Life & Adventure Journal
11 Juni, de opening van de White Trail leek mij een mooi moment om mijn spullen te pakken en aan het volgende hoofdstuk te beginnen.
Honderden Via Dinarica enthousiastelingen, partners, betrokkenen en initiatiefnemers ontmoetten elkaar in het prachtige natuurpark Blidinje. Buitensporters,
Ga door met lezen van "van Blidinje naar Valbona"
Terwijl ik rustig op mijn balkonnetje naar de zonsondergang zit te kijken, besef ik me ineens dat ik klaar ben om te gaan. Het voelt gek, ik heb het hier eigenlijk heel erg naar mijn zin, maar ik kijk er ook naar uit om verder te gaan. Het avontuur waar ik zo lang naar toe heb geleefd
Ga door met lezen van "Klaar om te gaan!"
Eerder schreef ik een blog over het reilen en zeilen in Sarajevo, nu ruim een week later besef ik me dat mijn reilen en zeilen continue wordt beïnvloed door hoe het hier reilt en zeilt.
Ga door met lezen van "Polako Polako"
Hoewel het grote wandelavontuur nog niet écht echt begonnen is, hebben mijn voeten wel al kennis gemaakt met de trail. Ik was met mijn voetjes en mijn FiveFingers op de trail die ze binnenkort gaan lopen. Net als ik, moet ze een beetje acclimatiseren, wennen aan de omgeving, het tempo en de natuur. Inlopen, belasting opbouwen en letterlijk wennen aan het klimaat. We doen ons best, bereiden ons voor en vertrekken wanneer we er klaar voor zijn.
Ga door met lezen van "FiveFingers op de trail!"
Het is nu dinsdag dus ik ben hier alweer ruim een week. Whaaah, het gaat veel te snel! Het lijstje met klusjes dat ik een week geleden heb gemaakt groeit weliswaar niet, maar als ik ernaar kijk vraag ik me af wat eigenlijk wél heb gedaan. Alleen al daarom is goed om een dagboek bij te houden. Wat voor dagboek dan ook.
Ga door met lezen van "Het reilen en zeilen in Sarajevo"
Zaterdag 14 mei vertrok ik bepakt en bezakt, vergezeld door twee vriendinnen met de nachttrein van Amsterdam Centraal naar München. In München kon ik op hetzelfde perron in de trein naar Villach stappen, waar ik vervolgens tien minuten overstaptijd had om de trein naar Zagreb te halen. In deze trein vernam ik dat er in Slovenië aan het spoor werd gewerkt, waardoor we een stukje met de bus moesten.
Ga door met lezen van "Ik ga op reis en neem mee…"
Het zijn bizarre dagen of weken eigenlijk. Ik sjees van hot naar her op mijn krakkemikkige vouwfietsje om tenten, zonnecelladers, telefoons, wandelstokken en weet ik het wat nog meer bij vrienden op te halen. Ondertussen krijg ik cadeautjes en ontvang ik pakketjes van lieve mensen die me helpen om alle spullen bij elkaar te krijgen. Vandaag heb ik zelfs een eerste Paypal donatie gekregen!
Toch lijkt die ellenlange to-do list te groeien in plaats van te slinken. Steeds meer items op deze lijst lichten in felle kleurtjes op om aan te geven dat ze prioriteit hebben. Terwijl ik mijn boekenkast
Ga door met lezen van "Heb je er nog zin in?!"
Ik moet heel eerlijk bekennen dat navigeren niet mijn sterkste kant is. Toen ik een paar jaar geleden van plan was om de Haute Route Pyrénées te lopen, raakte ik de tweede dag de route kwijt. Nietsvermoedend bleef ik de rood witte markering van de GR 11 volgen, totdat ik er na een paar uur achter kwam dat ik toch echt heel erg naar het westen liep. Terug naar de Atlantische Oceaan. Er volgde wat halfslachtige pogingen om de HRP weer op te pakken, maar ik was te dromerig om continue met het route vinden bezig te zijn. Na een week stuurde ik het Cicerone gidsje naar huis en knutselde ik mijn eigen ‘van west naar oost’ oversteek in elkaar.
Ga door met lezen van "Navigeren Kun Je Leren"
Toen ik afgelopen zomer door Una National Park een flinke berg omhoog aan het fietsen was, kwam ik een groepje rondtoerende Bosniërs tegen. Net als
Ga door met lezen van "Sarajevo, een betonnen parel tussen almachtige bergen"