Mountains don’t know borders
In Sarajevo ga ik altijd naar hetzelfde guesthouse, Guesthouse Bistrik. Ik geloof dat dit nu de vijf of zesde keer is dat ik daar ben. Ik heb er mijn eigen kamer, ben meestal de enige gast en kan er onbezorgd mijn fiets parkeren. Voor een week, een maand of zelfs een jaar. Het is grappig hoe snel een plek vertrouwd raakt. De straten, de geluiden, de geurtjes. Een eigen plekje, ook al is het niet van mij.
Ga door met lezen van "In Sarajevo"
Terwijl ik rustig op mijn balkonnetje naar de zonsondergang zit te kijken, besef ik me ineens dat ik klaar ben om te gaan. Het voelt gek, ik heb het hier eigenlijk heel erg naar mijn zin, maar ik kijk er ook naar uit om verder te gaan. Het avontuur waar ik zo lang naar toe heb geleefd
Ga door met lezen van "Klaar om te gaan!"
Het is nu dinsdag dus ik ben hier alweer ruim een week. Whaaah, het gaat veel te snel! Het lijstje met klusjes dat ik een week geleden heb gemaakt groeit weliswaar niet, maar als ik ernaar kijk vraag ik me af wat eigenlijk wél heb gedaan. Alleen al daarom is goed om een dagboek bij te houden. Wat voor dagboek dan ook.
Ga door met lezen van "Het reilen en zeilen in Sarajevo"
Zaterdag 14 mei vertrok ik bepakt en bezakt, vergezeld door twee vriendinnen met de nachttrein van Amsterdam Centraal naar München. In München kon ik op hetzelfde perron in de trein naar Villach stappen, waar ik vervolgens tien minuten overstaptijd had om de trein naar Zagreb te halen. In deze trein vernam ik dat er in Slovenië aan het spoor werd gewerkt, waardoor we een stukje met de bus moesten.
Ga door met lezen van "Ik ga op reis en neem mee…"
Toen ik afgelopen zomer door Una National Park een flinke berg omhoog aan het fietsen was, kwam ik een groepje rondtoerende Bosniërs tegen. Net als
Ga door met lezen van "Sarajevo, een betonnen parel tussen almachtige bergen"
Na een nacht vliegen, overstappen en verder vliegen, landde ik tegen het einde van de ochtend op Sarajevo airport. Zoals voorspelt, was het een druilerige regenachtige dag waardoor het zicht op de bergen
Ga door met lezen van "Tussen twee werelden"
Dobro jutro!
Terwijl ik op mijn hurken voor het logeerbed een beetje in mijn tas zit te rommelen, voel ik ineens twee armpjes om mijn schouders en vervolgens het bijbehorende lijfje dat zich tegen mijn rug aandrukt. Het acht-jarige meisje in wiens kamer ik deze week logeer, komt me goedemorgen knuffelen. Good morning! En ze verdwijnt even plotseling als ze gekomen is.
Ga door met lezen van "Princeza na planine"