Life & Adventure Journal
Vorig jaar liep ik de Via Dinarica White Trail van Albanië naar Slovenië. Een handvol andere Via Dinarica hikers liepen de route andersom. Of eigenlijk liep ik andersom. Daardoor kon ik lezen over de ervaringen van mijn trailgenootjes en mijn route daarop aanpassen. Zoals ik al vermoedde was het Sloveense traject, tja hoe zal ik het zeggen, niet veel meer dan een op de computer gemaakte GPS track. Zonde, want Slovenië is zo mooi.
Ga door met lezen van "Mijn Via Dinarica door Slovenië"
“Kan je dáárop lopen?!” Hoewel het me zelf inmiddels niet meer opvalt dat ik ongebruikelijk schoeisel draag, word ik er keer op keer, door wie dan ook, waar ik ook kom, op gewezen dat het ˝niet echt normaal is.˝ Ze trekken de aandacht, roepen verbazing op en uiteindelijk, wanneer alle grappen en flauwe opmerkingen zijn gemaakt, zetten ze aan tot een nieuwsgierig gesprekje. Wandelen op FiveFingers in de bergen, dit is mijn ervaring.
Ga door met lezen van "FiveFingers in de bergen, mijn ervaring"
˝Hey Eva, are you sad?˝ Verwoed probeer ik een antwoord te typen. Delete het. Begin opnieuw. Delete en schrijf uiteindelijk: ˝Yes I am.˝
Ga door met lezen van "Wat moet dat met die tranen?!"
“Eva, heb je zin om mee naar de Polhanje te gaan?” Uhhh…. Eventjes ben ik in de war. Polh, is dat hetzelfde als puh, dormouse oftewel een slaapmuis? Alsof mijn gastheer mijn gedachten kan lezen, antwoordt hij. “Ja inderdaad, slaapmuis. De polh is heel belangrijk hier, we hebben een bijzondere traditie rond de jacht op slaapmuizen. De Polhanje.” Meent hij dit serieus? Een feestelijke avond, nacht of heel weekend om het slaapmuis-jacht-seizoen te vieren?! In dat geval ga ik natúúrlijk mee!
Ga door met lezen van "Polhanje: eten, drinken, jagen én feesten in de donkere Snežnik bossen"
Nog voor de zon boven die bomen uit wist te komen, stond ik klaar. Klaar om aan een nieuw dag te beginnen, een dag met als hoogtepunt de grote Snežnik. De afgelopen maanden
Ga door met lezen van "In, op en rond Snežnik"
Oef, wat een mooie dag. Strak blauwe hemel, temperatuur net iets boven nul, frisse en zuurstofrijke lucht en een omgeving vol bomen, bergen en beesten. Beren. Opgewonden dartel ik rond op het terrein van gostišče Mašun waar ik vannacht heb geslapen. Er is verder niemand, het toeristen seizoen is over, maar voor mij is er niets heerlijkers dan een prachtige, prille herfstdag. De warmte van de zonnestralen herinnert me aan de zomer, maar de kleuren van de bladeren vertellen me dat de winter op komst is. Maar nu eerst de herfst.
Ga door met lezen van "Een kleurrijke herfstwandeling door de bossen van Sviščakih"
In oktober bereikte ik eindelijk Slovenië. De in mijn herinnering donkere, groene bossen waren inmiddels geel, rood en oranje gekleurd. Een gouden tapijt bedekte de zachte bosgrond. Herfst op volle kracht. Verheugd begon ik aan het laatste traject van de Via Dinarica. Het Sloveense traject.
Ga door met lezen van "Beren, bomen en kettingzagen"
Vesna kreeg gelijk. Regen. Met bakken komt het uit de hemel. Urenlang. Dat zal je altijd zien, wanneer ik iets van een planning maak, met iemand afspreek waardoor ik iets “moet”, keert het weer zich tegen me. Tja en dan?
Ga door met lezen van "van Risnjak naar Sušak"
Ga ik het halen? Voor de regen binnen. Ik weet dat als ik nu niet omhoog loop, de kans dat ik morgen ga aanzienlijk kleiner is. En makkelijk pad en een warme hut en als het niet bewolkt zou zijn een prachtig uitzicht.