weken geleden gehuld in een dik pak sneeuw, maar tegen de tijd dat ik aan kwam waren daar slechts een paar plukjes van over. Een ongelooflijke mazzel heb ik. Dagen achtereen is boven de 20 graden. Niet te heet, niet te koud, niet te droog, niet te nat. Het is simpelweg prachtig. Een prachtige nazomer. Of eigenlijk een herfstige hittegolf. Wie had dat gedacht? Het mooie weer maakt alles mooi en gemakkelijk. Hoewel ik me een beetje…Ga door met lezen van “Oh oh, Vlašić wat ben je mooi!”
Het is 7 uur en het is donker. Mijn tent is gevuld met slaapzak. Een nieuwe, oude slaapzak. Mijn enorm warme donsslaapzak. Mijn slaapzak zonder naam. Er ritselen bladeren, ik geloof dat het de wind is. Ik hoor ook de wolken. Ze schuiven. Het klinkt als een hele grote rammelende maag. Niets dreigends, gewoon wat geschuif. Of misschien is het een vliegtuig.
Ga door met lezen van "Slaapzak zonder naam"
Het is groen, omringd door bergen, doorkruist door drie rivieren, een vette waterval middenin de stad en een boel historie. Kerken, moskeeën, oude stadsmuur, catacomben, het kasteel. Heerlijke burek, Bosnische koffie en vast ook ćevapi. De tweede keer zie ik het veel beter. Ik voel het. Het is een bijzondere plek. Een kruispunt van culturen. Het is levendig. Het heeft karakter. Waarom raakt deze stad me nu wel, of meer? Lukte het me een paar dagen geleden niet om door de troosteloze troep op straat…Ga door met lezen van “Terug in Jajce”
Het gaat niet. Het gaat wel. Het gaat niet. Het gaat niet heel lekker. Het is bikkelen. Zo wil ik niet meer door. Maar ik wil ook niet terug. Of met de bus. Ik wil wel, maar ik wil niet. Niet zo. Pfff. Er zijn teveel dingen die me energie kosten. De balans is zoek. Ondanks de mooie plekken en de lieve mensen, kan ik me niet opladen. De afgelopen week heb ik meer dan 12 uur per nacht geslapen. Het is koud, maar het…Ga door met lezen van “Het gaat niet”