Cavia in Lovćen National Park

Categorieën Mijmeringen,MONTENEGRO - Via Dinarica Blue Trail
Met de verwarde cavia over een bospad

Zoals met veel lange afstand routes op de Balkan is het ook met de kusttrail in Montenegro (die door de bergen loopt), een beetje alles of niets. Het is of fantastisch mooi, of saai. Alsin, er zijn of prachtige uitzichten of je loopt uren door de bossen. Maar ook, de route is of super goed onderhouden of je worstelt kilometers lang met prikkelbosjes. En dan zijn de goed onderhouden paden veelal onverharde wegen, want die zijn minder werk om te onderhouden. Dat laatste is mijn eigen invulling, omdat ik het erg opvallend vind dat met name de goed bereikbare trajecten goed begaanbaar zijn. Is het nog te volgen?

Ga door met lezen van "Cavia in Lovćen National Park" →

Met Botte en Ype in de tent

Categorieën Dagboekschrijfsels,KOSOVO - Via Dinarica White Trail

Tijdens eerdere tochten vond ik fijn om me terug te trekken met een luisterboek. Het was een manier om de eindeloze storm aan gedachten te doen verstommen. Ik zou kunnen mediteren of proberen heel mindful door het leven te gaan, maar luisteren naar een verhaal is meer dan een vorm van afleiding. Omdat ik mezelf continue onderdompel in een andere cultuur, een andere taal en andere gebruiken, heb ik af en toe behoefte aan iets eigens. Iets bekends, iets Nederlands. Iets vertrouwds in feite.

Ga door met lezen van "Met Botte en Ype in de tent" →

Niet niets, maar wel weinig

Categorieën BiH - Via Dinarica Green Trail,Wandelpraat

Net wanneer ik m’n lichaam van top tot teen van een laagje zonnebrand heb voorzien, trekt het dicht. Ja hoor eens even. Ik krijg ik dikke donder als antwoord. Goed. Vlug steek ik alle kleren die ik zojuist heb uitgetrokken in een plastic zak, trek m’n regenjas tevoorschijn en hul m’n mooie nieuwe (nog naamloze) tas in een oude, niet waterdichte regenhoes. De dagelijkse gang van zaken, behalve die zonnebrand dan. Dat was vandaag voor het eerst en had dus niet gehoeven.

Ga door met lezen van "Niet niets, maar wel weinig" →

Ik hoor het wel, maar begrijp het niet

Categorieën BiH - Via Dinarica Green Trail,Dagboekschrijfsels

Genoeg woorden vang ik op. Ik kan er alleen geen logische zinnen van maken, laat staan een antwoord geven. Ja, mijn sokken zijn nat. Nee, ik heb geen koude voeten. En nee, ik wil zeker niet dat jij ze voor me gaat wassen. Ik geneer me, maar zolang de regen met bakken uit de hemel komt en ik hier droog zit, zet ik me mijn ongemak heen en blijf zitten waar ik zit.

Ga door met lezen van "Ik hoor het wel, maar begrijp het niet" →

De bergen zijn mijn strijdtoneel

Categorieën Dagboekschrijfsels,KROATIË - Via Dinarica White Trail
De bergen zijn mijn strijdtoneel | Blog over krekels, tranen, angsten en bergen

Dat je wil genieten, dat je blij wilt zijn. Dat je jezelf gelukkig wilt prijzen, dat je dankbaar bent, je je dankbaar voelt. Wat als dat er wel is, maar er zit een laagje overheen. Het hoofd blijft denken. Ogen worden nat. Ik ben vrij. Je bent vrij. Snotneus. Traan druppelt in oor. De bergen zijn mijn strijdtoneel.

Ga door met lezen van "De bergen zijn mijn strijdtoneel" →

In Zageb

Categorieën Persoonlijke updates,Zagreb en Omstreken
BLOG In Zagreb

In Zagreb

Ik zit achter een computer. Een hele snelle. En kijk uit op Medvenica, de berg bij Zagreb. Ik ben in Zagreb. Het begint koud te worden, maar gelukkig is het zonnig. Een groot contrast met het dag in, dag uit buiten zijn. Met electriciteit zijn dagen zijn in één klap twee keer zo lang. Ik kan iedere dag douchen, onbeperkt thee zetten en ik heb internet. Een nieuwe fase. Toch is er patroon. In grote lijnen. Het is eigenlijk precies zoals vorig jaar. 8 Maanden buiten, 4 maanden binnen. Of zoiets. Ik vind het allebei fijn. Het is mijn patroon.

Ga door met lezen van "In Zageb" →

Sweet solitude, heerlijke huilbui en feestgedruis in de bergen

Categorieën BiH - Via Dinarica Green Trail,Op de Balkan,Wandelpraat

Kippen en moskeeën, kastelen, kerken, kloosters. Schapen, herders en toiletten middenin de heuvels. Een wandelroute voor mij alleen. Sweet solitude, I like. Tranen met tuiten, snot overal. Alweer een ontstoken oog. Koffies bij de vleet. De zon staat aan, de bergen zijn prachtig. Het is herfst, het is heet. Ik ga op en neer, met…Ga door met lezen van “Sweet solitude, heerlijke huilbui en feestgedruis in de bergen” →

​Een zucht, een vastzittende traan en een glimlach tussendoor

Categorieën BiH - Via Dinarica Green Trail,Mijmeringen,Op de Balkan
Land_of_blood_and_honey

Van lief en zonnig naar donker en nat en weer terug naar lief en zonnig. Van vol goede moed naar hoe ver moet ik nog? Maar het gaat, ik ga. Het gaat, ik ga door. Het landschap wisselt. Het weer wisselt. Mijn energie wisselt. Mijn gevoel wisselt. Mijn motivatie, ja mijn motivatie wisselt ook. Ik…Ga door met lezen van “​Een zucht, een vastzittende traan en een glimlach tussendoor” →

​Terug van weggeweest. Of, mijn groene Via Dinarica van Drinić via Ključ naar Ribnik

Categorieën BiH - Via Dinarica Green Trail,Mijmeringen,Op de Balkan

“Madame, please open your tent.” Vlug schiet ik mijn slaaplegging in. Zul je altijd zien, ben je je net aan het wassen, belt er iemand aan. Onhandig rits ik mijn tent open en gluur naar buiten. Er staat een man met twee colaflessen gevuld met water en een klein Janaflesje met iets anders. “This is…Ga door met lezen van “​Terug van weggeweest. Of, mijn groene Via Dinarica van Drinić via Ključ naar Ribnik” →

Andere koek

Categorieën BiH - Via Dinarica Green Trail,Dagboekschrijfsels,Op de Balkan

Verloren, niet eens zoekende, ik voel me gewoon verloren. Geen grip. Op niets. Bijna niets. Onrustig, hartkloppingen. Alsof ik in een coconnetje zit zonder zicht op een veilig rustig plekje. Geen plek voor mezelf. Geen uitzicht. Geraas van auto’s, geblaf van honden. Ik kan me niet verstaanbaar maken en bij de enkeling die wel Engels of Duits spreekt, komt het niet over wat ik wil. Het regent, het is grauw. Het seizoen is over. Campings sluiten, men maakt zich klaar voor de winter en ik, ik wil gewoon wat wandelen. Van Bihać naar Sarajevo bijvoorbeeld…

Ga door met lezen van "Andere koek" →

​Waarom ik “de kracht van het nu” toch weer naast me heb neergelegd

Categorieën Op de Balkan,Persoonlijke updates,SLOVENIË - Via Dinarica Green Trail

Weken, zoniet maanden probeer ik me door het boek “The Power of NOW” heen te worstelen. Een bestseller die je gelezen moet hebben. Drie jaar geleden waagde ik mijn eerste poging. Na ongeveer 40 pagina’s legde ik het weg. Nu ik alle tijd en rust heb, leek het me een geschikt moment om opnieuw te…Ga door met lezen van “​Waarom ik “de kracht van het nu” toch weer naast me heb neergelegd” →

sloRAINië

Categorieën Mijmeringen,Op de Balkan,SLOVENIË - Via Dinarica Green Trail
BLOG | Slorainië

Natuurlijk is het super flauw om nu het twee dagen regent, sLOVEnië in sloRAINië te veranderen. Ik heb immers ontzettend goed weer gehad. Twee of misschien wel drie weken lang was het zonnig. Geen gedoe met onweer, geen gedoe met een natte tent, geen natte voeten, kleren of haren, geen verdwenen uitzichten, geen glibberige modderpaadjes. Het was gewoon heel erg mooi. Maar nu regent het dus.

Ga door met lezen van "sloRAINië" →

​Een wereld van verschil

Categorieën Mijmeringen,Op de Balkan,SLOVENIË - Via Dinarica White Trail
Sveti_Lovrenc_Gora_slovenië

Nog net geen jaar geleden liep ik precies waar ik nu loop. Nanos ligt nog steeds parmantig te lonken en te pronken. Ze bakent de vallei af. Vormt een barrière tussen het binnenland en de weg naar de wijn en de zee. Aan de andere kant van de vallei ligt de grote Javorniki en ik loop vanuit Hrušica omhoog over een heuvelrug tussen Predjama en Planina.

Ga door met lezen van "​Een wereld van verschil" →

Onweer

Categorieën Belevenissen,Over de Alpen

Ik ben bang. Ik vind het niet meer leuk. Doodstil blijf ik liggen. Wat zijn mijn mogelijkheden? Hoe groot is de kans dat… Ik trek mijn slaapzak over mijn hoofd en stop mijn vingers in mijn oren. Mijn tent schudt heen en weer. Dilemma: lawaai dempen of tent vast houden.

Het is alsof er een discolamp op mijn tent staat. Een feestje in de bergen. Onmogelijk om de seconden te tellen. En volkomen nutteloos. Ik lig er middenin. Dondergeroffel, geknetter en geknal. Ik durf mijn ogen niet open te doen. Langzaam adem ik in. En nog langzamer uit. Vreemd genoeg voel ik me slaperig worden.

Ga door met lezen van "Onweer" →

​Tiroler Zugspitz Arena, waar wandelen bergwandelen wordt

Categorieën Over de Alpen,Wandelpraat

Serious stuff, die hoogste berg van Duitsland. Vanuit het dal torent ie met zijn steile rotswanden overal bovenuit. Ik geloof dat ik ‘m nu van alle kanten heb mogen bewonderen, dagenlang ligt meneer de Zugspitze parmantig ergens aan mijn zijde. Toch hoef ik niet naar de top, dat laat ik liever aan die honderden anderen over.

Ga door met lezen van "​Tiroler Zugspitz Arena, waar wandelen bergwandelen wordt" →

​Zuchterdezucht door de Wutachschlucht

Categorieën Dwars door Duitsland,Mijmeringen

Oh wat voel ik me een ouwe zeur. En oh wat baal ik van mezelf dat ik mijn humeur zo laat beïnvloeden door andere mensen. In dit verhaal lucht ik mijn hart en ga ik op zoek naar een oplossing. Ik deel het, omdat ik denk (vrees) dat ik (h)erkenning en advies nodig heb. Dus heb je tips om met een slecht humeur (beïnvloedt door andere mensen) om te gaan, kom maar op!

Ga door met lezen van "​Zuchterdezucht door de Wutachschlucht" →

Een vrouw in het wild

Categorieën Dwars door Duitsland,Outdoordingen
Een vrouw in het wild | Wildkamperend trekken door Europa als vrouw alleen, kan dat wel?

Laatst las ik een artikel “Sleeping Alone in the Woods While Female”, geschreven door Jen Rose Smith. Natuurlijk triggerde de titel me, maar ik dacht in eerste instantie dat het weer zo’n stoere-vrouwen-verhaal zou zijn. Dat viel reuze mee, Jen Rose Smith beschrijft hoe haar irrationele angsten haar de hele nacht wakker houden. Vreemd genoeg maakt zij zich als vrouw in het wild, meer zorgen om enge mannen dan Grizzly beren (!). Dit is iets waar meer vrouwen mee worstelen én dit is een iets waar mannen aanzienlijk minder mee te maken hebben.

Ga door met lezen van "Een vrouw in het wild" →

De boom is blauw

Categorieën Dagboekschrijfsels

Mijn vader zit vol goed bedoelde adviezen en wijze levenslessen. Hij heeft vaak gelijk, maar niet altijd. Of pas achteraf. Ik probeer duidelijk te maken dat zijn stelligheid soms averechts werkt. Althans, bij mij. Ik begrijp wat hij bedoelt, maar ik zou het zo graag een beetje nuanceren. Ik bedoel, hij mag dan wel veel meer levenservaring hebben, het is wel een man van in de 60. Ik zal me nooit helemaal in hem kunnen verplaatsen en hij niet in mij. Toch heeft ie vaak wel gelijk en ziet ie meer dan ik denk.

Ga door met lezen van "De boom is blauw" →

Van het Mullerthal naar de Moesel en de Saar

Categorieën Dwars door Duitsland,Via de Benelux,Wandelpraat

Na de GR57 van Luik naar Diekirch te hebben gevolgd, stapte ik over op het Mullerthal trail. Een prachtig wandelpad dat door de dichtbegroeide sluchten slingert. Een panorama weg, maar dan beneden langs. Het vochtige weer droeg bij aan een regenwoud gevoel, de temperatuur daarentegen, liet te wensen over. Ik ben vaker in het Mullerthal geweest,

Ga door met lezen van "Van het Mullerthal naar de Moesel en de Saar" →

​36 Uur op Aire de Bivouac des Blancs Bois

Categorieën Belevenissen,Via de Benelux

Dit verhaal gaat over mannen die denken dat ze dood gaan wanneer ze ziek zijn, een praatgrage Vlaming met stopwoordjes, kamperende hipsters, een dronken verliefd stelletje en mountainbikers… Over de maatschappij van tegenwoordig, instagram, emancipatie, worst en koffie, bananenschillen, hangmatten, oordelen versus een mening hebben, de kat een kat noemen, het wildkampeer toilet, everzwijnen en whisky. En over wat gebrek aan nachtrust met mij doet.

Ga door met lezen van "​36 Uur op Aire de Bivouac des Blancs Bois" →

Kletsen over kuddes

Categorieën Mijmeringen,Via de Benelux

Een super zonnige dag, fantastisch! Tijd voor een terrasje. Eens in de zoveel dagen trakteer ik mezelf op een kopje koffie, of als ik het echt dolletjes maak, op een biertje. Natuurlijk moet dat terras wel WiFi hebben, het liefst de mogelijkheid om mijn telefoon op te laden én toestaan dat ik een poosje kan blijven zitten. Als dat alles geregeld is, kan mijn dag niet meer stuk.

Ga door met lezen van "Kletsen over kuddes" →