Zagreb WEEKVLOG #3 (deel 1) ☆ Samen in de sneeuw

Categorieën Vlogs,Zagreb en Omstreken
Zagreb WEEKVLOG #3 | Samen in de Sneeuw

Amper drie weken in Zagreb en ik kreeg alweer bezoek. Bezoek uit Nederland. Prima reden om een weekje vakantie te nemen. Beetje door de stad banjeren, boulderen, sightseejen en… en natuurlijk de berg op. Medvednica. Samen in de sneeuw, jeej! Ter voorbereiding van ons winter-wandel-sneeuwschoen-avontuur op Velebit sjouwden we allerlei winterwandel- en kampeermateriaal mee naar boven. Uiteindelijk waren de weersomstandigheden op Medvednica zo pittig dat we besloten alleen de sneeuwschoenen even te testen. Hoe je een tent op zet in de sneeuw zochten we op YouTube op.

Ga door met lezen van "Zagreb WEEKVLOG #3 (deel 1) ☆ Samen in de sneeuw" →

De boom is blauw

Categorieën Dagboekschrijfsels

Mijn vader zit vol goed bedoelde adviezen en wijze levenslessen. Hij heeft vaak gelijk, maar niet altijd. Of pas achteraf. Ik probeer duidelijk te maken dat zijn stelligheid soms averechts werkt. Althans, bij mij. Ik begrijp wat hij bedoelt, maar ik zou het zo graag een beetje nuanceren. Ik bedoel, hij mag dan wel veel meer levenservaring hebben, het is wel een man van in de 60. Ik zal me nooit helemaal in hem kunnen verplaatsen en hij niet in mij. Toch heeft ie vaak wel gelijk en ziet ie meer dan ik denk.

Ga door met lezen van "De boom is blauw" →

​24 Uur met Lieke in de Ardennen

Categorieën Belevenissen,Via de Benelux
Rits_selfie

We kennen elkaar bijna tien jaar. Jeetje, nu ik dit zo opschrijf besef ik me dat pas. In september 2008 ontmoetten we elkaar bij de beginnerscursus in THEA. Tussen Hemel En Aarde, een klimhal die er inmiddels niet meer is. Daarna volgden velen klimweekendjes in de rots, zomers in de Alpen, winters in Les Calanques en tussendoor-weekjes daar waar het zonnig en klimbaar was. Ik heb het klimmen even stopgezet, maar Lieke blijf ik nog steeds zien.

Ga door met lezen van "​24 Uur met Lieke in de Ardennen" →

In contact

Categorieën Wat beweegt jou?
cocoschrijft

Dit is een bijdrage van Caroline, een vriendin aan wie ik een paar maanden geleden vroeg wat haar beweegt…

Het jaar 2016 ben ik begonnen met een driemaandse rondreis door een voor mij tot dan toe nog onbekend continent: Zuid-Amerika. Ingrediënten: mezelf, zoals gewoonlijk in gezelschap van heel veel gedachten, en een grote – eigenlijk – net – iets – te – zware – rugtas.

Bij het vertrek op Schiphol, vechtend tegen de tranen nadat ik afscheid had genomen van mijn familie en liefste vriendjes en vriendinnetjes, ontstond de eerste golf van paniek: wáárom wilde ik dit ook al weer?

Ga door met lezen van "In contact" →

Op de fiets van Amsterdam naar Montenegro. Door de bergen natuurlijk!

Categorieën Europa op de fiets,Fietsverhaaltjes
Plan-dell-Alpe-italie

Zomer 2015, de hoogste route van Amsterdam naar Istanbul de Balkan. Ik had twee maanden vrij, twee maanden om te fietsen. Wat zal ik doen, hoe ga ik het doen? Waar ga ik heen? Het stond in ieder geval vast dat ik deze keer geen rivieren zou gaan volgen of naar een een of andere zee zou gaan fietsen. Ik wilde bergen. En ik wilde naar Istanbul, een stad die al jaren op mijn lijstje stond, maar ik had het nooit voor elkaar gekregen om er daadwerkelijk te komen. Zou het deze keer lukken? Van Amsterdam naar Istanbul, de hoogste route door de bergen. In twee maanden…

Ga door met lezen van "Op de fiets van Amsterdam naar Montenegro. Door de bergen natuurlijk!" →

Oma Coco

Categorieën Amsterdam en Omstreken,Dagboekschrijfsels
oma_coco

“Je bent een winnaar!”

Hoewel we sterk en moedig zijn, zitten we toch samen te huilen op mijn bank. Dikke vette, kletsnatte tranen. En we lachen. Ik stel me Coco voor die in een zwembad ligt en zes ballen tegelijk onder water probeert te houden. Een heel eigenaardige worsteling waarbij ze haar lichaam in allerlei onmogelijke bochten wringt. En dan PLOP! schiet er een bal omhoog. TADAAA!

Ga door met lezen van "Oma Coco" →

Met volle angst vooruit!

Categorieën Amsterdam en Omstreken,Dagboekschrijfsels
met_volle_angst_vooruit

Twee dagen nadat ik mijn eerste blog heb geschreven, zit ik zowaar zelf goed bedoelde adviezen te geven. Het is fijn om te kunnen luisteren en begrip te tonen, maar je wilt ook zo graag helpen. Het geeft denk ik aan dat je om iemand geeft. Dat je in iemand gelooft.

Zoals mijn vader vorige week zei:

“Gesprekken met vrienden zijn geen therapie. Vrienden zijn er om te praten en te spiegelen, want dat kunnen ze vaak veel beter dan jijzelf.”

Ga door met lezen van "Met volle angst vooruit!" →